Yarenin Ağzından

Akın yine yapacağını yapmış ve bana restini çekmişti. Benim şu anda en son istediğim şey Akından boşanmaktı. Bir insanı tek kalemde silebilmeyi başarabiliyordu. Onun aksine ben bir insanın her zaman için ikinci bir şansı hak ettiğini düşünürdüm.

Telefon konuşmasından sonra gözümden bir damla yaş döküldü. Benim saçıma zarar gelse dünyayı yakacak olan adam benden boşanmak istediğini söylüyordu.

Birlikte olduğumuz gecenin sabahında evde duramadığım için kendimi annemin evine atmıştım. Yine de bu durumun yanlış anlaşabileceğinin farkına varmalıydım. Hatalıydım ve hatamı telafi etmek için hala bir şansımın olduğunu düşünüyordum.

Akın bana resti çekse bile kolay kolay benden vazgeçemezdi. Eve gidip gönlünü almalı ve kendimi affettirmeliydim.

Biri bana zamanında "İnsan sevdiği kişinin yansımasından ibarettir" demişti. İnsan sevdiği kişinin yansımasından oluşurdu. Zamanında Akını asker olduğu için bu yükü üstelenemeyeceğimi ve asker karısı olamayacağımı düşündüğümden terk etmiştim. Ama şimdi fark ediyordum ki Akın benden daha cesurdu.

Ben aşkım için Akının kendisinden vazgeçmiştim. Akın yıllar sonra uğurunda ayrılmak bile olsa sevdiği kadınla yüzleşmeyi tercih etmiş ve daha fedakae olduğunu hem bana hem kendine kanıtlamıştı.

Son yarım saattir aralıksız dur durak bilmeden ağlıyordum. Kendimi durdurmaya çalışsam da gözlerimdeki yaşlar gittikçe daha da çoğalıyordu.

Annem Akın beni arayınca daha rahat konuşmamız için içeri geçmişti. Son bir saattir de içerideydi. Hala telefonla konuştuğumu düşünüyor olmalıydı. Benim ağladığımı görseydi muhtemelen teselli ederdi.

Benim için her şeyi yapan adamı üzmekten başka bir işe yaramıyordum. Seviştiğimiz gecenin sabahında beni bırakıp gitse aynı şeyi bende düşünürdüm.

Yalnız bana yapılmasını istemediğim bir şeyi ben nasıl bir başkasına yapmıştım?

Odasının kapısı açılmıştı. İçeriye annem girdi ve benim ağladığımı görünce şoka uğradı. O daha çok Akın beni arayınca mutluluktan uçacağımı düşünüyor olmalıydı.

Yanıma kadar geldi ve koltuğa oturdu. Bir elini sırtıma koydu ve diğer elini de elimin üzerine koydu. Eliyle destek vermek istercesine sıkıca elimi tuttu ve bana sımsıkı sarıldı.

Annemden yeteri kadar güç almıştım. Annemin yanımda olması bile yeterliydi.

Ağlayarak bütün gözyaşlarımı kurutmuştum. Ağlamak acizlikti ve bende bugün acizliğimi yeteri kadar göstermiştim. Elimle gözlerimdeki yaşları büyük bir hırsla sildim. Artık ağlama zamanı değil de savaşma zamanıydı.

Annem bana karşı döndü ve konuşmaya başladı.

" Kızım Akınla az ônce ne konuştunuz bu denli üzüldün? "

"Anne anlatmak istemiyorum, moralim sıfır. Sadece şunu söyleyeyim, Akın sabah gittim diye bana afra tafra yaptı ve benden boşanmak istediğini söyledi. Ben Akından boşanmak istemiyorum ki."

"Ah, be kızım. Ben sana doğru yolda değilsin dedikçe sen dikine dikine gidiyorsun. Damadımın sana nasıl davranmasını bekliyordun? İlişkiye girdiğin adamla sabahında hiçbir şey yaşanmamış gibi çekip gidilir mi hiç?"

"Sen kimin tarafındasın anne?"

"Kusura bakma da bu sefer damadım son derece haklı. Git ve gönlünü almadan bu eve de adımını atma sakın."

"Gönlünü nasıl alacağımı bilmiyorum ki."

" Onu da illa ben mi söyleyeyim kızım? Akın en çok neyden hoşlanıyor? Güzelce seksi bir gecelik giyin ve mükellef bir sofra kur. Sonrada cilveyle işi bağla."

Annemin yanağından öptüm. Bu kendimce 'verdiğin tavsiyeler için teşekkür ederim' öpücüğüydü. Biraz cilve, şık bir gecelik ve mükellef bir sofra tüm her şeyi çözerdi.

Annemin bana her konuda yardım etmesine o kadar çok alışmışım ki, en ufak bir olayda anneme sığınıyordum. Anneme göre muhtemelen ben hala korunması gereken küçük bir kız çocuğuydum. Ama yanılacağı bir şey vardı; ben artık büyümüştüm ve hayatın gerçekleriyle yüzleşmiştim.

Daha fazla kendimi düşünceler içinde boğmadan annemle vedalaşıp evinden çıktım ve Akını aradım.

Telefon uzun süre çaldı ancak açan olmadı. Akın telefonu açana kadar pes etmedim ve aramaya devam ettim. En son o kadar ısrara dayanamamış olacak ki telefonu sonunda açtı.

"Ne istiyorsun Yaren? Niye aradın?"

"Sana ulaşabilmek için seni kaç kere aradım. Yaptığın muamele bu mu?"

"Sen birlikte olduğumuz gecenin sabahında beni yalnız bırakırken iyiydi. Sen bu muamleyi hak ediyorsun."

"Akşam sekizde evde ol. Sana güzel bir sürprizim var."

"İşlerim var, gelemem."

Wp:

" Sana kendimi affettirmemi istiyorsan saat sekizde evde ol. Seni bu daha önce giydiğim seksi gecelikle karşılayacağım."

"Gecelik falan fasa fiso. Ben kafamda bitirdim artık seni. Seni istediğin gibi serbest bırakıyorum. "

"Wpye girip sana attığım fotoya bak."

Akın şu anda whatsapp' ta aktifti. Anladığım kadarıyla attığım fotoya bakacaktı. Buna hayır diyemeyeceğini o da bende biliyorduk. Bu gece kendimi affettirmek ve onla eskisinden daha iyi olmak istiyordum. Şu anda da işte olduğunu ve bu yüzden de bana geri dönemediğini biliyordum.

"Yaren sen kendince aklımla mı oynamak istiyorsun güzelim? Ben işteyken özellikle mi yapıyorsun? Kudurayım da bir an önce gelip senle sevişeyim diye mi? Amacın beni yoldan çıkarmaksa çok iyi başarıyorsun. Ama baştan diyeyim seni affetmem öyle sandığın kadar kolay olmayacak. Bu sefer seni seviyorum diye bana yalakalık yaparak kendini affettiremeyeceksin."

" Akşam geldiğinde konuşuruz bunları. Gelecek misin akşam ondan haber ver? Hazırlık yapacağım."

"Gelmemekten başka çarem var gibi konuşuyorsun. Hastanım kızım senin daha hala anlayamadıysan ne diyeyim sana. Bu arada akşam geldiğimde o geceliği üzerinden yırtıp atacağıma emin olabilirsin."

"Vahşi."

Akın bana dayanamamış ve geleceğini söylemişti. Şimdi hemen hazırlıklara başlamam gerekiyordu. Akşama çok az kalmıştı.

iki gün aradan sonra yeni bölüm geldi. Ne düşünüyorsunuzzz?