Açım .

Sevmeye açım .

Huzura açım.

Mutluluğa açım.

Sevilmeye açım.

Sana açım.

Ama en çok yemeğe açım. Doymak bilmeyen bir irade. Zihnim yemeğe o kadar aç ki mideme "ye, ye, ye ,ye ne olursa olsun hep ye !" emirleri yağdırıyor. Yağdırdığı tüm o emirler yerine getirilip bana yağ olarak geri dönüş yapıyorlar. Belki ruhumun açlığını bedenen geçirmeye çalışıyorum belki de bunu bahane ediyorum.

Yine de seninleyken çok az yemek bile yetiyordu. Yoksunluk krizleri yoktu. Ne bir tatlı krizi ne de ertesi gün yiyeceğin yemeğin düşleri ile uykuya dalma. Sen yetiyordun be .