Sarya Aksel'den

Abimin bana o ayakkabıyı getirmesi üzerinden aylar geçmişti. Annem bugün yarın doğuracaktı. Yaşlılıkta bir hamilelik olduğu için onu çok yoruyordu. Ve bir kız kardeşim olacaktı. Beni en çok sevindiren olay buydu adını benim koymama izin vermişlerdi.

Adını ne koyacağımı bilmiyordum. Henüz bir isme karar verebilmiş değildim.

Bugünün olayı ise Kuzey'le buluşmaktı. Kuzey'le aramızdaki ilişki arkadaşlıktan çıkıyordu ve ikimizde bunun farkındaydık. Ama ben onu kaybetmek istemediğim için ondan hep uzaktım. Telefonda görüşüyor ama asla buluşmuyordum. Gün geçtikçe daha az konuşmaya başlamıştım.

Buda beni korktuğum şeye götürüyordu. Onu her durumda da kaybediyordum.

Kuzey'de buluşmak için evden çıktım. Her birinin farklı telaşesi olan insanlar sokakta koşturuyordu. Her biri farklı bir şeye yetişmeye çalışıyordu. Içinde neler yaşadıklarını kimse bilemezdi her biri farklı birer dünyaydı bazen öylece Sokakta bir kez gördüğümüz insanın ne düşündüğünü çok merak ediyordum.

Mesela ben korkuyorum kuzeyi kaybetmekten çok korkuyordum ama yapabileceğim diye bir şey yoktu Belki de denemeye çalışabilirdim ve kesinlikle bunu yapacaktım ama ya ilerisi önümde Koskocaman bir Karanlık vardı ve bir gün o beni yutacak diye çok korkuyordum

Ben yıllarca bir hiç içerisinde yaşamıştım Şimdi ise Bir ailem vardı beni tüm yalnızlığının içerisinden çıkaran bir aile yıllarca kimseyle konuşmamış resimlerimi öylece kenara bırakmıştım Ama şimdi benim için onları duvara asan bir babam vardı beni dinlerin Abilerim vardı Beni çok seven Annem vardı ve daha Onlar yokken bile elimi sımsıkı tutan Kuzey onu kaybetmek aklını kaçırmana neden olabilirdi tabii kaçırmadıysam

Amerika tatilimiz onunla konuşmuştum aramızda kilometreler varken bir şeyleri söylemek kolaydı bir şeylere ulaşmak zorken hayal etmek öyle kolaydı ki yapabileceğim hiçbir şey yoktu Hayal etmekten başka Ben de hayal etmiştim mutlu olmayı çok kez hayal etmiştim Mesela bir Mimar olmayı çok istiyordum Sevebileceğim Beni çok seven birini istiyordum bunun Kuzey olmasını istediğimden beri de kendimden korkuyordum

Bazen de çok kızıyordum kendime neden bu kadar çok şeyden korkuyordum ki neden bu kadar korkak davranıyordum sorgulamalarım bitmiyordu ama yapabileceğim de hiçbir şey yoktu benim içindeki sesler tüm organların kemirirken sadece korkularının arkasına sığınıyor kendimi korumaya çabalıyor ve korkularım yetmeyince de bağırıp çağırıp her şeyi yıkmaya çalışıyordum kendi çapımda

Bu zamana kadar da hep kaçmıştım Şimdi ise bambaşka bir şey yapacaktım bu sefer kaçtığım şeye doğru koşmayı planlıyordum yolda düşmeyeceğimi görmem gerekiyordu bu yolda düşmemeliydim Öncelikle

Ve bu yolun sonu kuzeye çıkıyordu Bu zamana kadar hep yaptığı gibi kollarını iki yana açmış beni beklediğini biliyordum beni beklediğine umuyordum

Kuzey ile buluşacağım sahile geldiğimde etrafta onu aramaya başladım gözlerimin onu hemencecik seçeceğinden hiç şüphem yoktu ki Öyle de oldu Hemen oradaydı saçları Her zamanki gibi dağınıktı üstünde beyaz bir tişört ve Siyah bir pantolon vardı Gerçekten güzel duruyordu

" Selam" dedim Onun yanına gelince beni gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu " Selam nasılsın" yanına oturup ona sarıldım ve iyi olduğunu söyledim O da hemen kollarını etrafıma dolamıştı Bu huzuru seviyordum güvendiğim birine sarılmayı onun arkasına saklanmayı Belki de ondan güç almayı çok seviyordum bu his aileme sarılırken kuzeye sarılırken oluyordu Elbette Amerika'da edindiğim arkadaşlarımla da mutluydum ama huzur hissi sadece en yakınlarında olurdu

