Hayır hayır hayır diye inledim yerdeki cesedin yanına çökerken kolumdan tutup kaldırmaya çalışıyorlardı ama nafile çocukluğum gözümün önünde ölmüştü hemde anında. gözlerim buğulu kulaklarım ise güneş kalk sende vurulacaksın sesinden başka bişey duymuyordu silah sesleri kesilmişti dakikalar sonra tek bir cümle çıktı dudaklarımdan "Ayyüce" diye fısıldadım ensemde bir soğukluk hissederek olduğum yere yığıldım

kendime gelmeye başladığımda gözlerimi açmadım açamadım. Gamzenin sesini duyuyordum. Ağlıyordu hatta kendini yoluyordu bunu anlayabiliyordum Sonra kuzeyin sesini duydum"Vallaha herkes öldürürmüş sevdiğini güneşi nası bayılttın öyle"

Sonra yiğitin o sesi karıştı kulaklarıma "ne yapayım güneşidemi kaybedelim" diyerek susturdu kuzeyi

bugünün tarihi 15 mart aklıma kazıdım ve aslaya çıkarmayacağım çok geçmeden öldmediğimin farkına varıp konuştum

"Ay'ımın cesedide kanıda yerde olmayacak" alev alev yanan gözlerimi açtım herkesin yüzüne tek tek baktım altı kişiydik diğer olmuştu "Bana bize ihanet eden o şerefsizleri bulun ne bok yaparsanız yapın ama bulun ne zaman olursa olsun onları istiyorum.''

Defnenin gözleri büyüdü "ihanetmi ben önümdeki adamlarla uğraşmaktan hiçbirşeyi göremedim ne oldu" tedirginlikle sordu

Çenemi havaya kaldırarak tehlikeli bir şekilde"kaya,zehra ve deniz bize ihanet etti defne"

ortam buz gibiydi hakan fısıldadı"ve ayyüce ile derin öldürüldü" onaylayan bir mırıltı çıkarmakla yetindim

"Ulan bin artık şu arabaya be" diye patladı sonunda yiğit "bekle abi iki dakika ya geliyorum" diye geri bağırdı kuzey söylediği gibi iki dakika sonra geldi "eve sürüyorum" sorarcasına sordu yiğit kafamla onaylayıp telefonuma döndüm eve gidene kadar telefonla oynadım eve varınca ise odama çekilip güzel sımsıcak bir duş alıp siyah takımlarımı giydim.

!Yiğit Ecevit'in ağızından!

Güneş ve gamze kahrolmuştu biliyorum üçünün bir geçmişi vardı ama benim asıl bilmek istediğim geçmişinde ne yaşandığıydı kafamda bu düşüncelerle boğuşurken merdivenden inme se"Hey güneş nereye gidiyorsun ayyücenin mezar işini halletim" sıcacık bir şekilde gülümsedi bana

"Teşekkür ederim yiğit konum at bana yeter ha birde 2 saat sonra masanın başında olun ve fazlalık sandalyeleri yak sana zahmet"

"Tamam yaparım" diye onayladım ve güneş evden çıktı nereye gidiyordu acaba Bana söyleneni yaptım ilk önce telefonumu açtım ve konumu gönderdim daha sonra kalkıp artık fazlalık olan sandalyeleri alıp dışarı çıkardım son sandalyeyi taşırken yanıma kuzey ve hakan geldi

-"Ne yapıyorsun yiğit"

- "güneş fazlalık olan sandalyeleri taşı dedi kuzey onu yapıyorum yakacağım"

-"Kaya nasıl ihanet eder bize hala aklım almıyor"

-"bende bir bilsem" diye mırıldandım ve devam ettim "şerefsiz zaten son günlerde bir garipti demek sonucu buydu ha"

-"çok kafata takmıyor gibisiniz" diye bir soru yöneltti kuzey "İçimizden birine zarar gelmediği için önemsemiyorum zaten kayayı sevmiyordum" diye yanıtladım hakanda onaylar bir biçimde ses çıkardı tekrar kuzey saçma salak düşüncele"güneşe birşey olsaydi bizide yakardın ecevit hiç inkar etme" gözlerimi devirip ensesine bir şaplak attım bu hareketime onun kaşları çatılırken hakan kahkaha atmakla meşguldü "sence güneş kendine zarad verdirtirirmi abicim işine git ya defne saf sende salaksın ne güzel çift olursunuz sen defnenin yanına git."

Kaşları biraz hafiflemişti "katil bir kız nasıl saf olabilir mal hem bende salak değilim ne yapıyorsanız yapın be" hakanla kuzey giderken arkalarından seslendim " bir saat sonra masada olun kızlarıda çağırın liderin emri"

1 HAFTA SONRA

Silah sesleri gitgide çoğalıyordu güneşin beni aceleyle dürtmesiyle kendime geldim eliyle ağzımı kapattı "sakın adım sesi bile çıkarmadan yatağın altına gir saldırı altındayız ve bulunursak işimiz biter." Hiçbirsey söylemedim bütün hepimiz yatagın altında nefes bile almadan bekliyorduk güneş telefonunu çıkarıp birine mesaj attı sanırım leoydu bilmiyordum mesaj attıktan 5 dakika sonra sesler kesildi ve çatışmanın bittiğine emin olduktan sonra yatağın altından çıktık kızlar ağlıyordu güneş hariç. İç çekip konuşmadan oturma odasına yürüdük devrilen masayı kaldırdım. Oturduk telefonum çaldı leo arıyordu tek bir kelime etmeden açtım ve hapörlere aldım leonun dediği tek şey "merak etmeyin yeni ve kimsenin bulamayacağı bir yerde yaşayacağız." Sadece bunu söyledi gelmedi. Kimse konuşmadı içimizdeki sessiz küfürler ve kuzeyon masayı tekmelemesi dışında bir çıt bir nefes alış bile yoktu bunlar tesadüf değildi bir şey oluyordu ama çözemiyordum 1 yaşında daha konuşmayı bilmezken aklını kullanmaya başlamak zorunda kalan ben şimdi 2+2'yi bile bilemeyecek gibiydim birşeyler oluyordu ve bunun başında güneş vardı güneşe birşeyler olmuştu 5 ayda ne değişebilirdi ki? Sen güneş ne yaptında bu hale düştün. Düşürüldün?