Depoya giymiştim. Adamı konuşturmuşlardı. Enes bana her şeyi anlatmıştı. Fatih diye adamdan bahsetmişti Enes kim derseniz o benim en güvendiğim adamımdı.

"Enes benimle gel. Daha sonra o adamın evini araştır. Baskın yapıcaz ama şimdi bize barı hazırlat oraya gidicez kızlarla."

"Tamam abla sen iste yeterki hemen hazırlatıyorum."

Başımı salladım ve depodan çıktım Eda ve Ada'nın işi çıktığı için ikikside gitmişti. Eda'yı aradım ama açmadı. Bu seferde Ada'yı aradım o da açmayınca eve gitmeye karar verdim hızlıca arabamın oraya gidince Enes yanıma geldi.

"Abla nereye gidiyorsun. Bende geliyim mı?"

"Eve gidiyorum. Geliceksen gel."

"Geliyorum tabi abla seni yanlız bırakırmıyım. Sen benim en zor günümde yanımda oldun ben olmaz mıyım?"

"Oğlum bırak edebiyatıda bin lan. Sen sürüyorsun ben yoruldum dinlenicem."

"Tabi abla hemen "

Arbaya bindik ben arkaya binmiştim. Gerçekten çok yorucu bir gündü.

"Offf."

"Bir sorun mu var abla."

"Olmaz mı be. Herkesden herşeyden o kadar bıktım ki biri karşıma çıksa sıksa kafama ağzımı açıp hiç bir şey demem."

"Abla deme öyle ya üzülüyorum sonra."

"Er yada geç ölücez Enes bu işe giren bir kişi bile sağ çıkmadı."

"Olabilir abla ama sen güçlü bir kadınsın yapabilirsin. Sen bu işin içinden de çıkarsın. Sana o kadar çok güveniyorum ki. Sen, Eda ve Ada kimse bu güne kadar size kafa tutmadı. Tutmiyacakta abla."

"Enes , Ayaz napıyor? İyimi beni hiç görmeye gelmedi bugünlerde."

"Abla hastalandı ya annesi bakıyor."

"Benim niye bundan haberim yok."

"Abla ben sana söyleyecektim ama işin başından aşkın birde benimle uğraş istemedim."

"Bana bak lan. Ben sana demedim mi eğer ailenden birine bir şey olursa haberim olsun diye.".

"Abla ama....."

"Sus lan evine sür."

"Hemen abla."