Selam!

Haydi farkımızı ortaya koyalım, buraya birer tane kelebek bırakın 🦋

Başlama tarihlerimizi atalım.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar dilerim ♡

Olay gecesi

"Kalk ulan ayağa" diyerek gürledi Boran ağa, siniri öfkesi bedenine ağır geliyordu. Bu konağı ateşinde yakmak kül etmek istiyordu. Bu berdel kabulü değildi, tanımadığı bir kızla evlenemezdi.

Kız kardeşi değerliydi onun için, minik kızıydı o. Kıyamazdı ki Avjinine. Ama Avjin ona kıymıştı. Hemde öyle bir kıymıştı ki kan davalı oldukları ailenin en küçük oğluna kaçmıştı.

Boran ağaya göre bu değildi çözüm, söyleseydi abisine 'ben Agire sevdalıyım abi' deseydi evlendirirdi Boran. Kan davası bilmezdi, kim kiminle mutluysa öyle yaşasın isterdi.

En küçük kız kardeşini evinden kırmızı kuşağı duvağıyla çıkarmak isterdi hep, ama şimdi bir kuşağa bile izin vermeyeceklerdi.

Düşünceleri ile daha çok bozuldu sinirleri silahını havaya kaldırıp gözlerini sıkıca yumdu ve ateşledi, yüreğinin yangınına su serpmek istedi.

"Berdel kabulümdür! Bu konaktan çıkacak olan kadında, benim konağımdan çıkacak kadında belinde kırmızı kuşağı ile çıkacak." önünde aşiretin en büyük ağaları, etrafında bu durumu izleyen adamlar ve üst damadan izleyen kadınlar şok içerisindeydi.

Berdel ile evlenen birine değil kuşak bağlamak düğün bile kurulmazdı. Amed aşıkların ölüm kentiydi.

"Senin söz hakkın olduğu kadar benimde söz hakkım vardır Boran ağa!" ağaların yanına atılıp bağıran Elfesya ile tüm ağalar şoka uğramıştı. Bu kadının cesareti herkesi şok ediyordu.

Boran karşısındaki kadının kara gözlerine bakarken gözlerini kısmıştı, belli ki evleneceği kadın buydu. Kendi ateşinde yakacağı kadınıydı bu.

"Berdel kabulümüz," gözleri tüm ağalarda gezindi Elfesyanın."Ama bilin ki bir çiçeği dalında soldurursunuz, o çiçeğin ahı hepinizin üstünde olacak!" elindeki silahıyla havaya tek el ateş edip silahı Boran ağanın ayak ucuna attı.

"Ben Elfesya Afran! Afran aşiretinin tek kızı, sizin tek kelamınıza boyun eğmem." gözlerini Boran ağanın üstünde gezdirdi "Ne Şevranlar ne de başkası!" kaşlarını kaldırıp gözlerini ağaların üstünde gezdirip en son Boran ağada durdu "Ben sizin ezebileceğiniz bir kadın değilim!" Boran ağanın önünde durdu.

Nefesleri birbirine karışacak kadar yakınlardı, ama buradaki kimse Elfesyaya tek kelime söyelemezdi. Ne Elfesyaya ne de Boran ağaya.

"Ben bir Afranım Boran ağa, sakın bunu unutmayasın!" genç kadın arkasına döndü merdivenleri çıkarken arkasında sırıtan bir adet Boran bırkamıştı, diğerleri ise şaşkınlıkalarını dile getirmekten çekinmiyordu, Boran son kez ağaların üstünde gözünü gezdirip silahını beline koyduğu gibi ağır adımlarla çıkmıştı konağın dışına.

Amed halkı bilirdi ki Elfesya Afran inatçıydı, kendisinin de dediği gibi Afranların tek kızıydı o, sözü hükümdü. Yeri geldiğinde yumuşak olsa da kanı deli akardı. Babası erkek gibi yetiştirmişti Elfesyayı.

Ve artık kesindi, Amedin kraliçesi Şevranların hanımağası olacaktı. Sevmeyerek evleniyordu belki ama içinde bir yerlerde ümidi vardı.

Her şey bitti dediği anda bile umudu devreye girecekti, altıncı hisleri kuvvetliydi ve şu an içindeki tek his buydu.

Korku ise yoktu.

Korku onun kanındaydı, korkmazdı ama çok güzel korkuturdu.

Elfesya Afran ve Boran Şevranın masalı burada başlıyordu 06/05/2022 onların masalındaki ilk adımlarıydı.

Kaderlerine boyun eğip, hayatlarına yeni bir sayfa açtıkları gündü.

Malihülya; Kara sevda.