Aden, Tarık'ın demesi üzerine tekrardan derin nefes alarak anlatmaya başlayacağı sırada odaya nefes nefese olan Bulut girdi. Aden kaşları çatık bir şekilde Bulut'a döndüğü sırada Bulut zar zor konuşarak o istemediği cümleleri kurdu.

-Kartal... Toplantı... Orda... Sümbül...

Aden koşarak toplantı odasına çıktı. Karşısında eski dostu Mavi Aktepe... Yer altı dünyasının Sümbül adlı tanıdığı... Belki de Gölge'nin yardımcısı...

15 dakika önce

Herkes, Aden'in dediklerini düşünüyordu. Haklıydı... Ya Bulut? Onun dedikleri? Bulut'ta kendi dediklerini düşünürken bir yandan da geçen sene olanları düşünüyordu. Belki küçük bir ayrıntı dikkatlerini o zaman çekmeyen bir ayrıntı, bir ipucu... Ne kadar zorlasalar da bulamıyorlardı. Ayrıca Aden'i de merak ediyorlardı. En cesurları değildi fakat arkadaşları için her şeyi yapabilen bir kızdı. Onu o zaman neyle tehdit ettiklerini bilmiyorlardı. Çoğu ailesi hakkında tehdit edilmişti. Sadece tehditle kalsalardı iyiydi ama... Aması vardı işte. Her şeyde her zaman olduğu gibi...

Kayra arkadaşlarına göz gezdirdi. İçinde acısı aklında yaşadıkları... Buray'a baktı yüzünde endişe, heyecan, mutluluk, acı ve hüzün vardı. Mavi'nin bulunmasından dolayı mutlu ve heyecanlıyken yaptıkları ve dediklerinden ötürü endişeli, hüzünlü ve acılıydı. Kayra, onun Mavi'nin dediklerini düşündüğüne yemin edebilirdi ama ispatlayamazdı. Çünkü asla Buray düşüncelerini doğru bir şekilde aktaramazdı. Gerçi Mavi'nin dediklerinden dolayı bu hâle gelmişti... Buray'dan gözlerini ayırıp Aras'a baktı. Onda tarif edilemez duygular vardı. Tarif edilemezdi çünkü sert mizacını hâlâ korumaya devam ediyordu. Bir dile gelse... Bir mizacı çözülse... İşte o zaman Aras kalmazdı, kalamazdı. Gözlerini Aras'tan da çekince son olarak Bulut'a baktı. Bulut da gözünü ona çevirmişti. Onun gözlerindeki ifadeden genç kız korkmuştu. Bulut'ta gördüğü kin, nefret, öldürme isteği tarif edilemeyecek boyuttaydı. Ve tüm duyguları Mavi'ye karşıydı. Genç kızın, geçen yıla kadar en yakın arkadaşı olarak gördüğü kıza kendi arkadaşının ona karşı duyulan nefreti onu üzmüştü. Ama ne söylerse söylesin onu dinlemeyecek bir kişi vardı karşısında. Haklıydı belki... Ama Bulut'un nefretini kimsede görmemişti. 16 yaşından beri ne kadar istemese de ailevi durumlarından ötürü bu dünyaya atılmıştı ve şuan 23 yaşındaydı. 7 yıldır bu hengamede bu kadar büyük bir nefreti ilk kez arkadaşında görmüştü. Olaya Bulut tarafından bakınca haklıydı. Ama o Bulut değildi... O kolay kolay bir insanı hayatına almaz kolay kolay da çıkarmazdı. O yüzden Mavi'yi de hayatından çıkaramazdı. Hem de 20 yıllık arkadaşıyken. Hepsi çocukluk arkadaşıydı. Aynı ilkokula aynı ortaokula aynı liseye gitmişlerdi. Yedikleri içtikleri ayrı gitmezdi. Peki ne oldu da yedikleri içtikleri Mavi ile ayrı gitti? Ne oldu da Mavi onları ölüme terk etti? Sadece onları da değil bazılarının ailesinin de ölmesine sebep olmuştu. O ve diğerleri bunları düşünürken -Bulut nasıl Mavi'yi öldürebilir onu düşünüyordu- birden toplantı odasının kapısı açıldı ve içeriye yırtık pırtık üstü, patlayıp kabuk bağlamış dudağı, yanağından 5 parmak izi, bacağından ve omzundan vurulmuş olan Mavi Aktepe duruyordu. Herkes olayın şokunu atlatmaya çalışırken Bulut hışımla ayağa kalkıp koşarak odadan çıktı. Aden'e haber vermeliydi. Her ne kadar gözü dönsede yılların arkadaşlığının verdiği vicdan sebebiyle onu o hâlde bırakamazdı. O Aden'e giderken odada Aras kendine gelerek kızı oturttu. Mecburdu çünkü kızın ayakta duracak takati kalmamıştı. Aras onu oturttuktan ve diğerleri kendins geldikten maksimum iki dakika sonra Aden koşarak odaya girdi peşinde de Bulut vardı. Herkes Mavi'ye bakarken Mavi ise sadece Aden'in gözlerine bakıyordu. Belki Aden onun sebebini anlardı.