Keyifli okumalar ulan rüzgar ne şerefsiz herifsin be

yorum ve oy vermeyi unutmayınnn⭐

Bölüm şarkısı:Mavi gri|Ben sende yandım

∘₊✧──────✧₊∘

"O dediğin için erken çünkü ben yokum. "

Bu cümle kulaklarımda yankılar yapıyordu bunu demişti sonra veda eder gibi dudaklarımı öpmüştü karşılık vermemiştim hiçbir şey yapamamıştım ki dondmuştum sonra çektip gitmişti asıl beni şoka uğratan buydu nefesim kesiliyordu nolmuştu noluyordu çığlık atmak istiyordum Neden öyle yapmıştı sahi? Bir an sevilceğime inanmıştım artık kendimi korumaktan yorulmuştum biri geldi ve artık beni koruyacak sanmıştım ama ben kimdim babam bile beni sevmemişken bu adamın sevmesini mı bekliyordum saçmalık kimse beni benden ve annemden çok sevemezdi.

Yavaşça ordan kalktım ve biraz vücudum uyuşmuştu heryerim de tutulmuştu nasıl uyuduk sahi? Ve ben nasıl birinin kollarında uyuyabildim düşünmek istemiyordum artık onu düşünmek bana işkenceden başka bişey değildi korkaktı. Ve beni tanımıyordu ben ona uzanmaya çalıştıköa o uzaklaşıyordu. Bakışlarında sevgi olmasına rağmen çok korkaktı benim korkak biri ile işim olmazdı. Ben Cesurdan bu konuda.

Eve gittiğimde mert yoktu not vardı.

"Bu iş burda bitmedi güzelim. Rüzgara veda edebilirsin."

Ona bişey mi yapacaktı? Umrumda değildi. Naparsa yapsın artık rüzgar da umrumda değildi. Kimse umrumda değildi bu saatten sonra.

Yerdeki kanları yavaşça ruhsuz bir şekilde temizledim bu ev her zaman kan görmüştü hep vardı benim annemin kanı dökülmekten kan kusmalarımız ben o günden sonra hiç kandan korkmanıştım alışmıştım artık.

(Geçmişten kesit)

Küçüktü daha kız çocuğu babası gene sinirliydi neden olduğunu bilmiyordu hiçbir fikri yoktu.

Önce anneyi vurmaya başladı sonra annesininn çığlığını duyan kız çocuğu hemen yerinden kalttı ve babasının elini ısırmaya başladı.
Yapacak başka bir şeyi yoktu annesinin canı yanıyordu ağzından kanlar geliyordu babası bunu yaptığı için o kadar çok kızdı ki kız çocuğuna sert sert vurmaya başladı tekmeleri canını yakıyordu küçücük kızının çok yakıyordu "vurma canım yanıyor "diye haykırıyordu sonra onu bıraktı çünkü annesi engellemeye başlamıştı yine onu dövmeye başladı "halitin sürtüğü" diyordu kimdi bu halit annesinin yeniden çığlıkları yükselince zar zor kalkıp ona yerdeyi şişeyi attı durmuyordu annesinin canı yanıyordu sonra sırtına çıkıp vurmaya başladı kız çocuğu herşey nafilrydi durmayacaktı bu pis adam.

Bağırarak kız çocuğunu odanın bir ucuna fırlattı o an küçücük kızın canı öyle çok yandı ki nefesim kesildi ağızından kırmızı şeyler akmaya başladı.

(Şimdiki zaman)

Aklıma gelen anı ile birlikte aniden yere yığldım ve ağlamaya başladım annemi çok özlemiştim artık dayanılacak gibi değildi daha bugün böyle ağlarken rüzgar beni sarmıştı şimdi saracak kimse yoktu olmayacaktı da hep tek başıma ayağa kalkacaktım ve kimse bişey fark etmesin diye neşeli olacaktım hayat döngüm buydu aslında acı veren şeyde neşesiz olduğumda da kimsenin bu farkı anlamaması o şapşal anlamıştı oysa keşke kendimi ona açmasaydım.

Ama farkındaydım artık çok geçti onun tarafından az da olsa anlaşılmıştım.

(Bir hafta sonra)

Koskocaman bir hafta geçmişti o günün ardından yatak odamda bulduğum kolye dışında herşey aynıydı kalbim dışında tabi onu o günden hiçbir zaman görmedim belki görürüm diye birkaç kez gittiğimiz yerlere gittim ama yoktu artık rüzgar yoktu kaybolmuş gibiydi parçalarımızı toparlamayacak kadar dağıtmıştık.

