Dışarıda, sıcak güneşin altındaki bir meşe ağacının yanında oturmuş, sevdiğim kitaplardan birini okuyordum. Kitabın sayfasını çevirdikten sonra bir muhafız yanıma geldi ve önümde eğildi. Muhafızı bu hereketinden dolayı kafamı kaldırdım ve muhafiza baktım.

Muhafız da kafasını kaldırdıktan sonra, konuşmaya başladı. "Prenses Valencia, kral ve kraliçe sizi çağırıyor. Hemen şimdi yanlarında olmanızı istiyorlar." Ayağı kalktım, muhafızı önünde hafifçe saygı amaçlı eğildim. "Teşekkürler, Cordelius. Artık görev yerinize tekrardan dönebilirsiniz." Muhafız tekrardan önümde eğildi ve görev yerine gitti.

Ayağı kalktım ve annemlerin sıkıcı konuşmalarını dinlemek için salona girdim. Annem ve babam tahtında oturuyorlardı, önlerinde eğildim. "Beni çağırmışsınız, kral ve kraliçem." Ellerimi önümde birleştirdim ve ciddi bir ifade ile yüzlerine baktım.

Babam konuşmaya başladı, "biliyorsun ki artık 18 yaşına girdin. Kendine müstakbel birisini bulma zamanın gelmiş demektir bu. Tahtın tek vârisisin sonuçta, tek başına yonetebilecegin bir krallıkta yaşamıyoruz sonuçta." Dedikleri karşısında kast katı kesildim. Ne yani, beni evlendirmeye mi düşünüyorlardı.

Ellerimi eteklerimin kenarlarına koydum ve eteğimin kenarlarını hafifçe kaldırdım. "Üzgünüm kralım ama bu isteğinizi red ediyorum." Evlenmek istemiyordum, krallığı kendi başıma yürütebilecek kadar büyümüştüm ve güçlüydüm.

"Sana bir seçenek sunmadım. Evlenme vaktin geldi dedim, sen seçmezsen senin yerine ben seçeceğim. Ve aklımda birisi var." Dişlerimi sıktım, babam dahi olsa benim hakkımda karar veremezdi!

"Siz ne derseniz deyin, ben evlenmeyeceğim şimdi izninizle." Dedim ve arkamı döndüm.

"Bir de, seni bir okula yazdırdık. Karışık bir okul, haberin olsun." Dediğinde burnumdan soluyordum. Hiç bir şey demeden hızlı bir şekilde odadan çıktım. Ne dersem diyeyim her türlü kafalarına göre hareket edeceklerdi!

Odama girdim ve üstüme rahat, idmanda kullanabileceğim bir şeyler giydim. Dışarı tekrar çıktım ve idman sahasına girdim. Kenardan kılıcımı aldım ve tahta kolona sertçe vurmaya başladım.

"Neden bu kadar sinirlisiniz prenses?" Arkamdan tanıdık bir ses duydum.

Victor.

Arkamı döndüm ve sadık muhafızıma baktım, saçlarının arasına ak düşmüştü. Ben doğduğumdan beri bana yardımcı olan ve beni hep koruyan bir adamdı o.

Yandaki cardağa geçtim ve sıkkın bir şekilde oturdum. "Ailem yine beni dinlemeden benim adıma cevap veriyorlar." Victor da yanıma geldi ve oturdu. "Bence iyiliğini düşünüyorlar." Yumuşak bir sesle söyledikleri karşısında ona ters bir bakış attım. "iyiliğimi benim adıma kararlar vererek mi düşünüyorlar. Bunu hiç sevmedim!" Diye sitem ettim.

Victor bu söylediklerim karşısında kıkırdadı. Ayağı kalktı ve yukarıdan bana baktı. "Prenses, artık idman yapmayı bırakıp dinlenmeye gitmeniz gerekiyor. Hizmetçiler zaten her şeyinizi hazırladılar." Sıkkın bir nefes verdim ve bende ayağı kalktım. "Yarın görüşürüz, Victor." Dedim ve gülümsedim.

Victor "Görüşürüz prenses." Dedi ve benim yaptığım gibi o da gülümsedi. Arkamı döndüm ve odama doğru ilerledim.

İstesem de istemesem de o okula kesin gidecektim ve şimdiden dinlenmem gerekiyordu.