"Ahh çok yoruldum."

"Bende çok yoruldum. Biraz dinlenelim sonra toparlanmaya devam ederiz."

"Kesinlikle katılıyorum."

Dedim ve kendimi koltuğa bıraktım. Bu hazırlıkların hepsi bir video için toplam 1 ay falan orda kalmayı planlıyoruz. Bu arada benim adım Elisa Duru Parlak. Benimle beraber 5 kişi daha benimle beraber gelicek. Biz çocukluğumuzdan beri en yakındık. Defne Yaprak, Buğlem solmaz, Alperen Şahin,Kuzey Yaman, Berk Acar. Biz yetimhanede büyüdük. Neyse boşverin şimdi. Ben bunları anlatırken eşyaları topladık ve arabaya yerleştirdik. Kuzey konuşmaya başladı.

"Hadi gençlik binin artık gidelim."

İki tane arabayla gidicektik. Ben, Defne ve Kuzey beraber gidiyorduk. Diğerleri ise başka bir arabayla gidiyorlar. Tam tamına 5 saat sonra gelmiştik. Gerçekten ıssızdı. Arabadan hiç inesim yoktu ama bizde paramızı böyle kazanıyorduk. Arabadan inince Defne kayda girdi. Merhaba faslından sonra hepimizde küçük kamera vardı. Kuzeyde büyük kamera vardı. O da şimdi o kamerayı bırakıp küçüklerden alıcaktı. Kamerayı durdurdu ve kendine küçük kameradan aldı.

"Benim bu eve hiç giresim yok."

"Benimde yol, ama girmek zorundayız."

Ev nasıl bir evdi hemen açıklayayım. İki katlı bir ev içine girmeyi gerçekten hiç istemiyordum. Çünkü buraya gelen Youtuberlar heceleri garip sesler geldiğini söylüyorlardı. Ve şu anda hava kararmak üzereydi. En garibi ise burası ormanın içinde bir yerde olduğu için kaçacak bir yerde yoktu. Üstüne birde 1 ay kalıcaktık. Buradan sonra kesinlikle psikolojim bozulacak.

"Arkadaşlar bizim burada 1 ay kalmamız mümkün değil ama kalmaya çalışıcaz umarım kafayı sıyırmadan çıkarız."

"Bende seninle aynı fikirdeyim kardeşim."

Dedi. Berko biz ona hep Berko deriz. O benden 2 yaş büyük ben 20 yaşındayım o ise 22 yaşında. Daha fazla konuşmadan eve girmiştik. İçeride eşya vardı zaten lambalar umarım yanarlar.

"Uamarım lambalar yanıyordur."

"Umarım."

Kuzey lambaları yaktı. Yanıyormuş ev güzel bir evdi aslında o yüzden biraz korkum azalmıştı. Kameraya bakarak konuşmaya başladım.

"Aslında ev güzel ama biraz fazla büyük bu insanı korkutuyor. Biraz zaman geçsin alışıcağımızı düşünüyorum. Biz aslında normalde ayrı yatıcaktık ama beraber yatsak daha iyi gibi duru. Sizce beraber yatmalıyız öyle değil mi çocuklar?"

"Bencede alışana kadar beraber kalalım olmadı ayrılırız."

"Aslında hiç ayrılmasak hepimiz için daha güvenli."

Dedi Defne. Biraz defneye hak vermedimde değil. Yani böyle bir evde ayrı kalmak hiç iyi bir fikir değildi.

"Off Defne biraz uyum bize uyum sağlasan."

"Buğlem aslında Defne biraz haklı. Yani bu kadar büyük bir evde yanlız kalmamız biraz delilik. Yanlız kalmasak daha iyi."

"Yürü be koru kardeşini bu Buğlem cadısı.... Ahhhhh"

"Aaaahhhhhh."

Hepimiz aynı anda bağırmıştık. Çünkü içeride bir şey düşmüştü. Ne düştüğünü bilmiyordum. Büyük ihtimalle rüzgardan.

"Gelir gelmez de olmaz ama ya."

Dedim. Alper yanıma geldi. Koluma dokundu.

"Korkmayın. Bir odada kız erkek kalalım yoksa hiç birimiz uyuyamiyacaz."

"Evet bencede öyle yapalım."

Dedim ve Alper"in koluna doladım kolumu. İçeriye vakıyordum. Alper elimi tuttu ve beni çekerek yukarıya çıkardı. Eşyalarımızı yukarıdaki ilk odaya yerleştirdik. Diğerleride eşyalarını yerleştirdi. Hepimiz daha sonra aşağıda buluştuk.