Anlamayacaktı korkaklık yapacaktı ama ben bunun hesabını sormasını iyi bilirim. Gördüğüm kolye onun için önrm taşıyan kolyeydi neden burdaydı hiçbir fikrim yoktu onu annemin kolyesinin yanına sakladım başka napabilirdim ki.

Bir haftadır şeymaya düzenli olarak gidiyordum ondan intikam almak istiyordum onun aklını başına getirecek bir şeyler yapacaktım. Burda meriç diye birini tanımıştım ve o bana bu konuda yardım edeceğini söylemişti kabul etmiştim.
Çabalayacaktım rüzgar için çaba verecektim plan basitti rüzgar korkaktı yaşadıkları yüzünden öyleydi ama ben aklını başına getirmesini bilirim bu o gündü küçük oyunumu oynama günümdü.

Çok basitti ama rüzgar buydu korkaktı yaşadıkları zordu canı yanıyordu artık onu anlamak bile canımı yakmaya başlıyordu. Hayatımda biri olduğunu düşünecek ve delirecekti. Bu oyunum umarım işe yarar çünkü canım çok yanıyordu.

Meriç; Hadi ortak gel bekliyorum ve sana dokunabilirim biliyorsun.

Yüsra: Sıkıntı yok geliyorum.

Hemen verdiği konuma gitmiştim rüzgarın işini öğrenmiştim mafyaydı diziler ve filmlerdeki gibi olmazsa da öyleydi ve şimdi anlamıştım canını yakan şeyin ne olduğunu o an anlamıştım ve benimde canım yanmıştı. Rüzgarın kalbi böyle işlere girecek kadar dayanıklı değil kalbi naifti beyazdı saçları gibi kirletilmedi. Kirletemediler gerçi rüzgarı istedikleri şeyi yaptılar artık kendinden nefret ediyor ve ölmek istiyordu düşüncelere boğuşurken verdiği adrese vardığımı fark ettim dışardan bar gibi bir yerdi ama onun dediğine göre yeraltına inen merdivenler vardı bu kadar karanlıkta olmak rüzgara haksızlıktı. Belki o yüzden herşeyinin siyah olması yüzünden saçları beyazdı kim bilir son iyilik kırıntısını böyle koruyordu belki.

İçeri girdim Meriç'i aradım ama yoktu aşağı indim.

Yavaşça indiğimde onu en köşede buldum ayağını çok hızlı bir şekilde sallıyordu stresliydi onu izlerken meriç aniden sarılması ile sarsıldım o da o sesle bize dönmüştü yüz ifadedini göremiyordum ne sarılıyorsun ya. sessiz bir şekilde meriç konuşmaya başladı.

"Güzelim hoşgeldin ufak bir işim var sonra gideriz."

O sıra yanağımı okşamıştı salak. Başımı salladım.

"Tamam."Sonra yanına yaklaşttım ve çok kısık bir sesle hatta fısıldı ile konuştum.

"Bana güzelim deme meriç."

Bişey demedi başını salladı hafif belimden tutup onun yanına gitmeye başladık şuan o denizlerde ateş vardı cehennem ateşi gözlerimin içine bakıyordu neden bu kadar zorlanıyordum ona karşı koymaya boş boş bakmaya oysa hep öyle bana bakmıyor muydu? Bunu yapacaktım yapıyordum da meriçin elini elime kenetlemesi ile o an cehennem ateşleri oraya kaydı kaşları olabildiğince çatıldı cehennem etrafımızı sarmıştı deniz yanıyordu alev alev yaptığımın saçmalığının farkındaydım ama rüzgarın aklının başına getirecek şey buydu kaybetme korkusu.

"Senin ne işin var burda yüsra?"

O kadar sert söylemişti bir an gardımı indirecektim ama hayır bu olmayacak.
"Sanane." gözleri artık yangından farksızdı denizleri kapkaranlıktı. Bana yaklaştı hatta hadinden fazla.

"Napmaya çalışıyorsun git burdan hemen canın yanar." canım daha ne kadar yanacaktı acaba. Görmüyır muydu ne kadar yandığını zaten görsene adam.

"Gitmiyorum sanane hadi meriç." Meriç napacağını bilmez bir şekilde bakıyordu sonra anlamıştı çünkü o da rüzgarın öfkesinin etkisindeyi."Tanışıyor musunuz ki siz?"