" Seni o kadar çok özledim ki bir an sanki hiç buluşmayacağız diyeceksin sanmıştım" dudaklarından tuhaf bir kıkırtı çıktı Ben de bir aralar bunu diyeceğim sanmıştım ama Kuzey'in kalbimde bıraktığı iz tüm korkularından Daha büyüktü

" seni kaybetmeye göze almayacağım alamayacağım değil almayacağım Sensiz bir gelecek istemiyorum" gergin ve Buruk bir gülümseme vardı suratında İkimiz de bir şeylerin farkındaydık İkimiz de farklı bir dünyada aynı şeyleri yaşıyorduk

Peki o benim hissettiğim her şeyi hissediyor muydu Peki benim onu sevdiğim kadar seviyor muydu ve ben onu ne kadar seviyordum

Önüme gelen saçlarımı geriye attı yüzüme gözlerime baktı ve Gülümsemesi daha da büyüdü Ama bu sefer gerginliği yoktu

" Dediğim gibi sen nerede nasıl ne kadar istersen ben sende o kadarım İstersen şimdi tüm geleceğin olmaya bile hazırım"

" ya bir zaman gelir ve istemezsen." Korku korku sormuştum bu soruyu ona ya bir zaman gelir ve istemezseydi gerçekten benim korkularım bitmezdi Benim çekimgenliğim de bitmezdi benim Yanlış anlamalarım hırçınım her şeyi mahvetmem hiçbir zaman gitmezdi Belki birileri yüzümü yüzme artık geri zekalı salak demiyordu ama ben işten işe bir şeyleri biliyordum beni engellemeyecek şeyler onu engellerdi

" Öyle bir zaman yok Çünkü ben en baştan beri seninle doluyum sonradan gelişen bir şey değil Bu kaçabileceğim bir şey de değil dene Eğer kalbinde Ufacık da olsa benim için bir şeyler taşıyorsan bundan kaçamazsın Ben seni incitmem için çok Kaçtım ama dönüp dolaşıp her zaman bulur mutlu olduğunu Hisset gerisi önemli değil"

Her zaman korkuyu üstünden almayı biliyordu ama benim hissettiğim güvensizlik ona değil kendimdeydi Herkes bu kaydı her şeyden herkes sıkılırdı bir gün o da benden sıkılabilirdi Bu o kadar doğaldı ki benim için o çok iyi kalpli yakışıklı ve başarılı biriydi benim güzel olduğumu söylenemezdi yani güzel hissetmemiştim hiçbir zaman sonra Dediğim gibi ben hep bir yerlere saklanırdım hep görünmez olmak için uğraşmıştım benden bir gün sıkılacağını düşünüyordum

" hep bir gün beni anlayamazsan" " anlarım çünkü ben seni korkularını hatalarına tanımadım ki benim kalbim senin kalbinle konuştu Ben seni öyle tanıdım"

Belki de bazen kendimi sadece akıntıya bırakmak geliyordu Ve ben de kendinizi kuzeye kaptırmıştım o anda Belki de bunlar ileride pişmanlık duyacağın bir şey yaptım ve Kuzey'in dudaklarına yapıştım

Büyük bir şey değildi hemen ufak bir öpücük kondurdum ve geri çekildim yanaklarımın kıpkırmızı olduğuna emindim utanınca Kızaran biri değildim ama bunu yaşayan bir yere değildim yanaklarımdaki yanmanın başka bir açıklaması olamazdı ve bir kez daha mest olacak bir şey oldu Kuzey utandığımı anladı ve beni iyice kendine çekti göğsünde sakladı

Bazı insanlar bazı insanları sığınaktı ve ben kendi sığınağındaydım Dışarıda sağanak yağmur varken olabileceğin en güvenli yerdeydim tüm her şeye rağmen bir şeyler oluyordu işte herkese rağmen başardım diyebiliyordum

Okumadan geçme

sarya'nın finali böyleydi. Biliyorum ikinci kısım sözüm vardı ama sarya'nın mutlu olmayı hak ettiğine karar verdim. Kendini öldüreceği bir başka acı değilde ailesiyle ve aşık olduğu çocukla bitirdiği hikayeyi hak ediyordu. Belki özel bölüm gelir bilmiyorum. Aklımda bir şey yok. Bu benim bitirdiğim ilk kurgu. Bu yüzden kararıma saygı duyacağınızı düşünüyorum. Bu zamana kadar attığınız oylar ve yorumlarla beni çok güzel motive ettiniz. Yazma konusunda teşvik ettiniz. Hepinize teşekkür ederim. Sarya'nın hikayesi burada bitti. Ve bu veda birazda hüzünlü. Hepinizi çok seviyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Yıkılan Hayallerin Ardında'yı okumayı unutmayın