Rozarin sabaha kadar gördüğü kabuslar yüzünden konforsuz bir uyku uyumanın hırçınlığı ile odasından salona doğru, merdivenlere ayaklarını pata küte vurarak indi.

Uyku mahmurluğu göz kapaklarının üzerine yük olan ufak kız maviş gözlerini kırparak etrafı bir radar gibi süzmeye başladı. Hedefinde annesini görmek olan Rozarin etrafta sadece koca bir dağınıklık gördü. Salonda istediğini bulamayan kız bu seferde rotasını mutfağa çevirdi.

Mutfağa ürkek adımlarla giren kız yine hayal kırıklığına uğradı çünkü mutfakta annesi değil koca bir dağınıklık ve o dağınıklığı toplayan Sevilay vardı.

Sevilay evin yardımcısı idi,54 yaşında 168 boylarında beyaz tenli kıvırcık kahverengi saçlarıyla yüzünden gülümsemesi eksik olmayan nahif bir hanımefendiydi. Daha önce bir evlilik yaşamış ve bu evliliğinden hiç çocuğu olmamıştır yıllar içinde anlaşmazlık yaşadığı için evliliğinide kaybeden Sevilay Rozarin'i torunu Rozarin'in annesi Sare'yi de kızı olarak görmüş ve bir yardımcıdan çok ailenin bir parçası olmuştur.

Küçük kız gördüğü rüyaların huzursuzluğunu atlatamamışken evin dağınıklığıda onu bir hayli korkutmuştu titreyen bir ses tonuyla

"-Sevilay nine?!" dedi. Kendini etrafı toplamaya odaklayan kadın duyduğu ses ile gerçek dünyaya döndü ve işini bırakıp sese doğru döndü karşısında uykudan yeni kalkmış olmanın da verdiği etkiyle çipil çipil ve sulu iki göz vardı. Sevilay her zamanki gibi gülüşünü eksik etmeden şefkatli bir tutumla "Benim güzel bıdığım,uyandın mı sen?" dedi. Küçük kız kafasını olumlu anlamda salladı. Sevilay bir şeylerin yolunda olmadığını anladı çünkü küçük kız dudaklarını bükmüş dolu gözlerle ona bakıyordu.İşini tamamen bırakarak küçük kızın yanına yaklaştı, onu kolları arasına aldı, bal rengi buklelerini okşadı ,uyku halinde dağılan pijamasını düzeltti ve "Ne oldu bıdığım?" diye sordu. Rozarin konuşmadan önce adeta bir savaştan çıkmış gibi darma duman olan mutfağı tekrardan dikkatlice süzdü ve "Annem nerede? Yine mi kötü kalpli canavarlar geldi? Onu çok mu üzdüler? Neden evimiz dağınık, eşyalarımız kırık? dedi.

Sevilay küçük kızın soruları karşısında yutkunamazken, cevap hakkını sadece sarılmaktan yana kullandı.Var ile yok arasında bir ses tonuyla "Geçti." diyebildi.