19.Bölüm|Büyük oyun

Keyifli okumalar birazcık aksiyon okuyalım aaa(Hiç yokmuş gibi födmdödöödöddödmnrbem)

🦋

Oy ver yorumlarınızı bekliyorum az yıldızlanalım yaniiii✨

Bölüm şarkısı:Ozbi, melek mosso:Hadi 𝑔𝑖𝑡𝑡𝑖𝑘

＊*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚ 🦋 ˚*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚＊

Sabah uyandığımda yalnızdım ne rüya vardı ne de yiğit. Hemen yataktan fırladım üstüm çıplaktı gece yaşanan ateşli anlar geldi kocamdı ve dün bunu her anlamda yaşamıştım. Ama şuan yoktu beni bu halde bırakmış mıydı? Rüyanın sesiyle hemen kalktım emeklemeye başlamıştı ve mutfaktan geliyordu sesi. Koşarak gittim yanına yerde yuvarlanıyordu. Yüzümde oluşan gülümseme elimde değildi. Onu kucaklayıp yatağa götürdüm.

"Abin beni yatakta öyle bırakıp gittmiş seni de bırakmış napacağız arayalım değil mi?" gülüşünü evet sayarak yiğiti aradım ama cevap yoktu.

"Cevap vermiyor nereye gitmiş olabilir ki rüyacım korkuyorum aslında. Bizi bırakmış olabilir mi?" kızar gibi baktı anlamış olabilir miydi?

"Tamam kızma o bizi bırakmaz ama işte ne bileyim aniden gidince." rüyaya sarıldım bana sarılınca öyle iyi hissettim ki.

"Arayacak bizi inanııyorum rüya ." öylece bekledik gün boyu rüyaya yemek yedirmiş uyutmuştum. Telefona bakıyordum uzun uzun baktım ama arayan olmamıştı yine aradım. Bu sefer açan olmuştu olduğum yerde kıpırdandım.

"Alo yiğit neredesin sen? Nasıl giersin sabahta beri arıyorum o halde bırakmak ne demek?" aniden dediği şeyle olduğum yerde titredim.

"Gamze intihar etmiş cenazesi yarın." sesindeki suçluluğu iliklerime kadar hissettim kendini suçluyordu ama suçlu olan bendim.

"Y-Yiğit özür dilerim ben benim yüzümden oldu herşey ben artık eziliyorum bu acıyla neden beni yanına almadın neden yalnız kalıyorsun orada?" kırgınlığım manasızdı ama onu öyle yalnız bırkmak canımı yakıyordu.

"Nasıl bursaya gittiğimi ben bile bilmiyorum kardelen güzeli uğur aradı gittik ahu da yalnız kalmış birazdan evin önüne araba gelecek ona bin seni ahuya götürecek kimseye açmayın kapıyı biz aramadan biri peşimizde bunu beni dinle diye anlatıyorum." ben artık şşırmak istemiyorum dedikçe hayat beni şaşırtmayı beceriyordu.

"Yiğit korkmaya başlıyorum artık kim peşimizde ya da pelşinde ne oluyor açıklamadan sakın kapatma." rüya bile bana korkuyla bakıyordu onu koynuma çekip yiğitten cevap bekledim.

"Kardelen beni dinle hazırlanı hadi adam gelmek üzere görüşürüz." yüzüme kapanan telefonla şokla baktım yiğit bana bunu yapmazdı ki...

Sinirime rağmen rüya için gerekli olan herşeyi alıp kapıya çıktım siyah bir araba vardı bu olmalıydı. Bindiğimde takım elbiseli bir kadın vardı yiğit ve kıskançlıkları işte şaşırtmıyordu. Ama bu bana güven vermişti şayet bir adam olsaydı içimde hep bir korku olacaktı.

"Burası kardelen hanım." kadının sesiyle hemen rüyanın çantasını da alıp siteye girdim arkamdan geliyordu. Yönlendirdiği kapıyı tıklattım. Ahu kardeşim korkuyla açmıştı gözlerinin içi kıpkırmızıydı ağlamış olmalıydı.

"Kardeşim." sımsıkı sarıldım ona içindeki yangını gözlerinnden okumuşştum. Ağlaması ile benimde gözlerim doldu. Rüyanın ağlamasıyla ikimizde hemen çekilip rüyaya odaklandım kucakladım hemen.

"İçeri geçin kapıda kaldınız." yüzüne baktığımda acı vardı. Uğurda onu bırakmış olmalıydı. Kapıdaki kadın baş selamı verip kapının orada dikilmeye devam etti. İçeri girdiğimde heryerin dağınık olduğunu gördüm bunlar yan yana gelince zaten düzen denen şeyin olma ihtimali olamazdı.

"Rüyayı uyutalım öyle konuşalım." başıyla onaylayıp mutfakta bir şeyler yapmaya gitti. Bende rüyayı uyutup yanına gittim magnolya yapmıştı yanına da çay ilk kez kız kıza böyle bir şey yapabiliyorduk doğru dürüst hep uzaktaydık ve imkansız...

