Yeni bölümle geldim biraz kısa oldu amaaa diğer bölümde bunu telafi edeceğim. Keyifli okumalarrr

═════════•°•⚠️•°•═════════

Daha çok batırmaya ve kanatmaya başladım aniden dilimi de kanattığım yerlerde sürtmeye başladığımda kendinden geçmişti.

Elimi çekmeye çalıştı ama tabiki beceremedi o kadar çok batırıyordum ki.

Ufak bir inleme döküldü ağzından benimde çünkü kendini o kadar çok bastırdı ki elimde değildi.

Hamlemi yaptım ve bacak arasına sertçe tekme atıp kalktım kazanmıştım onun taktiğini ona uygulayarak.

"Kaybettin araf yılmaz."

═════════•°•⚠️•°•═════════

Kaybetmişti hemde bana çok büyük yenilerek. Bunu ben değil gözleri söylüyordu.

Anında o da ayağa kalktı.

"Hayır kaybetmedim ben kaybetmem. "

Öyle keskin söylemişti ki farkında değildi ama bana zaaflarını gösteriyordu.

"Neden sen nesin? Kendini ne sanıyorsun daa kaybetmezsin?" üstten üstten bakarak söylüyordum sözlerimi

"Bilmem kimim ben bunu en iyi sen biliyorsun bence."

Zeki çıkmasa iyiydi erkeklerin genelde aptal olduklarını bilirdim. Çünkü kafalarıyla hareket etmezlerdi. Demek ki araf onlardan değildi kafasıyla hareket ediyordu.

"Hiçbir şey bildiğim yok neyden bahsediyorsun acaba?"

"Asena biliyorsun."

Biliyor muydu? Hayır canım bilemezdi yok öyle bir ihtimal sıfırdı ya oyun oynuyor ya da kesinlikle bir şeyler bilecek kadar eli uzundu.

"Hiçbir şey bildiğin yok adımı söylediğimi hatırlamıyorum ayrıca. "

"Söylemene gerek yok ben bilirim."

Bon bolorom. Ya sabır ya selamet kelimeleri keskindi, demir gibiydi. Ama o daha sertlik görmemişti.

Bacağımdan tuttuğu gibi beni yere fırlatması öfkesinin habercisiydi.

Artık o üstümdeydi bu bitecek gibi değildi.

"Napıyosun acaba? " ya fark etmişti ya da beni aiığa çıkarmak için oyun oynuyor olmalıydı bende ona uyacaktım sonuna kadar inkar edecektim.

"Seninle işim bitmedi fare." yüzü çok yakındı dudakları da az daha yaklaşsa dudaklarıma sürtecekti bana fare demişti yuh ama yani.

"Oha ama başka bir şey bulamadın mı?" güldü daha da yaklaştı bana.

"Hayır." yüzünü azda olsa uzağıma ittim. Yine gülmüştü bu halime.

"Şimdi fare söyle bana kimsin?"ecelindim kim olacaktım başka.

"Ya neyden bahsediyorsun? Asenayım ben bundan ibaretim. Duydum ki kadınlarka dövüşmüyorsun. Neden diye merak ettim geldim."

"Eee nedeni neymiş?" yalandı ama hayatım yalan değil miydi zaten?

"Kafanla değil başka bir yerinle hareket ettiğin içinmiş seni etkiledim ve bu senin kaybetmene neden oldu bu kadar basit."

Bir anda ellerimi başımın üstünde toplayıp bütün ağırlığını bana verdi.

"Napıyosun lan çekilsene."

Gözlerimin içine bakıyordu ela gözlerime.

"Çekilmem kaybetmedim. Bunu kafana sok."

Büyük bir kahkaha attım.

"Sen çoktan bana kaybettin araf."

Öfkesi gözlerinden okunuyordu zaafı kaybetmekti.

"Sana kaybetmedim dedim."

Artık bu durum sıkmaya başlamıştı ama.

"Neden? Bana kaybetmekten korkuyorsun acaba? Hatta neden yenilgi seni bu kadar çok korkutuyor? Arafcık. "

Aniden sertçe bastırması ile ağzımdan acı dolu bir inleme kaçtı canım yanmaya başlamıştı.

"Korkmak mı? Senden bide komik şey. Bana bak kaybetmedim."

Yeterdi artık ama ondan hızlıca kurtulup arkasına geçip kafasını bacaklarımın arasında sıkıştırdım.

"Kabul et artık şunu neyden kaçtığını anlasam."

Debelenmeyi bırakıp kafasını kasığıma yasladı yuh ama. Kasılmıştım. Kafasını oynatmasıyla yutkundum.

"Kaçmıyorum. Rahat yermiş bak."

"Lan neyden bahsediyorsun pis sapık. "

Kafasını kasığıma bastırması ile ağzımdan büyük bir inleme kaçtı.

"Aaahh lan napıyosun? Yapma aptal. "

Bana muzip bir şekilde bakmaya başladı.

"Noldu arzuladın mı?"

"Hayır tabiki. Aptal hem tipim değilsin canım."

Yalandı ama olsun. İkinci yalanımı da söylemiştim.

Kendini benden kurtarıp yine üstüme çıktı.

"Neymiş tipin acaba?"

Oydu gerçi gamzesini görmemiştim ama olsun. Resimlerde görmüştüm.

"Sanane benim tipimden sanane. Kabul et artık araf kaybettin."

Artık gerçekten sıkılmaya başlamiştım hele ki vücudumun onu arzulaması sinirimi alt üst etmişti. Keskin bakışlarını gözlerimden çekmiyor daha fazla deli olmama neden oluyordu açık vermekten korkuyordum. İlk kez

Dilini kulağımda hissetmemle irkildim hatta titredim orası benim zayıf noktamdı bulmaması gerekiyordu anlamamış olması gerekiyordu hatta.

"Asena kaybetmedim kaybetmem."

Fısıltıyla söylemişti içime işletecek kadar.

Ben kaybetmem neden bana yenildi o zaman fiziksel olarak değildi bana yenilgisi farklıydı. Bambaşkaydı. Bunun farkında olduğu için zaten sinirliydi beyfendi.

"Kaybettin ama araf neyin kavgası?"

Öfkesine yenilmiş olacak ki saçımı hafifçe çekip bakışlarıyla buluşmam için uğraştı canım yanmıştı bunu asla unutmayacaktım.

"Kaybetmedim. Anla şunu."

"Canım yandı."

Bunu duymak ona acı veriyormuşçasına yüzünü buruşturdu. Anında üstümden çıkmıştı ve mekanı sinirli adımlarla terk etmeden bağırdım son sesimle.

"SEN BENİ UNUTAMAYACAKSIN ARAF YILMAZ. "

Öpücük atmayı da ihmal etmemiştim az önce olanlar aklından çıkmayacaktı buna emindim.

Bende mekanı terk etmek üzere yol aldığımdan boğazımdan tuttuğu gibi duvara yaslayan kişiyle afallamıştım.

Kimdi bu puşt?

═════════•°•⚠️•°•═════════

He he bölümler kısa farkındayım ama uzun bir hikaye olmayacak çerezlik