Dokunmayın bana,

Babasının kızıyım ben,

Namuslu, edepli kızı,

Boş bırakırsa ya davulcu ya da zurnacıya kaçacak kızı,

Dövmezse eğer dizini dövmeye sebep olacak kızı,

Evde abisine, erkek kardeşine hizmet, annesine yardım edecek kızı,

Dokunmayın bana,

Evlatlarımın annesiyim ben,

Cennet ayakları altında, kendi ayaklar altında olan anneleri,

Evladı için her şeyi yapmak zorunda olan anneleri,

Bayanlığın? en kutsal görevi olan anneleri,

Uterusa sahip olduğu için sperm rahmine düştüğünden itibaren var olan anneleri,

Kendi rahminde ki varlık hakkında söz sahibi olamayan anneleri,

Her kavga da küfür olan anneleri.

Dokunmayın bana,

Kocamın karısıyım ben,

Namusu, helali olan karısı,

Yeri dizinin dibi olan karısı,

Yemek yapan karısı,

Evin tüm işlerini yapan hizmetçi karısı,

Yatakta istediği her an hazırlıklı olan karısı,

Çocuklarının anası olan karısı,

Saçını ailesi için süpürge eden karısı...

Evladım dokunmayın dedim,

Anayım dokunmayın dedim,

Eşim dokunmayın dedim.

Sırf bu yüzden daha çok dokundunuz!

Üstelik sevgi adı altında, insanlık adı altında,

Kirli düşüncelerinizle...

Sen namussun dediniz, yükünü omzuma verdiniz,

Gücü sizde kaldı.

Sen namussun dediniz bir kırmızı kemerle simgeleştirdiniz,

Yıllarca o kemer babamda kaldı,

Başka bir erkek-kocam devralana kadar.

Bir kırmızı kemerdim ben,

Daha doğrusu o kemere bağlı biri,

Kemer sizdeydi sorumluluk bende,

Hükümler sizdeydi suç bende.

Ne bekliyordum ki zaten,

Evlattım,eştim, anneydim ben.

Ne bir kadın olabildim yalnızca,

Ne bir birey.

Onlar insan olamadıkça ben ben olamadım......