İNTİKAM İÇİN

Geçmiş ilahi bakış açısı

"Küçük kız hadi kalk bak sana çorba getirdim, bunu iç iyice halsiz düşüceksin"

Yeşim uyanmaya başlamıştı ama duyduğu bu seslere bir anlam verememişti.sonunda gözlerini araladı karşısında orta yaşlı yakışıklı bir adam duruyordu.Yeşim etrafına bakınca uyuduğu duvar kenarında değilde geniş bir odada ve gayet rahat bir yatakta olduğunun farkına vardı. yeşim etrafa bakmayı kesti ve yatakta oturur vaziyete geldi.

"Benim burda ne işim var ve siz kimsiniz" diye sordu yeşim karşısındaki siyah saçlı ve mavi gözlü adama.

"Benim adım murat Korhan seni duvar kenarında görünce kucağıma alıp evime getirdim ufaklık pek iyi görünmüyordun uzun zamandır uyuyorsun. Hadi çorbanı iç öyle devam edelim konuşmamıza." dedi yeşimin adının murat olduğunu öğrendiği kişi.

"Murat abi müdire hanım beni bulmaya çalışmıştır, ben gidebilirmiyim " dedi yeşil " zaten hastanenin yerini bulamadım." Diyerek ekledi ağlamaklı bir sesle.

Murat bey " Şeyma hanım aşağıda senin toparlanmanı bekliyor Arkadaşını duydum acın için üzgünüm istersen seni evlat edinebilirim aramızda kalsın sana yardım edebilirim" diyip tek gözünü kırptı muzip bir ifadeyle.

Yeşim başta biraz düşündü ve kabul etti sonuçta akına intikamını alıcağana dair söz vermişti ve yeşim sözünü daima tutardı. Çabucak çorbasını bitirdi ve Murat abisinin getirdiği kazak ve taytı giydi bunları müdire hanımın getirdiğini biliyordu çünkü kendi kıyafetleriydi Akının etiketine Yeşim yazdığı kazaktı bu o yüzden en çok bu kazağı seviyordu artık.

Yeşim aşağı indiğinde murat abisinin bahsettiği evlat edinme ile ilgili konuştuklarını anladı saate baktı ona saati okuyabilmeyi Akın öğretmişti saat dokuzu geçmişti kimse hatırlamamıştı ama bu gün yirmi yedi ocak günü yani Yeşimin doğum günüydü tam yedi yaşına girmişti yeşim bu gün ve Abisi gibi gördüğü arkadaşını kaybetmek hiç iyi bir hediye olmamıştı.

Yeşim bunları düşünürken çoktan müdire hanımın ve Murat abinin yanına varmıştı koltuğa oturup kısa bir iç çektiği an şeyma hanım yeşime dönüp "bunu gerçekten istediğine eminmisin yeşimcim?" Diye sordu.

Yeşim kafasını sallayarak "eminim müdire hanım" dedi.

Şeyma hanım yüzünü buruşturdu çünkü yetimhanedekilerin ona "hanım" diye hitap etmelerini sevmezdi "şeyma abla" yada "müdire anne" demelerini isterdi hep

Yeşim onun bu halini götünce acısına rağmen kıkırdadı.

Evrakları imzaladılar ve artık yeşim resmi olarak Murat Bey'in kızıydı Şeyma hanım yeşimi evde bırakarak çıktı.

Yeşim murat beye döndu ve " ne yani artık bu evde mi yaşıycam burası çok büyük" dedi.

Murat bey kıkırdadı ve " evet burda yaşıyacasın ama tek olmiycaz evliyim ben ve birde kızım var onlara senden bahsetmiştim ben daha söylemeden eşim Mine yani bundan sonraki annen seni evlat edinip edinemiyceğimizi sormuştu yani merak etme seni sevicekler" diyerek yeşime ihtiyacı olan bilgileri verdi.daha yeşimin bir sürü sorusu vardı bunda birazda meraklı küçük bir kız olmasınında baya etkisi vardı aslında yapısı gereği ihtiyacı olan yada olmayan herşeyi merak ediyordu.