Ama ikimizde biliyorduk ki şuan ikimizde ağzımıza biir llokma bile sokmayacaktık.

"Gamze intihar etmiş." dediğim şeyle şaşırmadı biliyor olmalıydı zaten elliden fazla kez aramıştı ben uyurken.

"Kendini suçluyorsundur şimdi sen kardelen o araba kazasında da ssuçlu değildin. Şuanda kendine ziyet etmeyi kes artık sadece kendini yıpratıyorsun herşey ortada kim kimi öldürmüş kim kiminn peşinde. Sende olsan intihar ederdin ki yiğitle o kadar çok zaman geçirmemene rağmen bunlar yıllardır beraber sence bunu yapmasaydı ve yaşamaya devam eetseydi yaşayabilir miydi ki? Hayır yaşayamazdı kardeşim imkansız senn bile yiğitsiz mahvoldun ama bu ölüm." kurduğu her cümlede haklılık payı vardı beni anlaması bile yeterliyken o hem anlıyor hemde yardımcı olmaya çalışıyorrdu.

"Haklısın ama elimde değil o arabadan sağ çıkmayı kendime hak görmüyorum nedense Ahu." gerçek buydu aslında en başından beri.

"Kader bu kardeşim birinizin ölmesi gerekiyormuş ikinizin de değil." omuz silktim kendimi alıkoyamıyordum işte sımsıkı sarıldı bana lafların şuan için bir şey değiştirmeyeceğini anlamış başka yollar deniyordu. Aniden çekilmesiyle ona baktım. O kadar arszca bakıyordu ki gözlerim baktığı yere kaydı boynum... Yiğittin eserleriydi bunlar.

"Ya Ahu bakma utanıyorum."

"Neyden kocanla yatmaktan mıı?" kafasına bir tane geçirdim ama hala mal mal sırıtıyordu.

"Off utandırma işte ahu." ağzına hemen farmuar çekti salak şey. Bende onunla uğraşacaktım.

"Eee siz ne zaman evlilik ve o kadın seni nasıl kovdu ve sen bana nasıl demedin hadi bekliyorum." rahatsızca olduğu yerde kırpındı izin vermeyecektim.

"Bak magnolya yaptım tadına baksana çilekli seversin." göz devirdim ama isteğini geri çevirmedim magnolyadan bir kaşık aldım ilk kez onun yaptıı bir şeyi yeme fırsatım oluyordu ve bu yüzümde bir gülümsemeye neden oldu.

"Güzel olmuş evet dinliyorum ahu."

"Telefonda az çok bahsettim zaten oğluna göre değilmişim o an zaten kötüydüm kendimi fazlalık gibi hissettim bende o halde hemen çıktım oradan sokakta uyudum hiçbir şey yoktu ta ki tacizci bir adamla karşılaşana kadar o sırada zaten uğur ile karşılaştım kurtardı öyle. Sen dedin dimi uğura çünkü biri aradı bu da annesine gidip hesap sormuş." son dediği şeye şaşırmıştım çünkü ben dememiştim o zaman kim demiş olabilir diye düşünmeden zaten cevap belliydi yiğit. Ahuya abilik yapmasını çok iyi biliyordu.

"Yiğit demiştir ben demedim çünkü keşke hemen yanıma gelseydin o sokakta tek kalmaktansa Ahu ya taciz etseydi." yüzündeki korku ile sarıldım.

"Çok korktum biliyor musun arabaların arasına attım kendimi çünkü o an ölüm daha cazipti. Uğura denk gelmeseydim şuan bende ölüydüm." hemen susturdum.

"Ahu ben seni de kaybedemem artık ailem yok sen yiğit ve rüyadan başka kimsem kalmadı lütfen bana bunu yaşatma." başıyla onaylamıştı ama içimde öyle bir korku oluşmuştu ki elim hemen yiğitin numarasına gitti. Artık kimseyi kaybedecek gücü kendimde bulamıyordum. İkinci çalışta açılmıştı telefon.

"Efendim kardelen güzeli bir şey mi oldu?" sesi o kadar çok yorgun geliyoru ki onu sarıp sarmalamak istedim.

"Hayır gamzelim sadece özledim sesini duymakk istedim kapatayım istersen."

"Hayır emin ol bende çok özledim çok kötüyüm kardelen affola." yanımdaki Ahu da uğur ile konuşuyordu ona gülümseyip mutfaktan çıktım.

"Yiğit ne zaman bitecek bu savaş?" sesim o kadar çok çarsizdi ki ona ister istemez yansıtmıştım. Yiğit daha bir şey demeden kapı çaldı yiğitte kim olduğuna bakmadan sakın açma demişti. Delikten baktığımda gönderdiği kadın olduğunu gördüm.

"Şey gönderdiğin kadın bakıp ararım seni."

"Kapatmana gerek yok ne diyeceğini merak ettim." o görmese de başımla onaylayıp kapıyı açtım açar açmaz yüzüme sııkılan şeyle çığlık attım. Son duyduğum şey yiğittin haykırışı ve kadının son sözü oldu.

"Büyük oyunun sonuna geldik kızlar..."