Yeni Üyelik
16.
Bölüm

14.Bölüm

@sevipgidenbirisiii

Selam arkadaşlar, yeni bölüm atmayalı üç gün olmuştur sanırsam. Öncelikle nasılsınız?

 

Umarım iyisinizdir. Berdel kurgusuna başlayacaktım bir türlü başlayamadım.

 

Ayrılsak Ölürüz Biz Textingi seven yok mu?

 

Keyifli okumalar dilerim.

 

****************************

 

Ayla Hanım, kızını daha yeni bulmuşken kaybedemezdi. Yılların acısını çıkartırcasına sımsıkı sarılmak istiyordu.

 

Şoför arabayı hazırlamıştı. Ayla Hanım, ayağa kalkmak istedi ama dengesini kaybedip tekrar koltuğa düştü. Anlaşılan daha tam anlamıyla baygınlığı geçmemişti.

 

Arın annesinin betinin benzinin attığını fark etti ve iyi olmadığını gördü. Annesinin biraz dinlenmesi gerektiğinin kendisi farkındaydı fakat söz dinlemiyordu.

 

Ayla Hanıma sözü geçen tek insan Demirdi. Arın, Demirden büyük olmasına rağmen ara ara kıskandığı zamanlar çok olurdu. Yersiz olduğunun bilincindeydi ama yine de kendisine engel olamıyordu.

 

Aslında annesi herkese eşit sevgi verirdi ama Arın her zaman farklı anlardı. Zamanla bu duygu yerini değiştirmiş ve kardeşliğe yöneltmişti.

 

Demirin kendisinden küçük olmasına rağmen en iyi anlaştığı kardeşlerinden biri haline getirmişti.

 

Arın annesini koltuğa yasladı ve başının ağrıdığını görerek eline bir ağrı kesici verdi.

 

Ayla Hanım bir an önce baygınlığının etkilerinin geçmesini bekliyordu ve başının yoğun bir şekilde ağrıması kendisini çok fazla rahatsız etmişti. Kendisine uzatılan suyu ve ağrı kesiciyi fark etti ve kimin uzattığına baktı.

 

Arın, kardeşlerinin arasında en merhametli olanıydı. Ayla Hanım, oğlunun elindeki suyu ve ağrı kesiciyi aldı. Ağrı kesiciyi attı ve sadece bir yudum su içebildi.

 

O kadar bitkindi ki koltuktan kalkmaya dermanı yoktu. Yine de kızını bir kez daha gözden kaçırmak istemiyordu. Yeni bir hayata başlamak için adım atmak istiyordu.

 

Arın annesinin en azından biraz daha dinlenmesini isterdi ve kardeşini biraz daha sonra gôrebilirdi. Zaten Demirin yanındaydı ve güvende olduğunu biliyordu.

 

Ayla Hanım, oğullarının desteğiyle ayağa kalktı ve evin dış kapısına doğru adımlamaya başladılar. Ayla Hanım, kızını tek başına görmek istiyordu. Oğullarının kendini manüpüle edebileceğini düşünüyordu.

 

Ayakta durmakta zorluk çekiyordu. Dış kapıyı açarak Ayla Hanımı kendi müstakil araçlarına kadar götürdüler.

 

Arın da kız kardeşini görmek istedi ve annesiyle arabaya binmeyi düşündü. Annesini bindirdikten sonra kendi de arabaya binmek için adım attı fakat Ayla Hanım durdurdu.

 

"Oğlum, ben tek gitmek istiyorum. Bu seferlik beni affedin. Kızımla biraz hasret gidermek istiyorum. Konuşmaya ihtiyacım var. "

 

Arın, bir nebze annesini anlayabiliyordu. Elfida buraya geldiklerinde üvey abisinden tacize uğradığını söylemişti ve Arın bu duruma bir tepki göstermese de içten içe çok üzülmüştü.