Ama aklımdaki soruları soramadan kapı çaldı ve Murat Bey "işte beklenen kişiler geldi!" Diyerek kapıyı açtı.

"Hayatımın anlamı ve minik tavşanım gelmiş demek"

"Baba! Bana minik tavşan demekten vazgeç on yaşına geldim artık"

"Sen büyürken ben sabit kalmıyorum aramızdaki yaş farkı hep aynı bu yüzden sen ömür boyu benim minik tavşanım olmaya mahkumsun minik tavşan "

"Anne niye bana beş yaşındayken o tavşanlı bornozu aldın ki"

Yeşim bu konuşmaların hesini duymuştu ve tavşanlı bornoz kısmından sonra kendini tutamayıp küçük bir kahkaha attı sonrasındaysa kendini tutamadığı için ellerini ağzına kapatıp gülmesini geçirmeye çalışıp zorda olsa özür dileyebilmişti.

En başından beri konuşmayıp sadece gülen mine hanımsa ilk defa konuşup yeşimin yanına gitti

"Ahh sen yeşim olmalısın merhaba ben mine bu ikisi seni baya eylendirecektir gülmekten karnın ağrırsa şimdiden bu ikisi adına senden özür dilerim"

Yeşim bir kez daha güldü "adınızın mine olduğunu biliyorum memnun oldum çok iyi insanlara benziyorsunuz"

"Elbette annem ve babam çok iyidir ve sen artıl benim küçük kardeşimsin ben Hazal sense artık önceki soyadın neydi bilmiyorum ama artık yeşim korhansın" dedi yeşimin ablası

"Karaca"

"Anlamadım!"

"Önceki soyadım , biliyorum artık önemli değil ama söylemek istedim"

"Ahh tamam dediğin gibi küçük kardeşim artık önemli değil hadi gel seni odana götüreyim"

"Şey tamam"

Hazal tam kardeşini yukarı çekicektiki annesi mine onları durdurdu

"Hazal kızım senin odanda bazanın altında küçüklük kıyafetlerin var hadi onlardan yeşime gece giyebileceği bir şeyler çıkarda rakat etsin"

"Ben böyle rahatım aslında hiç gerek yok" dedi yeşim ama yinede Hazal onu odasına çekip bir pijama takımı vermişti.saatin on bir olduğunu fark eden kızlar hemen odalarına dağıldılar.

Yeşim sonunda yalnız kalıp olanları düşünebilmişti en sonunda uykuya daldı.

​​​​​​MURAT KORHAN

Murat annesi ve babasının bir trafik kazası geçirmesi sonucunda yetimhaneye düşmüştür. Yani yeşim ile aynı kaderi paylaşmıştır. zaten yeşimi yanına almak istemesinin küçükte olsa bir nedeni budur tek fark kimsesiz olmasını kullanmak istemesidir. murat ailesizliğin verdiği güç ile yetimhaneden kaçıp sokaklarda gördüğü bir çeteye katılmak için dükkan yakan bir gurup katilin arasına dalmış ve onlara bu isteğinden bahsetmiştir adamlar gülüp geçsede on yaşındaki bir çocuğun yapamıycağını yapıp dükkan sahibini adamların birini belinden saniyelik bir hareketle aldığı silahla öldürmüş ve çetenın gözüne girmeyi başarmıştır. Örgüt liderini yanında yetişen murat Korhan bu gün aynı örgütün başkanlığını yapmaktadır ve işinde zekasını kullanarak hiç bir zaman polislerin radarına girmemiştir. O günse ailesine yeni bir kişiyi almıştı ama amacı tamamen farklıydı Murat sadece geçmişte yaptığı hatadan pişmandı ve kızının yani hazalın bu örgütle bağlantısı olmaması için kendine bir kurban seçmişti.

İşin kötü tarafıysa tüm ailenin bundan haberi vardı,birlikte oluşturulan bir plandı. Ancak sadece altı yaşındakı masum bir kızın haberi yoktu bundan kurbanların yem olduklarından haberleri olmaz ki.