İttirildiğim yerden kalkmaya çalışıyordum fakat başaramıyordum çünki ben felçtim!

Babaanem birşeyler mırıldanmaya devam ederken ben ise ağlıyordum "babaane lütfen dur artık korkuyorum" babaanem beni takmadan devam etti

Yaklaşık hesaplayabildiğim 20 dakika sonra babaanem "Ayağa kalk" diye tısladı "babaane ben felcim ne ayağa kalkması!" Babaanem kolumu yakaladı

"Yap dediysem yap" oflayarak ayağımı uzatmaya çalıştım ve ne göreyim yapabildim ne ama ben felçtim! Aklıma gelen şeyle duraksadım

Olamaz! Babaanem yürüyebilmme için bana kara büyü yapmıştı ayağa kalktım 10 yaşımdan bu yana 12 yıl geçmişti ve ben 12 yıl sonra tekrar yürüyebiliyordum "Babaane kara büyülerin bi bedeli olmak zorunda" Babaanem arkadaki masaya büyü kitaplarının olduğu çantasına eğildi

İçerisinden birşey alıp yanıma geri geldi bana sarıldı "biliyorum kuzum ama artık yürüyebiliyorsun!" Derin bir nefes aldı

"ama yürüyebilmenin tadını arafta çıkaracaksın" ben ne olduğunu anlamadan babaanem arkasından çıkardığı bıçağı sırtıma

Ardından kendisine sapladı. Bu görüntüleri görmüştüm Aman Allahım! Şuan bir boşlukta gibiydim karanlıkta süzülüyordum

Babaanem ne demişti araf? Araf! Öteki dünya ölülerin dünyası! Okuduğum bir kitapta bu geçiyordu çıkmanın tek bir yolu vardı! Ama neydi? Tam buradayken kitabi yarım bırakmıştım!

Küfüe etmeyi asla sevmem ve edenide sevmem fakat şuan gerçeken hassiktir! Önümdeki okul benzeri iki kuleli şatoya benzer yere bakıyordum kapısında iki şovalye vardı ne yapmalıydım şovalyeye yaklaştım

Saygıyla eğildi neler oluyordu "Hoşgeldiniz Lâl hanım" ne? Lâl mi? iyide benim adım Lâl değilki. Kapıyı benim için açacakları sırada karşımda kızıl uzun dalgalı saçlı bir kadın belirdi şovalye yine eğilmişti

"Hoşgeldiniz müdürüm" müdür mü? Demekki bu müdürdü. Müdür sıcak bir gülümseme gönderip bana döndü "Lâl hanım odamda konuşalım buyurun" şaşkın adımlarla müdürü takip ediyordum

Bu arada! Yürüyebiliyordum! Müdür bir odanın içine geldiğimizde kapıyı ittirdi ve beni içeri aldı ardından kendisi girdi. "Uzatmayacağım hemen konuşacağım lâl hanım" kafamı salladım

"Neden burada olduğunuzu ve kim olduğunuzu biliyorum şovalyelerin size Lâl hanım demesi benim emrim bunu sadece kapıdakiler biliyordu." "Burası bir okul." Derin bir nefes aldı "Arafa gitmediniz. Babaanenizin ne yaptığını buradaki herkes biliyor fakat size yapıldığını kimse bilmiyor. Ve öğrenmemeliler"

Yutkundum "buna neden inanıyım?" Kızıl saçlı iç çekti "başka şansın var mı?" Kahretsin ya of "Pekala ne yapmalıyım". "Normal bir öğrencisin artık burada sende büyü savunma vb ögreneceksin."