Hayatınız her ne kadar akışında gitmesede hiç beklemediğiniz bir anda herşey yoluna girer, hayat beklemeye değer.

Hergün olduğu gibi ister istemez uyanmıştı işe gitmek için hazırlanması gerekiyordu, kahvaltısını yaptı ve kiyafetlerini giydi. Yağmur yağıyordu, havada sadece toprak kokusu vardı.

Klasik hayatı olan bir memurdu, işlerini yapmıştı ve öğle arası yemeği için herzaman yeme aldığı yere gidiyordu.

Yerler kaygandı ve yağmur gittikçe hızlanıyordu, şemsiyesi yoktu yağmurun altında oldukça ıslanmıştı.

Durakta bekleyen bir kadın şemsiyesini açarak ahmet'in yanına gitti sessizce şemsiyenin altın aldı.

- Çok ıslanmış olmalısın, nereye gidiyorsun?

Ahmet şaşırmıştı bir süre sessiz kaldı, yağmuru ve diğer herşeyi unutmuştu sadece kıza baktı

- Yemek almaya gidiyorum.

Ayşe çok temiz bir gülümseme ile ahmete baktı hergün onu görüyordu fakat ahmet biraz dağ ayısı olduğu için onu farketmiyordu, fırsatı değerlendirmek istemişti fakat konuşamayacak kadar utanıyordu