ANTRENMAN

Sabah uyandığımda başımda feci bir ağrı vardı. Hemen yataktan kalkıp yatağın yanındaki komodininin çekemecelerini karaştırmaya başladım bellimi olur belki de bir Allah'ın kulu ağrı kesici birşeyler bırakıştır.

Bir anda dün kapanan algılarım tekrar açıldı ve kapıya döndüm ben döndükten birkaç saniye sonra kapı çaldı ne yani "gir" dememi falan mı beliyordu.

"Girme"

Ama beni dinlemedi ve kapı açıldı. Alev karşımdaydı, baştan aşağı simsiyah giyinmişti belinde silahı takılıydı elindeyse deri ceketini tutuyordu bu hali çok karizmatik görünüyordu. Ahh yeşim kendine gel be kızım bakma şu adama.

"Gelme demiştim "

"Duydum" derken yatağa oturmuştu. Bense karşısında ayakta bekliyordum.

"Alev ne soyliyeceksen söyle ve git, odadan çıkmıycam onuda baştan söyliyim"

"Of be yeşim, böyle kaçıp duramazsın daha cesur olduğunu sanıyordum" derken ayağa kalktı.

Bu söylediğine kıkırdadım ve yaklaştım kafam onun çenesinin biraz altına geliyordu boyum kısa sayılmazdı bir metre altmış dokuz santimdim . Buda onun bir seksenlerde birşey olduğu anlamamı sağlıyordu.

"Beni bu şekilde kıştırtamazsın beni biraz olsun tanımış olmanı beklerdim."

Alevde biraz yaklaştı ben kafamı biraz kaldırarak konuşmak zorunda kalıyordum ki buda benim dezavantajımdı. Artık neredeyse nefes seslerini hissedebiliyordum niye sinirli değildim ki normalde bir erkek Alevin yaptığının yarısını yapsa öbür dünyayı boylamıştı.

"Bana şöyle bakma bende seni öpme isteği uyandırıyorsun"

Bı saniye ne, ne dedi o. anında bir küfür savurdu ne dediğinin kendide yeni farkına varıyordu, sanki kontrolü dışında söylemişti bunu.

Yüzümde şaşkın ve donuk bir ifadeyle ona bakıyordum ama hiçbir şey yapamayordum yüzünü dağıtmak istiyordum ama birşey bana engel oluyordu bendenimin kontrolünü iyice kaybetmiştim.

Alev arkasını dönüp çabucak odadan çıkmaya hazırlanıyordu ki neden geldiğini hatırlamiş gibiydi.

"Bu arada operasyona gidiyorum yani sana yemek getiren birisi olmiyacak yemekhane ikinci katta asansörün hemen karşısında buraya kartlarını bırakıyorum herhangi bir yere girmek için bu kartlara ihtiyacın var ama şurdaki odayı açmıyor ona göre onun kartı farklı onu vermiycem onun için önce bazı formalar doldurman gerekiyor." derken önce masaya iki kart bıraktı sonra silahlarla olan odayı gösterdi.

"Pekâlâ birilerini öldürmek için beklemem gerekicek o zaman" omuzlarımı silkip kartları incelemeye başladım.

"Yeşim! Sana güveniyorum ve ekipten kimse burda olmiyacak olmasına rağmen seni burda yalnız bırakıyorum ve tüm katlara giriş izni veriyorum lütfen güvenimi boşa çıkarma"

"Pekâlâ söz zaten olay çıkarıcak halim yok başım ağrıyor" dedim ve başımı ovmaya başladım sonrasında devam ettim. "Bu arada antrenman yaptığınız bir yer var değilmi iki gündür çalışmadım bu gün kendimi yormam gerek"

" şurda gardrobunun bir gölmesi ecza dolabı orda ihtiyacın olan şeyleri bulabilirsin ve üçüncü katta koridorun sonunda bir spor salonu var hemen yanında dövüş alanı ve atış polibonu mevcut sakın birini vurmayı düşünme silahlarda takip cihazı var kendi bölgenden çıkmak istiyorsan önce tüm ekipmanları yerine yerleştirmen gerekiyor." Diyip daha fazla oylanamadan odadan çıktı.

