Onlardı adım kadar eminim Markus ve diğerleri hepsi bir aradaydi. İşte o gün bugündü intikamımı bu sefer alacaktım. Biricik kardeşim linanın intikamini almama dakikalar kalmıştı .Ama hemen öldürmeyecektim. Kardeşime yaşattiklarini yaşatmadan öldürmeyecektim onları...
Geçmiş zaman
Ben Emma henüz 13 yaşindayim ve hayattaki tek iyi şeyim kardeşim Lina .Bizim kimsemiz yoktu. Annem biz daha çok küçükken ölmüş babamsa annem ölünce bizi bırakıp gitmişti . Annanemle yaşıyorduk . Annanem bizi severdi ama işitme engelli olduğu için her konuda yardım edemiyodu. . Bide benim hayattaki tek varlığım biricik kardeşim Lina vardı. Linayi herşeyden çok severdim o da henüz 9 yaşindaydi . Masmavi gözleri vardı.Hergun birazdaha kiskanirdim onun gözlerini okadar çekiciydiki ona bakınca gökyüzünr bakiyomus gibi rahatliyodum. İpeksi görünümlü kumral saçlara sahipti yüzü bembeyazdı. Ben ona minik turtam derdim çünkü ona bu ismi yakiştiriyodum.Bense daha çok içime kapanık biriydim simsiyah saçlara sahiptim linayla bizim hiç arkadaşimiz yoktu ben olmamasını tercih ederdim ama Lina daha çok yeni arkadaş isterdi. Linaya eşlik etmek için hergün oyunlar oynardik.Annanemden izin alır çoğu zaman linayla kurabiye yapardik. İkimizde okula gidiyorduk. Her sabah önce linayi sonrada kendim giderdim okula Annanem aynı zamada tekerlekli sandalyede olduğu için genellikle ben alırdım linayi okuldan .
Hava kararmıştı linanın başına bir öpücük kondurup onu yatağa yatırdım ustunude iyice örttüm . Bende son olarak evi toplayıp yattım yarın okul olduğu için normalden daha erken uyumuştuk ikimizde ...
Sabahin erken saatlerinde linayi uyandirmistim. Herzamanki gibi kalkmamak için inat etmişti "yaa abla beş dk daha uyusam nolur". " Hayır Lina uyanman lazım hadi kalk üstünü giyelim "
Zorlada olsa uyanmıştı ve bende kıyafetlerini hazırladım. Okula zaten yeteri kadar geç kaltigimiz için kahvaltıyı annanemin verdiği harçliklarla kantinden biseyler alarak yapıyorduk.Lina hazırdı son kez annanemide optukden sonra yola ciktik .Annanemin arkadan " dikkatli gidin kuzularim" dediğini duymuştum.
Biz yolda linayla sohbet ede ede gidiyorduk.Birden arkadan bı ses duyduğumda kafamı o yöne çevirdim.
" Heyy ucubeler " bu ses marcusa aitti Marcus annanemin buraya yani Aydın'a tasindigimizdan beri bizi hiç rahat bırakmamıştı . Bizi hep zorbalardi.marcus köyü kahverengi saçlara sahip yeşil gözlü şımarık veletin tekiydi ama benim ona gücüm asla yetmezdi hicbisey diyemezdim.marcusun arkasından zua ,candy ,Felix de gelmişti işte zorba grubu tamamlanmisti.Linayi hemen arkama aldım bu sefer ne yapacaklardi acaba.lina. Korkup arkama saklanmisti. İçimden ah gücüm yetseydi gosteririm size diye geçirdim .
" Ne istiyorsun Marcus " die sordum çekingen bir tavırla Marcus benden sadece bir yaş buyuktu ve diğerleride Marcus "himm mesela ucube kardeşinin elindeki anahtarlık çok güzelmiş " hayır bunu benden isteyemezdi Lina o anahtarlığı çok seviyordu . Zaten vermezdi ." Hayır o anahtarlık benim kimseye vermem " Lina konuşmasıyla onu dahada arkama aldım . Bu sefer konuşan zuaydi .zua kızıl saçlara sahip kendini bişey sanmış bir kızdı her zaman marcusu dinler peşinden ayrilmazdi hepsi marcusu dinliyordu ama zua bir baskaydi ." Bak sen bizim ucubeye demek vermezmiş kkıyamam "
Marcus linanın elinden anahtarlığı tutup çekti Lina o anda anahtarligini almak için marcusa doğru gitti ve elinden anahtarlığı çekmeye başladı bense linayi tutmaya çalışıyodum ." Hayir Lina lütfen dur. Marcus anahtarlığı geri ve hemen "
Marcus dalga geçer gibi güldü . Felix daha sogukkanliydi sadece izlerdi. Lina marcusa birazdaha yaklaştığında " ahh git ve ucube" diyip linayi iktirdi Lina yere düştü ve kafasını yerdeki taşa çarptı bense sadece bağırıyordum "hayırr bu olamazz linaa Lina lütfen gözünü aç Lina beni bırakma kimse yokmuuu kimse yokmuu nolur yardım edin
litfennn"
Kimse sesimi duymuyordu Lina kipirdamiyordu bense linanın bir kolu düştüğü anda anladım herşeyi artık çok geçti Lina ölmüştü...
Marcus ve arkadaşları koşarak kaçtilar ben napacaktim . Orada limanın cansız bedenine sarıldım ve sadece ağladım bır iki saat sonraya kadar yanımızda insan sesleri duydum kimisi ambulans diyodu kimisi ailesini arayın diyodu ama artık çok geçti linanın hergün kiskandigim gözleri bida acilmamak üzere kapanmıştı .
Bir kaç gün sonra
Linanın yokluğundan beri sadece agliyodum hergün linanın yatağına yatmış agliyodum Annanemde odadan çıkmam icin yalvarıyordu yemek getiriyordu ama istemiyordum o an aklımdan tek bişey geçti linanın kanını yerde bırakmayacaktim . O çocuklar kaçmıştı onlari bida gormemistim elime bir kağıt aldım ve ağlayarak hepsinin ismini teker teker yazmaya başladım "zua ,Marcus ,candy,Felix ,zurix hepiniz bedelini ödeyeceksiniz hepiniz andım olsunki hepinizi bulacam ve gününü gösterecem sizi öldurmemem içi bana yalvaracaksiniZ.
Devam edecek
