Acemiliğimden ötürü hatalarım varsa affınıza sığınıyorum. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur.❤

-------------Keyifli okumalar------------

Bu evdekilerin bağrış seslerinden bıktığım bir gün daha ne zaman bitecekti bu eziyet, babamın bana tokat attığı zamanı çok iyi hatırlıyordum.

Koşarak evden çıktım yanağımdan göz damlası süzülürken kendimi artık tutamamıştım. Kendimi serbest bırakmıştım artık kendimi durduramıyordum.

Parktan herhangi bir banka oturduğumda yanıma bir kaç erkek geldi içlerinden biri "selam güzelim geceleri dışarı çıkmanı önermem" diyerek kendi araların gülüştüler aralarından başka biride "bize katılmak ister misin güzelim" diyerek üstüme doğru yürümeye başladılar. Tanımadığım bir ses "Rahat bırakın lan kızı" genç grup arkasına döndü içlerinden biri "Rahat bırakmassak ne olur"

Yüzüne sert bir yumruk yiyen kişi yerde acı içinde kıvranıyordu. Diğerleri ise beni korumaya çalışan kim olduğunu bilmediğim kişiyi dövmeye çalışıyolardı. Fakat nafile hepsi yerde acı içinde kıvranıyorlardı. Beni kurtaran kişiyle göz göze geldiğimde arkasına dönerek gidiyordu hemen oturduğum banktan kalkıp peşinden koştum.

"Bi durur musun?" olduğu yerde durdu fakat arkasına dönme zahmetinde bile bulunmadı "Ne var? Ne istiyorsun?" Durduğu için yetişebilmiştim önünde durarak "Beni kurtardığın için teşekkür e-" sözümü kestiğinde ona baktım. "Gerek yok evine git!" diyerek yanımdan hızlıca geçerek gitti. Arkamı döndüğümde çoktan gitmişti. Yağmur yavaşça yağmaya başladı.

Islak ve ağlamaktan kızarmış gözlerimi silerek evimin yolunu tuttum. Babamın uyuduğunu sanarak eve girmiştim fakat hayal ettiğim bir görüntüyle karşılaşmamıştım. Babam içki şişelerini kafasına diklediğinde niye hayattayım ki diye kendimi sorgulamıştım. Koşarak odaya gidip kapıya kitledim artık alışmıştım babamın bu hallerine dolabımdan üstüme rahat şeyler giyip buz gibi olan yatağıma girdim.

Yorganımı sıkıca kavrayıp kendimi ısıtmaya çalıştım. Bir taraftan da beni kurtaran kişinin kim olduğunu ve neden beni kurtardığını merak ediyordum. Muhtemelen başka biri olsa görmezden gelir ve hayatına devam ederdi ama o beni kurtarmayı seçti neden? Ben bunları düşünürken fark etmeden uyuya kalmıştım.

Sabah yine her zamanki gibi uyanmıştım. Hiç bir şey değişmemişti yine o pislik adamın evindeydim. Kapının kilidini açıp odamdan çıktım o pislik evde yoktu karnımda acıkmıştı dolabı açtımdığımda içki şişelerinden başka bir şey yoktu. Üstümü giyip bakkala gidecektimki kapıyı açtdığımda abimle karşılaşmıştım size bunu demeyi unutmuştum evet doğru birde abim vardı.

Abime sarılarak " Dün niye evde değildin?" Diye sordum abim başımı okşayarak "işim vardı niye babam sana zarar mı verdi?" abim beni hep babamdan korurdu, kafamı hayır anlamında salladıktan sonra abim yanağımı sıkarak "gel senle kahvaltı yapmaya gidelim" bunu duymamla mutluluğum artmıştı. Elimi tutarak beni merdivenlerden aşağı indirdi.

Arabaya binip arabayı çalıştırdıktan sonra bi cafenin önünde arabayı durdurup arabadan indik içeriye girdiğimizde tanıdık yüzle karşılaşmıştım. Fakat o beni görmezden gelmişti onun yan tarafındaki masaya oturmuştuk göz göze geldiğimizde oturduğu yerden kalkıp masanın üstüne parayı koyduktan sonra hızlıca cafeden çıktı.

Oturduğum yerden hızlıca kalktığımda abim bana sorgulayıcı bakışlarını atarken cevap verme gereği duymuştum. "Ee telefonumu arabada unutmuşum sen benim yerime sipariş verirsin" abim tamam anlamında kafasını salladıktan sonra koşarak cafeden çıktım. Sokak arasında yürüdüğünü görünce hızlıca arkasından koştum.

"Bi bakar mısın?" Durma zahmetine girmeden yürümeye devam etti. Ona yetiştiğimde omzundan tutarak kendime çevirdim "dün ki olanlar için yeniden teşekkür etmek iste-" sözümü keserek " gerek yok demiştim hatırlamıyor musun?" ciddi bir şekilde bana bakarken bende aynı şekilde ona bakıyordum.

"Adın ne?" sırıtarak "niye soruyorsun aşık mı oldun yoksa" bu dediğine güldükten sonra etrafıma kısa bir bakış attıp önüme döndüm bende aynı şekilde sırıtarak " sen niye benden kaçıyorsun korkuyor musun yoksa?" arkamda berilen abim "ne oluyor burda" beni kurtaran kişi kullağıma yaklaşarak.

