Güldük, geçtik, eğlenmedik. Bu sefer eğlenceli değildi. Biz en sıkıcı anlarda, beraber sıkıldığımız tüm o anlarda bile eğlenirdik. Birlikte sıkılmak bile çok güzel ve cezbediciydi. Şimdi bolca gülme var, her yer kahkaha sesi dolu ama en ufak bir sevinç izi yok. Mutsuzluğu gizleyen bolca gülmeler, komik olduğu için değil sadece sinirsel. Belki bir umut ışığı olur yine içten güleriz diye ortaya çıkmış histerik gülüşler.

Her insana yakışmıyor gülmek, gülümsemek. Bazılarında gerçekten iğreti duruyor. Seni hayattan soğutuyor.Sahte olduğu o kadar belli ki o gülmenin, hoş sahte bir kişilikten gerçek bir gülümseme görmek için o kişinin ışığını bulmak gerekir. Neyse biz devam edelim hayatın şakasını anlamamış (aptal mısınız çok komikti) konumuna düşmemek uğruna, korkaklardan biri olup gülmeye.

"Hadi ama bu hiç komik değildi."

"Neden, birinin düşmesi her zaman komiktir."

"Evet ama o biri benim"

"Ki bu durum bunu daha da komik yapıyor."

"(-_-)"

"Yapma ama birbirimize de gülemeyeceksek ne anlamı var bu kahkahaların."

"Çok hoş, dilerim birgün siz de beni güldürürsünüz İsmet Beyciğim. Bu arada dikkat edin de ayağınız ayağıma takılmasın."