1. Bölüm

1.BÖLÜM ÖLÜMÜN DÖŞEĞİNDE

Vücudumun her yeri ağrıyor, kan kaybım çok fazla. Güneş, gözümü yakıyor üzerime yağan kar kesiklerimden akan kanı daha da acı verici bir hale getiriyor, tek yapabildiğim hareket gözlerimi kırpmak onunda ne zaman sonlanacağını bilmiyorum ama, biliyorum ki annem bu haberi aldığında hayal kırıklığına uğrayacak bu suçluluk duygusu da ölü bedenimde hissettiğim son şey olması utanç verici, ailenin yüz karası olmak, bu kadar güçsüz olmak utanç verici. Bu hale nasıl geldim, nasıl bu kadar güçsüz oldum? Özür dilerim anne bunu duymasanda özür dilerim umarım beni affedersin.

SON?

Son, değil mi neden acaba film saçmalıklarına inanmadığım için mi, yoksa hayat seçimlerimi sorgulamadığım için mi, belki de zamanım gelmedi ve burada acı içinde Azrail’i bekliycem. Nasıl şuan ölümün kıyısındayım, neden vücudum sadece karın üzerinde kan kaybediyor, neden ayağa kalkamıyorum, neden yardım çağıramıyorum, neden koskoca kraliyet ailesinin güzel prensesi Winter Swordford ormanın ortasında ölüme terk edildi, neden, neden, NEDEN! Ben sadece ülkemi korumak istemiştim.

NASIL BU DURUMA DÜŞTÜM?

3. kez sorduğum sorunun cevabını artık kan kaybeden beynimin hatırlaması gerekiyordu.

Her şey 1 ay önce karşı krallığın bize savaş açmasıyla başladı bütün eli kılıç tutan kadınlar savaşa gitti ben dahil yüzlerce kayıp verdik ama direndik savaşta iyiydim krallığı devam ettirmek için elimden geleni yaptım gerektiğinde tek başıma onlarca kişiyle savaştım fakat bugün her şey tersine döndü ormanda ölüleri temizliyor hak ettikleri gibi bir mezar yeri veriyordum geri dönerken saldırıya uğradım direndim ama olmadı şuan bu durumdayım ormanın ortasında üzerime kar yağarken yavaşça ölmeyi bekliyordum uzaktan o sesi duyana kadar

ŞİFACI NOAH HERBFORD

Uzaktan biri benim adımı bağırıyordu sesi tanıdım gıcık şifacım Noah mallığın vücut bulmuş hali, hala nasıl benim doktorum olduğunu anlamıyorum ne kadar mal olduğunu açıklamama gerek yok bence ölümün döşeğinde birini adını söyleyerek arıyor sanki cevap verme olanağım var diye düşünürken gözlerimin karardığını hissediyorum galiba sona ulaştım Noah’ın ölü bedenimi nasıl taşıyacağını bilmiyorum

ÖLÜMDEN DÖNMEK

Gözümü açtığımda sarayın içindeki yaralı odası diye adlandırdığım, ofisin tavanına boş gözlerle bakmaktan başka bir şey yapamıyordum ,vücudum ağrıdan resmen felç kalmıştı, tek hissettiğim şey ağrı fakat bu sefer kafamı azda olsa hareket ettire biliyordum bu iyi bir şey, galiba. Kafamı çevirdiğimde Noah oradaydı arkası dönük bir şeyler yapıyordu işe yarar bir şeydir umarım, karşımda duran aynadan kendime baktım her yerim kanlı sargılarla doluydu sağ bacağımda alçı sol bileğimde buruk eldiveni gibi bir şey tam adını bende bilmiyorum çokta umurumda değil yani, beni iyi yapıyorsa sorun değil. Ben kendi kendime düşünürken Noah ‘’uyanmışsın’’ dedi hala cevap vermek için çok güçsüzdüm o yüzden ona ‘sevgi’ dolu bir bakış attım biraz korkmuşa benziyordu nedenini anlamadım, elinde serum vardı bir şeyler anlattı ama dinlemedim ne olduğunu biliyorum tak uzatma taktı, sonra bir tane daha taktı gerek var mıydı bilmiyorum umurumda değil ben sadece en kısa sürede iyileşmek istiyordum

NOAH’IN BAKIŞ AÇIŞI

YAKINDA…