 

Elfidayı şu anlık tam olarak kardeşi olarak kabullenemese de yaşadıklarını kaldıramayacak seviyede küçük bir yaşta olduğunu biliyordu. Yine de annesinin yanında olmak ve destek olmak istedi.

 

Arın annesine cevap verdi.

 

" Anne, senin görmeye ihtiyacın olduğu kadar bizimde kardeşimizi görmeye ihtiyacımız var. Aramızdan bazıları hala durumu tam olarak kabullenmese de zamanla alışacaklar. Şu anda kendisini tanımak istiyoruz."

 

Ayla Hanım düşündü ve Arının mantiklı konuştuğuna karar verdi. Kızıyla tek başına görüşmeliydi ve işin aslını öğrenmeliydi.

 

Oğulları, aşağıda resepsiyonun orada bekleyebilirlerdi. Aklına yattı ve başını salladı.

 

"Yalnız baştan anlaşalım. Aşağıda resepsiyonda bekleyeceksiniz ve Elfida ile konuştuktan sonra yukarı çıkacaksınız."

 

Herkes sus pus olmuştu ve başlarını sallayarak diğer arabaya doluştular. Yola çıktılar ve yarım saatlik yolculuğun ardından kendi otellerine geldiler.

 

Arabadan inen Karahanlı ailesi, otelin içine giriş yaparak resepsiyona doğru ilerlediler. Ayla Hanım, çocuklarına bakış attı ve Demirlerin ikinci katta bir odada olduklarını öğrendi.

 

Asansörle ikinci kata çıktı ve asansörden inerken biriyle çarpıştı. Bakışları karşısındaki kişiye döndü ve yerini büyük bir şaşkınlığa bıraktı. Kocası kendi otellerine gelmiş ve burada kalıyordu.

 

Ayla Hanımın içi bir an sızlasa da kocasının sonuna kadar hak ettiğini düşünüyordu. Kocasının söylediği bir yalan büyümüş ve ikisini çıkmaz bir durumun içine sokuvermişti.

 

Kocasının yanından çekip gitmek istese de laf atmadan duramazdı. Asla altta kalamazdı ve sonuna kadar yiyeceği lafları duymayı hak ettiğini her ikisi de biliyordu.

 

" Senin benim otelimde ne işin var?"

 

Ayla Hanım, içindeki kini ve öfkeyi kusması gerektiğinin farkındaydı. Kocasını laflarıyla belki de kırıyordu ama aldırış etmedi. Kendisinim bu zamana kadar oyaladığı yalan yerine saymasını istedi.

 

" Hatırlarsan bu oteli birlikte almıştık. Sen beni kovunca bende gidecek yerim olmadığı için soluğu burada aldım."

 

" Yalnız burasının tapusu benim üstüme. Dolasıyla otel benim kendi şahsıma ait. Otelden eşyalarını toplayıp bir an önce gidersen iyi olur. "

 

"Kendi otelimden beni mi kovuyorsun?"

 

Ayla Hanım, son günlerde kendi yaptıklarına şaşıp kalıyordu. Öfkeli olsa bile her şeyi içinde yaşardı ve hiçbir zaman dışarı vurmazdı. Şimdiyse asla içinde tutmuyor ve bir bir söylüyordu. Kim kırılacak diye umursamıyordu.

 

" Senin bana yaptıkların yerine say. "

 

"Sen neden buradasın?"

 

"Sana hesap vermek zorunda değilim. Artık kocam vasfını taşımıyorsun. "

 

"Unutma ki sen hala benim karımsın ve andım olsun ki söylediklerine çok pişman olacaksın. Tüm bunları yapmamın ve senden saklamamın bir sebebi vardı."

 

"Yaptığım hiçbir şey için şu ana kadar pişman olmadım ama senin yüzünde söylediğin yalan için en ufacık bir utanma belirtisi ve kızarıklık bile yok."

 

Ayla Hanım, kocasının kendisine cevap vermesine izin vermeden yanından uzaklaştı. Biliyordu ki bu konuşma daha uzardı ve şu anda daha önemli işleri vardı.