Cidden mi bana güvenmiş halinmi bu yaa.

Gardroptan kendime bir atreman takımı seçtim altımda siyah bir şort ve üstümdeyse beyaz bir crop vardı. Ayakkabı olarak beyaz kısa Converse giyip saçlarımı at kuyruğu bağladım işte hazırdım küçük bir spor çantası aldım ve içine havlu, su, telefonumu ve Alevin verdiği kartları koyarak odadan çıktım

bu arada Alev demişken kurduğu o cümle aklımdan bir türlü çıkmıyordu zaten kahvaltıdan önce antrenman yapmamın sebebi buydu.

Asansöre bindiğimde bir adamın daha olduğunu fark ettim. Ben içeri girince kim olduğumu zaten biliyormuş gibi dikkatli davranıyordu sanki ani bir hareket yapsam direk kafama sıkıcaktı. Ah evet neden denemiyim ki zevkli olur.

Elimi yumruk yapıp adamın yüzüne doğru savurdum ve oda anında silahını çıkardı ama benim yumruğum adamın suratıyla buluşmak yerine geri aşağı indi.

Büyük bir kahkaha atarken adam şaşkına dönmüştü.

"korkma yemem seni" derken çok eğleniyordum adamınsa suratı düsmüştü. Bu sırada üçüncü kata gelmiştik, ikimizde inince adamın üzerini süzdüm odamı antrenmana gidiyordu orda biraz daha eğlenebilirdim harika.

"Ha ha çok komik suçlusun kızım sen ne bekliyosun benden" diyip gözlerini devirdi ve devam etti "Alev seni hangi akılla almak istiyor ekibe bilmiyorum"

"Yani senden zeki olduğum kesin ve burdaki birçok kişidende aynı zamanda, bir çogunuzdansa daha güçlüyüm aynı zamandada çevik"

"Tamam kabul çevik olabilirsin ama asla benden zeki yada güçlü olamazsın "

"Söylesene haftada bir boks torbası patlatıyor musun yada sinirliyken bu sayı iki üç güne döşüyor mu ha"

Bir anda durdu "boks torbasını asla bu kadar çabuk patlatamazsın" şaşırdığı belliydi dudağımın kenarı kıvrılırken çoktan salona gelmiştik.

"baksana" diyip durdum "istersen yan salona geçelim bayadır biriyle dövüşmedim"

"orda kesici aletler serbest yalnız kullanmaktan asla çekinmem bu yüzden kimse benimle yan salona gelmez bunu gerçekten istediğine eminmisin"

Galiba söylediklerinde haklıydı çünkü bir anda salondaki herkes bize dönmüştü

"Kesinlikle eminim istediğin eşyayı kullana bilirsin bana kendim yeterim"

Kalabalık etrafımıza toplanırken içlerinden bir kız "canına mı susadın kızım sen" diye bağırınca histerik bir kahkaha attım

"Belki, geçelim mi" diyerek ellerimi davetkar biçimde açtım. "İsteyen herkes izlemeye gelebilir tabi bu sarışın korktuysa işler değişir"

Yine kalabalıktan biri konuştu "oo baya büyük konuştu kesin gökmen bunu öldürücek "

"Bencede birde sarışın diye hitap etti ya, kaçınılmaz son"

"Seni buna pişman ettiğimdede böyle gülebilecekmisin bakalım kumral kız"

adının gökmen olduğunu öğrendiğim adam bana cevap verince hiç konusmadım bunu yerine Salondan çıkmadan hemen önce kapının yanındaki duvara bir yumruk attım cidden sert vurmuştum yalnız. herkesin duvardaki göçüğe baktığını hissedebiliyordum benimse parmak boğumlarında kanlar süzülüyordu ancak en sevdiğim renk kırmızıydı benim, hemde kan kırmızısı...