Rüzgar hafifçe sırıtıp cevabını verdi şerefsiz.
"Evet çok yakından hemde "Pislik şerefsiz köpek işte.

"Anladım o zaman kız arkadaşımı tanıtmama gerek yok güzelim istersen otur şuraya birkaç işim var gelicem." Rüzgar sabrını tüketmişti bunu duymakla afallamıştı bir şekilde meriçin yakasına yapıştı.

"Ona dokunma meriç bak ecelin olurum o senin hiçbir şeyin. Unut yok öyle bişey şimdi o eli bırak birdaha da güzelim deme yoksa kendini cehennemin dibinde bulursun."

Bunları derken bana hiç bakmadı sonra bana dibime girdi ve daha da sinirli bir şekilde konuştu neydi bu öfke.

"Çık dışarı bekle beni." Komikmiş bana emir veriyordu.

"Sanane arkadaş hayatımdan çıkmıyorum hatta bak oturuyorum. Sen bana emir veremezsin rüzgar keskin." Sabrı tükenmişti banane yani.

"Yüsra çık dedim. Burası neresi biliyor musun sen söylesene. MERİÇ HADİ SÖYLE." Aniden bağırması ile irkildim. Biliyordum aptal buraları o kadar iyi biliyordum ki küçüklüğümden mübarek.

"Sanane rüzgar sanane ha biliyorum ha bilmiyorum ama evet biliyorum."

Nefesi artık çok yakınımdaydı ecelim der gibi nefesler alıyordu oysa ecelim olsa eyvallah diyecek durumdaydım ben buydum sevince herşeye razı olan bir aptal.

Bişey demedi bir an maskesi düşer gibi oldu ama hemen toparlanıp Meriç'in sesi ile ona döndü aptal herif.

Meriç hemen karşılığını vermişti.

"Neden rüzgar söylesene neden? Bu kız neden benim bir şeyim olamıyor? "

Rüzgar bu soru karşısında afallamıştı hemde baya ne diyeceğini bilmez haldeydi bende bu sorunun cevabını çok merak ediyordum oysa kimdim ki onun için bunu bu kadar öefkendiren neydi sahi orda oturmuş halde cevabını bekledim bekledi duyduğum tek ses nefes ve kalp atışlardıydı öfkeden o kadar hızlı atıyordu ki bu öfke yersizdi ne oluyordu bu çocuk bir yapbozdu ben ise o yapbozu çözmeye çalışan ama asla çözemeyen kişiydim ama bu yapboz illa çözülecek hemde en kısa sürede.
Meriç'in sorusunu es geçip bana gene döndü.

"Çık dışarda bekle beni." Ya sabır cevabımı vermeden meriç konuştu.

"Güzelim mükemmel gecemizi geçirdiğimiz otele git sen gelıyorum özledim sonuçta"

Abow meriç büyük oynamıştı hemde baya rüzgarı bağıratacak kadar. Bu kadarını ben bile beklemiyordum.

"NE DİYORSUN LAN SEN ONA DOKUNDUN MU? "

Meriçe cevap vermesi için izin vermedim ben konuşacaktım o değil. "Sanane hayatımdan rüzgar sa-na-ne. İster dokunur ister dokunmaz ben izin verdikten sonra sen kimsin?" cevap vermedi bu beni daha da sinirlendirdi. "SÖYLESENE."çıldırmıştım atık. Bu tavırları o gece dedikleri.

"Sus." benim dediklerim ağır gelmişti anlaşılan. "Susmam beni sakın beni susturmaya kalkışma rüzgar keskin. Susmam çünkü sen meriçe kızıyorsun ya senin yapamadığını yaptı beni buraya getirdi. O yüzden sanane." bu dediğim onu deliye döndürmüştü. Meriçi bırakttı ve bana yaklaşmıştı hemde dibime yapma be adam kalp var bizde de.

"BANANE ÖYLE Mİ SENİ ŞU SİKİM YERİNE GETİRDİ PEKİ BEN SEN BÖYLE YERLERDE OLMA DİYE HER BOKU İÇİME GÖMDÜM. GELMİŞ O SENİN YAPMADIĞINI YAPTI DİYORSUN."

Bağırmıştı bana bağırmıştı hemde o kadar sert bağırmıştı ki geçmiş gene aklımda kalbimde dolaşmaya başladı ama öfkem bu sefer yanımdaydı.