" Adım Alaz eğer bu kadar merak ettiysen telefon numaramıda verebilirim" diyerek sırıttı abim Alazı öldürcekmiş gibi bakıyordu "hayırdır birader sıkıntı mı var?" abim Alazın üstüne yürümeye başladığında bi gram tepki vermemişti hızlıca abimin kolundan çekerek " abi biz arkadaşız ya dimi?" Alaz bana tip tip bakıyordu "aynen" abimi süzdükten sonra göz devirerek arkasına dönüp kendinden emin adımlarla gitti.

Abim bana bakarak " o kimdi?" oflayarak abime baktım "ya abi dedim ya arkadaşım" tabi bunu derken göz devirmeyide eksik etmemiştim."neyse sipariş verdin mi?" Abim hayır anlamında kafasını salladı "iştahım kaçtı senin yüzünden"

Abimin omzuna yavaşça yumruk attığımda abim bana tip tip bakıyordu başıma vurarak "hareketlerine dikkat et" oflayarak abime baktım "şaka yaptım ya" abim yanağımı sıkarak "ben sana şimdi bi şaka yapıcam göreceksin o zaman şakayı makayı" abim arabaya bindiğinde bende peşinden gitmiştim.

Arabaya bindiğimde abimde arabayı sürmeye başladı.

Bir süre sonra eve gelebilmiştik arabadan indiğimde abimi bekliyordum abim camı indirip "benim işim var sen eve git" tamam anlamında kafamı salladıktan sonra evin kapısını açtım eve girdiğimde babam koltukta oturuyordu onu görmezden gelerek odama girdim. Kapıyı kitledikten sonra yatağıma zıplayarak tavana bakarak bir şeyler düşünmeye başlamıştım.

Bunu engelleyen şey telefonumun zil sesi olmuştu. Masanın üstünden telefonumu alarak kimin aradığını baktım. Yabancı numaraydı telofon çalmaya devam ettiğinde aramayı reddettim. Bir süre sonra yine aynı numaraydı merakıma yenik düşmüştüm. "Kimsin ve niye arayıp duruyorsun" bir süre sessizliğin ardından yine konuştum "konuşsana dilini mi yuttun" diyerek telefonu kapattım.

Kimdi acaba şakamı yapıyorlar. Evde canım sıkılmıştı evden çıkmak üzere kapıyı açtığımda arkamdan babam "nereye gidiyorsun benden izin aldın mı?" Arkama dönme zahmetine bile bulunmadan "babam mısın ki izin alim" oturduğu yerden kalkıp bana doğru yaklaştı "sözlerine dikkat et!!" Bağırdığı için binada sesi yankılanmıştı böyle bir babam olduğu için utanıyorum.

Koşarak merdivenlerden aşağı iniyordum ki ayağım takılıp yere düşmüştüm dizimde bir acı hissetmiştim. Zar zorda olsa ayağa kalkmıştım. Dizime baktığımda hafif bir kanama olduğunu gördüm ondanda bir şey olmazdı. Binadan çıkıp parka doğru yürümeye başladım hava kararmaya başlamıştı.

Parktan bir banka oturup etrafıma bakıyordum bir süre sonra yanıma bi kız geldi "merhaba arkadaş olmak ister misin?" kıza bakarak gülümsedim "olur gel yanıma otur canım sıkılıyordu zaten" yanıma oturduğunda bana bakarak "iyi misin? Dizin kanıyor" diyerek yavaşça dizime bakmaya başladı. Başımı evet anlamında salladım elimden tutarak "gel evime gidelim pansuman falan yaparız mikrop kapmasın" kafamı hayır anlamında salladım ama inatla elimden tutarak beni çekiştitmeye başladı.

En sonunda pes etmiştim oturduğum banktan kalktım. Kız koluma girerek "ismin ne?" Kızın merakla sorduğu soruya "Açelya" diye cevap verdim ben merakla "senin ismin ne?" Kızsa "Ezgi" diye cevap verdi. "Güzel bir isimmiş" diyerek konuşmayı sürdürdük Ezgi neşeli bir şekilde sordu "isminin anlamı ne? Kim koydu?" ismimin çok güzel bir anlamı vardı aslından böyle bir isme sahip olduğum için şanslıydım.

"Güzel kokan çiçek anlamına geliyor"

Kız gülümseyerek "ismini kim koydu?" Bir an duraksasamda cevap vermiştim. "A-annem" bunu söylerken içim burkulmuştu Ezgi'nin mutlu sesiyle kendime gelmiştim. "Geldik" Ezgi zile bastığında evin içinde bağıran kadın sesi "oğlum kapıya bak" diğer bir ses ise "tamam annee!" Kapının açılmasıyla karşımdaki kişi görmeyi beklemiyordum.Bu durum bir azda komiğime gitmişti.

------------------Bölüm Sonu---------------

Merhaba arkadaşlar ilk kurgumun birinci bölümünü sizlerle bitirmiş olduk.🥰

İnşallah beğeneceğiniz bir bölüm olmuştur. 💞

Şimdiden destekleriniz için teşekkür ederim.💝💖

Kitap ile alakalı düşüncelerinizi çok merak ediyorum yazarsanız çok sevinirim.

Sizleri çok seviyorum ve destekleriniz için şimdiden teşekkür ederim iyi ki varsınız canlarım.🥰❤