"Siz kimdiniz kimi arıyorsunuz?" Dedi karşıdaki ses tek cümleyle yanıtladım "axel" ağlamaklı bir sesle konuştu "ah çok üzgünüm axel bey ve carmen hanım infaz edildi" noan söze atladı "axel beyin soy adı nedir" karşıdaki kadın düşünme sesi çıkardı "hm sanırım crusso" pelerinimin altından noan'a bakıp bir küfür savurdum "Teşekkür ederiz bizim gitmemiz gerek" noanı kolundan çekip atının yanına çekiştirdim dişlerim sıkılmaktan patlayacak gibiydi dişlerimin arasından konuştum "bin şu ata beni bekle geliyorum"uzun aradan sonra ilk defa konuştu"nereye ateşin kahi-'' sözünü bölen bendim"bana sakın insanlarin içinde böyle seslenmek gibi bir hata yapma bekle gelecegim" 10 dakika sonra elimde bir parşömen ile geldim noan merakla sordu "ne o ne o" hafifçe güldüm "benim sığınağa geçelim bakarız" ne geçen zamanı ne geçen dakikaları ne kafamdaki düşünceleri ne atımın kişnemelerini ne rüzgarlı havayı ne rüzgarda uçuşan ve yüzüme yapışan saçlarımı umursadım tahmini 1.30 saat gibi bir zaman diliminden sonra masanın başındaydık elimdeki parşömeni karşımdaki meraklı ve ürkek bakan noan'ın önüne koydum o açarken ben anlatmaya başladım "şuan açtığın parşömen'in içindeki bir mezar krokisi babanın ve annenin mezarı yani axel ve carmenin mezarının krokisi bunu konuştuğumuz o kadından istedim bana bu kağıdı verdi ve birkaç şey söyledi axel ve carmen o kadınla çok yakın olduğu için herşeyini o kadınla paylaşırlarmış kadına küçükken bir sarayın önüne bıraktığı bir oğlu olduğunuda anlatmış yani senin baban ve annen olduğunu kanıtlamış olduk bir nevi" derin nefes almak için konuşmamı böldüm noan sadece krokiye bakıyordu hiçbir duygu hiçbir tepki yoktu birşey söylemeyeceğini anlayınca sözü tekrar ben aldım "mezarda bir çocuk yaşıyormuş zamanında axel ve carmen o çocuğa yardım etmiş çocuk çok yetenekliymiş silah yapabiliyor ve doğayla ic içe büyüdüğü için iksir merhem gibi şeyler yapabiliyormuş şimdiki hedefimiz bu çocuğu bulmak axel ve carmen'in bütün sırlarını biliyormuş demekki axel ve carmen yani baban ve annen illith i birine geri satmış diyebiliriz her neyse hedefimizbu çocuk" nefes almadan konuştuğumu fark edince Hafif gülümsedim noan bir soru yöneltti "çocuğun adı ne?" "Ah aslında bende ondan bahsedecektim çocuk değil çocuklar ikiz kardeşler peter ve perry" üzülmüştü noan fakat belli etmemeye çalışıyordu ama ben anlayabiliyordum noan son sözü söyleyerek atların yanına gitmek için ayağa kalktı "madem işimize yarayacak insanlar ve teknik olarak benim kardeşlerim bulalım ateşin kahini haydi"