Bazen yaşarız sadece, sırf nefes aldığımız için.

Bir amaç istek olmadan. Ya üşengeçlikten ya da korkaklıktan dolayı yaşarız bazen ölmeye gidemediğimiz için.

Hiç bir anlamı olmaz hiç bir anın. Her gün ömrümüzden bir gün eksilirken, ömrümüze bir an bile katmayız.Yaşanmış bir şey yoktur elimizde yaşanacağına dair umutta. Zamanı da doldurmayız, dolup akıp gitmesini bekleriz.

O sanki yarış içinde gibi sanki kaçarmış gibi akan zaman bazen o kadar yavaş ilerler ki ömrümüzden bir gün hala eksilmedi mi diye saniyeleri kontrol ederiz. Korkarız da bazen yaşamak istersek zamanımız kalmaz diye ama düşünürüz sonra bize keyif veren bizi mutlu eden küçük bir umut besleyen düşüncelerimiz olmadığını, yine akmaz zaman.

En sona gelince farkederiz, o meşhur şarkıdaki sözlerin gerçekliğini, yakıcılığını;

'Nasıl oluyor vakit bir türlü geçmezken yıllar hayatlar geçiyor?'