"GÖMESEYDİN BIRAK DİYEN BEN MİYDİM SÖYLESENE BEN YAPAMAM DİYEN BEN MİYDİM YOKUM ARTIK DEDİN HAYATIMDA DEĞİLSİN SEN. "

Bu dediklerim ile afallamıştı haklıydım biliyordu o denizlerdeki ifade değişti yüzündeki ifade öyle sert düştü ki omuzları düşmüştü çok çok yorgundu şuan onu iyi etmeyecektim sonra rüzgarım sonra. Dediklerime cevap vermedi meriçe döndü.

"Ondan uzak dur meriç ecelin olurum." Gene aynı şeyleri dedi ben bunu nasıl çözecektim böyle yaparsa ama artık yeter be. "Sizin kavganızla uğraşamam oteldeyim meriç"

Dedim ve ordan çıktım yani aslında sayılmaz onları dinleyecektim banane o an duyduğum öfkeli ses ile bir an sarsıldım bana bile az bağırmıştı bu ses çok korkutucuydu bana hiçbir zaman böyle bağırmasın babam gibi...

"O KIZA DOKUNDUN MU LAN NASIL SENİ GEBERTİRİM MERİÇ." ardı ardına yumruklar atıyordu yumruk sesi geliyordu korkuyordum. Durdurmam gerek, ama yapamıyordum.

Meriç hiçbir tepki vermiyordu rüzgar da çıldırmış gibi yumrukları ardı ardına atıyordu meriçin ani hareketi ile sendelenmişti çünkü meriç ona tekme atmıştı yarasına atmıştı bunu bilerek yapmıştı onu kendine getirmek için galiba anlamıyordum rüzgar böyle biri miydi ki? Korkunç korkmuştım evet bunu gerçekten düşündüm onu babama benzettim sadece bir an çünkü çok korkunçtu o an ağzımdan bir hıçkırık koptu hemen ağzımı kapattım ses çıkarmamaya çalıştım buna alışıktım zaten ağlamalarımı sessize almaya meriç konuşmaya başladı.

"Madem bu kadar önemsiyorsun. Ne diye bırakıyorsun kızı ne diye bağırıyorsun."

Rüzgar hala yerdeydi hep böyle oluyordu biri ona gerçekleri söylediğinde yerde olur tavanı izler bomboş ilk kez değildi ama artık dayanamıyordum ordan hemen ayrılıp otele gittim sadece bekledim gelmeyecekti biliyorum ama az da olsa küçük bir umut kırıntısı ile beklemeye başladım.

(Rüzgarın ağzından)
Çıldırmıştım hakkım olmasada çıldırmıştım başkasının ona dokunma düşüncesi beni fazlasıyla delirtiyordu naptı lan bu kız bana? Ne bu his ne bu? Ya onu gördüğüm an oluşan şeyler hislerde neyin nesiydi anlamıyordum şuan bana attığı bu bakışlar bile delirtiyordu ona bağırmıştım. Korktuğunu bile bile ama elimde olan bir şey değil ki içimdeki zehir buna sebep oluyordu öfke nöbetleri geçiriyordum defalarca kendimi öldürmeye çalıştım çalıştıkça da daha da battım babam cehennemim olacak adam yaşadığım herşey onun yüzündendi nefret etmek ben ondan nefret etmiyordum sahi neden? Düşüncelerimi bölen meleğime baktım o bakışlarındaki korku ve öfke beni bozguna uğratmıştı baya maskem düştü bakışlarım değişti napıyordu bu sahi artık buna cevap bulmam gerekiyordu bağırdı ama ona verecek bir cevabım yoktu ki korkaklık edip o gün onu o mağarada bırkatım zarar görecekti şuan görmüyor sanki gitti. Otele gideceğini söyleyip kalbimi de yanına alıp gitti o an çıldırmıştım meriçe dönüp ardı ardına yumruklar atmaya başladım çıkan sesler beni rahatlatıyordu o adama mı benziyordum kendimden nefret ediyordum.

Meriçin ani tekmesi ile sendelenmiştim yarama atmıştı piç üstüme gelip bağırmaya başladı.

"OĞLUM MÂDEM BU KADAR DELİRİYORSUN SÖYLESENE NEDEN KIZI BIRAKIYORSUN SONRA GELİP BAĞIRIYORSUN."Anlamıyorlardı anlamayacaklardı. Biri beni anlasın sevdiğim zarar görecekti bana bağlanmadan onu bırakmam onun için iyiydi benim için ölümdü.

Onu bu sefer itip bağıran bendim.

