iki dudak arası bir kelam,

bir kelam sonrası noktadır;

bana dârûsselâm.

bir veda ukdesi,

bir vefa borcu,

bir yolcu elinde çantası...

öyle derin bir acı ki;

yok alemde kıstası.

ömür denen meret;

bir hummalı medet bekler,

ve ekler durmadan üzerine.

taşın altındaki el gibi,

hep kıvrılır ama kurtulmaz,

sahipliğine ait olduğum ruh.

günün son demlerine bir elveda,

söyler ama işitmez hiç;

huyu kurusun lakin olmaz feda.

tekrar tekrar üstüne tekerrür,

ve ben;

bir hiç misali geçmişe güler,

sonsuzluğa uzandıkça uzanırım...