 

Resepsiyondan aldığı oda numarasını hatırlamaya çalıştı ve bulduğundaki sevinci takdire şayandı.

 

İlk başta saatin çok erken olduğunu düşündü. Kendisinin bayıldığında gittiklerini biliyordu.

Aradan neredeys on saat geçecekti. Yine de kapıyı tıklattı ve açılmasını bekledi.

 

Kapı birkaç dakika içinde açıldığında karşısında Demiri yarı çıplak bir vaziyette buldu ve derin bir şoka uğradı. Kızının yanında böyle durduğuna inanamıyordu.

 

"Oğlum senin üzerinde niye bir şey yok? Gencecik kızın yanında bir daha böyle dolaşma."

 

Demir, annesinin bu kadar kısa sürede kendisini bulabilmesine şaşırmadı. Kendi otellerinde oldukları için araması çok uzun zaman almamıştı. Demir, üzerine bir şeyler giyinip annesiyle aşağıya inmeyi düşünmüştü.

 

Tam o sırada odanın içinde bir ses duyuldu.

 

"Demir, gelen kim? Hadi gel, biraz daha uyuyalım."

 

Demir, Elfidanın uyku halinda öyle seslendiğini biliyordu ve annesinin yanlış anlamasından korkuyordu.

 

Ayla Hanım, içeride kızının uyudğunu biliyordu ve birlikte uyumalarına sesini çıkarmak istemedi. Yaptıklarını doğru bulmuyordu ama ikisinin de yetişkin bir birey olduklarının farkındaydı.

 

Sadece kızına anne sevgisi verememenin kendisinde bıraktığı bir burukluk vardı ve karşı tarafa yansıtmak istemedi.

 

Elfidanın yanında kimse olmadığı için sığınacak bir liman aradığının farkındaydı ve destek olan kişi de Demirdi. Ayla Hanım, Demire minnettarlıkla baktı.

 

Demir, annesinin gözünde gördüğü duygu geçişlerini anlıyordu. Çocuğuna yeni kavuşmanın verdiği sevinci annesi şu anda yaşıyordu.

 

Ayla Hanım, manevi olarak annelik yapsa da kendisini küçüklükten beri annesi olarak görüyordu. Ayla Hanim, annelik vazifesini sonuna kadar yaptığını düşünüyordu.

 

Demir, Ayla Hanıma beklemesi için bir işaret yaptı ve kapıyı kapatarak içeri girdi. Hemen üzerini giyindi ve Elfidayı uyandırmaya karar verdi.

 

Uykusunun olduğunun farkındaydı ama annesi geldiği için geri çeviremezdi.

 

"Elfida, uyan. Kapıda biri seni bekliyor."

 

Elfida, gözlerini açtı ve uyku sersemi etrafına baktı. Nerede olduğunu anlamaya çalıştı, kendisine seslenen kişinin Demir olduğunu fark etti.

 

" Dışarıda beni bekleyen kişi kim?"

 

"Dün gece konuşmuştuk. Ayla Hanım geldi, senle konuşmak istiyormuş. Dün geceyi hatırla ve kendisine en azından dinlemek için bir şans ver."

 

Elfida bilinmezliklee doluydu. Şu anda içindeki iki farklı duyguyla cebelleşiyordu ve hangi tarafı dinlemesi gerektiğini bilmiyordu. Tek istediği şey zamandı ve o da şu anda yoktu.

 

 

 

 

 

 

 

**********************

 

 

Arkadaşlar yeni bölüm geldi. Bol bol yorum yapın.

 

 

 

 

Selam, arkadaşlar ben yorum yapılmamasına çok fazla sinirleniyorum sanırım. O zaman kimse okumuyormuş gibi geliyor. O yüzden tek isteğim bana bol bol yorum yapmanız.

 

Keyifli okumalar diliyorum. Ben gazla çalışıyorum ve motiveye ihtiyacım var.

Loading...
0%