Ayrılık, hayal kırıklığı, terk edilmişlik, kaldırılmıştır en kötüsüne yanlızlık...

Kocaman bir konak düşünün mardinin ortasında en az içinde yaşayanlar kadar taştan oluşturulmuş koca bir konak. Koca koca odalar büyük tablalolar atalarımızın resimleri kalabalık bir konak. Bense bu konakta yanlız bir serçe.

"Hava ne kadar güzel bugün degilmi?"

Sarı saçlarını arkasına almış beyaz yüzünü güneşe kaldırıp daha yarım saat önce yağan yağmurun arkasında bıraktığı o kokuyu içine çekiyordu. Helin amcamın kızı biz hep beraber bu konakta yaşıyoruz nerden baksanız bi on onbeş kişiyiz amcalar, yengemler, kuzenlerim, hizmetli ablalarımız dedem,ben.

"Evet. Huzur kokuyor hadi gidelim artık akşama düğün var."

Akşam halamın kızı Avşin'in düğünü vardı Mardin'in kalabalık aşiretlerin den Boranogullarına gelin gidiyordu.nerden baksan bi beş yıldır bekliyorlardı bu günü.

"Daye birazdan bizi elinde birazdan bizi kovalayacak hadi gidelim."

...

Akşam olmuştu konağın önü renkli ışıklar ile süslenmiş avlunun dört bir yanı masalar ile donatılmıştı büyük aşiret liderleri ayrı bir masada oturmuşlardı çocuklar ortada konuşturuyordu Avşin'in en mutlu günüydü umarım hep mutlu olurdu .

Ayna da ki yansımama baktım bukle bukle olan siyah saçlarımı arkama attım makyaj masasının üzerinde olan saç aksesuarı mi saçıma taktım belime kemerimi kulaklarıma ise küpemı taktım siyah kaftanımı düzeltip masanın üzerindeki telefonumuda alıp odamdan çıktım konakta herkes bir yerlere gidiyor bir iş ile uğraşıyordu.

Yan odamda olan Avşin'in yanına gitmek için adımlarım. İçeride nerden baksan on kişi vardı hepside amaçlarının kızlari ve eşleriydi.

Avşin'in yatağının ucuna oturmuş kabarık beyaz gelinliği ile ay gibi parlıyordu annesi ise ellerini tutmuş gözleri dolu şekilde kızını izliyordu avsin dört erkeğin tek küçük kız kardeşiydi ayrılık onlar için zor olacaktı.

Avsinin yanına doğru adımlarım

" geldiniz Roza... bunlar beni aglatmadan göndermeyecekler şunlara bak hepsinin gözleri dolu."

Sözleri üzerine herkes gülmüştü fakat dolu olan gözler kısıldıgı için yaşlar hepsinin yanagi ile buluştu .

" kolay değil Avşin biliyoruz biz bir aileyiz bugün hem güleceğiz hem ağlayacağız ama bugün en çok ta güleceğiz öküzden daye gelmeden hepimiz dağılalım aşağısı baya kalabalık."

Avşine sarıldım "çok mutlu ol kız kardeşim " kapının vurulması ile ayrıldık. Helin kapıya koştu kapının ucundan baktı ve gülerek bize döndü.

" damat beynimiz de geldi."

Hepimiz teker teker oda dan çıktık Adar ile baş başa bıraktık.

Dört katlı olan konakta çıktık. Dışarı fazlası ile kalabalıktı bizim ardımız dan

Avsin ve Adar el ele çıktılar ve gece başladı.

Havai fişekler atılan silahlar eşliğinde halaylar çekildi.masada oturmuş halay çeken kuzenlerimi izliyordum Amcamın oğlu Emir geldi elimden tuttu ve benide halaya girdirdik. Bir tarafımda Hamza bir tarafımda Emir halay çekmeye başladık sonrasında Emir'in tuttu elim çekildi yerine başka bir el geldi kafamı kaldırıp baktığımda amcam olduğunu gördüm. Akşam böyle böyle sonlara gelmişti en son zılgıtlar ve silahlar eşliğinde Avşin'i ugurlamıştık.

...