"ANLAMIYORSUN ŞEREFSİZ İÇİMDEKİ ZEHİR BUNA NEDEN OLUYOR ÖFKEME HAKİM OLAMIYORUM ANLA ŞUNU KENDİ İSTEĞİMLE O MELEĞE NASIL BAĞIRAYIM OROSPU."

Şaşırmıştı öne sürdüğüm şeyin doğru çıkması onu şaşırtmıştı neden şaşırıyor ki babam herşeyi yapardı tıpkı şimdi ki gibi haftalarca içtiklerime yediklerime yüksek dozda uyuşturucu koyuyordu bunu fark etmem kolay değildi ama duymuştum öleyim artık bir ölemedim amk.

"Git yanına hadi ve bırakma bu sefer aptal o kız herşeye razı o kız melis yada başkası değil." Bunları biliyordum ki ben ama herşeye razı demek ölmek demek değildi olmamalıydı. Daha fazla kalamadım orda.

Meriç'i orda bıraktım ve verdiği adresteki otele gittim yapmam gereken şeyler vardı hemde çok önemli.

Bir meleği kalbimdeki mezarlığından çıkarma vakti.

Otele gittiğimde onu yatakta oturur pozisyonda görmüştüm ve yere bakıyordu düşünüyordu ah be güzelim seni bu hale ben soktum aptal ben beni fark etmemişti bile yanına gittim ve oturdum anca o an fark etti hemen kaşlarını çattı ve kalktı şapşalım bende hemen kalktım ve karşısına geçtim.

"Senin ne işin var burda? "

Acaba bak bende merak ettim mal mal sırıtmaya başladim off napıyordu bu bana. Bazı şeylei alaya alarak onu delirtebilidim.

"Bilmem neden burdayım ben düşünelim salak olduğum için olabilirr."

R'leri uzatarak demiştim sinirlenmişti amacım buydu zaten şapşal sinirlensin ve ağzıma sıçsın istiyordum.

"Meriç nerde? Neden burdasın ya? " Herşeyi biliyorum şapşal ya hala devam ediyor.

"Meriç mi onu cehenneme şutladım da ben boşuna arama yani" Gözlerini devirmişti çok tatlı oluyordu kız çocuğu işte.

"Bu kadar çabuk söylemesini beklemiyordum neyse banane gidiyorum ben bay."

Sabır giderken kolundan tuttum ve durdurdum başka türlü anlamıyordu kız ya illa zor kullanacaktım. "Gidemezsin konuşcaz baş belası"

Önce eline baktı sonra bana boş ifadeyle. "Konuşacak bişi yok bırak." Bu sefer hayır yüsram.

"Bırakmayacağım otur şuraya." Ona biraz daha sokulmuştum kokusunu duymak için herşeyi yapardım gecelerimi mahveden kabuslardan kurtaran koku.

"Banane istemiyorum arkadaş zorla mı? Sanmam zoru sevmezsin sen direkt bırakırsın." Lafını da soktu bu kızın herşeyine bayılıyorum anasını satayım.

"Haklısın o yüzden konuşcaz ya."

Gözlerime bakmıyordu baksana kızım ya özledim gözlerini.

"İstemiyorum çekil." Bu sefer gitmeyecektim.

"Gitmeyeceğim çekilmeyeceğim de hayat gözlüm. O yüzden zorlamadan otur." bunu dememle kafasını kaldırdı ve gözlerime baktı hemen toparlandı ve gözlerime bakmayı kesmişti oysa çok güzel bakıyordu."Peki gitme banane ben giderim çekil." Nerden çıkarıyor çekileceğimi.

"Çekilmeyeceğim güzelim zorlama" Sabrını zorluyordum farkındaydım ama yapacak başka bişi yoktu valla."Çekil çekil anlaman mı kıt arkadaş." Sana kıttı anasını satayım.

"Çekilmeyeceğim yüsram nokta ve arkadaş ne be."

Sinirle atılıp tam vuracakken kollarını hapsetmiştim."O noktayı al trafoyla devamını anlarsın bence."

Anlamaz mıyım şapşal.

"Hıhıııı" bunu yapmam onu daha da sinirlendirmişti ne güzel oluyordu böyle sinirlenince.

"Çekil çekil çekil çekil çekil ÇEKİLSENE"

Bu kız susacak gibi değildi klişeler boşuna mı vardı sonuçta? Bunu o istemişti gördüğüm andan beri yapmak istediğim şeyi yapıp ensesinden kavradığım gibi onun dudaklarında keşfe çıktım...