OLAYLARIN BAŞLANGICI

Geçmiş ilahi bakış açısı

"Ben yeşim karaca herşey o gün başladı yetimhanedeki korkunç bir olayla"

Hava her zamankinden soğuktu ancak içeride kaloriferler çalıştığı için soğuk içeriye işlemiyordu.Yeşim elindeki eski bebeğiyle oynuyor ve hala ailesinin onu almak için geliceğine inanıyordu.Ancak abisi gibi gördüğü akın onu bu yersiz düşüncelerden kurtarmak için dil döküyordu

"Yeşim üzgünüm ama onlar gelmiycek seni sokağa atan birisi neden gelsinki"

"Gelicekler işte akın biliyorum ben, elbet geliceklerdir sadece nerde olduğumu bilmiyorlar o kadar"

'Birincisi 8 yaşındayım ve senden iki yaş büyüğüm yeşim bana abi demen gerekiyor ikincisiyse sadece üzülme diye uğraşıyorum ben"

"İyi öyle olsun Akın abi" yeşim abi kelimesine bilerek vurgu yapmıştı çünkü abi demek ona saçma geliyordu altı yaşındaki bir kız çocuğundan ne bekleyebilirsiniz ki.Onlar atışmalarına devam ederken bir ses geldi ,patlama sesi Akın hemen Yeşim'i korumak için kollarının arasına aldı ve ona sakın olmasını hemen bakıp döneceğini söyledi.

" Önemli bir şey değildir ama tamam hemen gel "diyerek karşılık verdi yeşim .

Akın onaylayar biçim de başını salladı ve kapıya doğru ilerledi.kolidordan aşağı inen merdivenlere yönelmişti ki müdire şeyma hanım koşarak yukarı çıktı ve acele bir şekilde konuşarak,

"Akın oğlum hemen aşağı in arkadaşlarını getirip gelicem merak etme "dedi.

Akın daha cevap veremeden bahçivan Rıza amca Akını merdivenlerden çekerek indirdi. Bu sırada yemekhaneden çıkan dumanları gördü Akın ne olduğunu o zaman anladı,aklında sadece Yeşim vardı umarım onu hemen yanına getirirlerdi.Akın bunları düşünürken bir patlama daha oldu sonrası bağırışlar , çığlıklar,ağlama sesleri yani tam bir kaos.Bu kargaşanın içinde sonunda bahçeye çıkmışlardı hemen arkalarından Yeşim ve diğerleri de geldi.Akın Yeşim'i görünce ne zamandır tuttuğunu bilmediği nefesini verdi ve hemen Yeşime sarıldı

"Hani hemen geliyodun bak ben sana geldim " diye sitem etmeye başladı Yeşim korktuğu her halinden belli olan Akına

Akın tam cevap vericektiki bu seferde itfaiye sirenleri polis araçları ve bir silah sesi durdurdu onu. Evet bir silah sesi Akın'ın göğsünü delip geçen merminin çıktığı silağın sesi hemde.

Bir anda ortaklık sessizleşti Akın'ın Yeşimin elini tutan eli gevşedi ve cansız bedeni yere yığıldı sessizliği bozan ilk ses olayın şokunu atlatan Yeşim'den çıktı

"Akın!" "Akın, aç gözlerini sende bırakma beni Akın!." "Yardım etsenize bişey yapın"Yeşim'in çağresiz yakarışları arasında müdire hanım koşarak geldi ve diğerleride onu takip etti. Müdire hanım önce Akının kanayan göğsündeki Yeşimin eline baktı sonra Akının nabzını kontrol etmek için harekete geçti, ancak parmaklarını hemen geri çekti.

"O öl- ölmüş" diye kekeleyince Yeşim bir kez daha haykırdı.

Akın'ın ölüsünü gelen ambulansa taşıyan sağlık görevlilerine yalvaran Yeşim'i tutmaya çalışan şeyma hanım ambulans gidince Yeşim'i bıraktı.

Gitmesine izin vermedi çünkü her ne kadar bunu kendi de istese bile herkesi toplu şekilde güvenli bir yere götürmesi gerekiyordu.

Müdire hanımın ellerinde kurtulan Yeşim küçük boyunu avantaj bilerek kalabalığın arasından sıyrıldı. Kalabalık nedeniyle müdire hanımsa ona yetişemedi.

Yeşim ağlayarak bir süre koştuktan sonra soğuktan üşüyüp yorulunca yavaşlayıp sokakta bir duvarın köşesine kıvrıldı.

"Sendemi bırakıcatın beni Akın , merak etme sana bunu yapanları bulucam ve hepsine bunu ödeticem" diyerek uykuya daldı yeşim.