15. Bölüm

Tam yarım saat geçmişti. Kızların uykusu geldiği için Rüzgar abi ve diğerleri evlerine gittiler. Bizde konuşuyorduk. Burak ve ben iyi bir arkadaş olmuştuk. Burak dememi o istemişti abiden çok hoşlanmıyormuş. Tam kafa çocuk. Ben tam bir şey söylicekken abimin telefonu çaldı. Ben abime dönünce"önemli." dedi ve kalktı. Birkaç dakika sonra geldi ve bana döndü.

"Abicim bizim Almanya'daki depolardan birinde bir yanfın çıkmış. Benim acilen oraya gitmem gerekiyor. Tamam mı istersen benimle gel."

Bende bir cesaretle " Yok abicim ben butda kalıcam dedim. Bir cesaretle diyorum çünkü yine annemlerin ölümünde çok rastlamadığımız bir hastalığım vardı. Nefes almıyordum. Kabuslar görüyordum. Bazen de sinir kırizleri falan. Zaten hava baya bir bozmuştu. Saate döndüm. Saat 12:49 dı. Oha ne çabuk zaman geçmişti. En son öğen 01:00 dı. Neyse abime döndüğümde abim endişeliydi. Hemen abimi sakinleştirmek için

"Abicim gerçekten iyiyim. Bugüne kadar hiç hir şey olamdı bundan sonrada olmaz merak etme. Yani umarım. "

Abim tamam anlamında kafasını salladı. Ve anlımdan öpüp odasına gitti. Birkaç dakika sonra geldi. Elinde bavul vardı. Ayağa kalktım. Abim bana son kez sarıldı. Ve arkasına dönüp gittmişti. Salona geçince Burak'lar ayağa kalkmışlardı. Onlarda gidicekti. Onların yanına gidince Burak

"Biz artık kalkalım."

Dedi bende kafamı tamam anlamında salladım onları kapıya kadar eşlik ettim. Onlar çıkıncada arkamı döndüm sessiz eve baktım. Sonra odama çıktım. 1 saat boyunca duş aldım. Ve üstümü giyindim ve yatağa yatıp uyudum.