Saçlarımı bukle yapıp arkamda sıkı bir at kuyruğu yaptım krem rengi gömleğinin uçlarını siyah pantolonumun içine sokup çantamı ve telefonumu alıp çıktım odadan konakta herkes uyanmıştı.

Kahvaltı masasına oturdum Dedemde gelince herkes başlamıştı.

" Emir bugünkü toplantıya sen , Hamza Hamit beraber gidiyorsunuz. Ben,Ali ve Serhat da diğer toplantıda olacağız Semih sen şirkette kal."

Hepsi hep bir ağızdan yüksek olamayacak şekilde 'tamam' demişti.

Masanın üzerinde olan telefonum çalınca gözler bana dönmüştü arayan mizgindi benim.hastanedeki sekreterim hepsine özür dileyen bakışlar atıp telefonu açtım

"efen-"

"Hocam acil gelmeniz lazım üçüncü yoğun bakımda kalan hastanın krize girdi."

"Tamam "Telefonu kapattım

" kalkmam gerekiyor afiyet olsun size."

Dedem elini git der gibi kaldirdi " git kızım vazife beklemez kolay gelsin "

Konağın büyük avlusunda koşar adım çıktım. Arabama bindim ve şehir merkezindeki hastaneye doğru sürdüm. Şanslıyım ki bugün o kadarda kalabalık değildi yollar .

Hastaneye gelir gelmez hastamı kontrol ettim "ameliyathane hazırlayın Selim beye haber verin."

Üzerime önlüğümü giydim ellerimi yıkadım be ameliyat haneye girdim ben bir cerrahtım çocukluğumdan beri hayalim olan o mesleği yapıyordum insanlara yardım etmeyi seviyordum. Benim ve Babamın en büyük hayalimizi. Ben Roza Germiyanoğlu anne ve babasını bir trafik kazasında kaybetmiş üç abisi ile hem yetim hem öksüz kalan Roza.

...

Hasta yakınları dışarıda bekliyordu onlara iyi haberi vermem için bekliyorlardı. Ellerindeki eldiveni çıkardım çöpe attım üzerimdeki kanlı önlüğüde ameliyathanenin kapısı açıldı ve nerden baksanız yirmi kişi birden bana döndü beni gören bir kadın sanırsam hastanın annesi " doktor hanım oğlumun durumu nasıl iyileşti deyil çıktı. Birsey söyle doktor hanım ."

Ellerimi tuttu ve birleştirdi gözleri dolu dolu anlamıştı aslında ama bir umuttu işte ariyirdu Gözlerimde birseyler en azından yaşadığına dair bir kırıntı .

"Emin olun çok uğraştım.Basiniz sağ olsun." Dememle hastanede büyük bir gürültü koptu kimi duvara dayanıp yere düştü kimi olduğu yerde öylece kaldı ellerimi tutan yaşlı teyze ise üzerime doğru düştü ve bayıldı zordu çok zordu hele Evlat acısı daha zordu .

Omzuma dokunan eller yanımda ki yaşlı adama döndüm " sen elinden geleni yaptın sağol kızım. "

...

Akşam eve geldiğimde kimse yoktu herkes çiftlik evine gitmişti bana da demişlerdi fakat bugün fazlasıyla yorulmuştur o yüzden gelemeyeceğim dair bir mesaj atmıştım.

Duş alıp üzerime rahat bir eşofman takımı giydim bilgisayarımı alıp odamın balkonuna çıktım.

Birkaç onaylamam gereken mail vardı onlara onaylayıp gerekli cevapları yazdım. İşimi bitirip bilgisayarı kapatacağım vakit en köşede duran klasör takıldı gözüme her baktığımda perişan olsamda yinede açtım.

Önümdeki mutlu aile fotoğrafları annem babam ve abilerim beni ailemin ölümünden sonra perişan halde terk eden abilerim onlara en çok ihtiyacım olduğu anda beni bir başıma bırakmışlardı evet dedem kuzenlerim vardı ama kendi ailem lazımdı ozanlar bana. Cenazelerin kalktığı gün hepsi teker teker gitmişti beni bir başıma bırakmışlardı benim o gün tüm ailem ölmüştü.