2 ay sonra

'Bir hoşça kala sığdırdı beni, yere göğe sığdıramadığım.'

Necip Fazıl Kısakürek

🔥

Demir kazıklarla çakılıydı ayaklarım yere. Ruhum dört duvara hapisti. Ama üfleseler düşüverecek gibiydim. İçi çürümüş bir ağaçtan halliceydim.

Acı vardı ruhumda. Adı koyamadığım, anlamlandıramadığım bir acı. Bir de garip bir his. Yarım kalmışlık gibi...

Sanki bu halimi biliyor gibi gökyüzü de bir alemdi o gün. Koyu gri bulutlardan düşen damlalar neden acıtırdı insanın canını? Ne zamandan beri yağmur bu kadar hüzünlendirmişti beni?

"Geçelim mi artık Elif hanım?" dendiğini duyduğumda içimdeki o garip hisse boğuşuyordum. Derilerini çekiştirdiğim ellerimi hızla yana saklayıp bana burukça gülümseyen yüze onay verip soğuk koridorda attım tonlarca ağırlığa ulaşan adımlarımı. "Bu taraftan." Dediğinde bakışlarımı her şeyin arkasında son bulacağı kapıya çevirdim. Karnımın üzerine sıkıca bastırdığım elimle siyah blazer ceketimin önünü kapatmaya çalıştım.

"Davacı Elif Kamer İzol, Baran Dora İzol." Demişti kapıdaki görevli. İşte o an son kez değdi bakışlarımız. İşte o an son kez kavuştu tüm duygularımız. İşte o an nefeslerim bir kez daha sıkıştı.

Hiç izleri kalır mıydı birinin bakışlarının? Hiç yaralar mıydı son bakış insanı?

Yaralanmıştım...

İyileşmemek üzere yaralanmıştım...

🔥

Sizce ne olacak yeni bölümde??

Tahminler buraya

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın