Sabah olmuştu onun attığı konuma gelmiştim şirketti. İçeriye girince herkesin bakışları bana dönmüştü. Tabiki dönüceklerdi ağzında maskeyle dolaşan herkesin korkulu rüyası olan sadece bir kişi vardı. Asansörün önünde durdum ve tuşa bastım. Asansör gelince içinde kalan insanlar geriye çekildi. Yarısıda inmişti. Ben bindim yanımda iki tane koruma vardı. Arkamdan biri üstümü çekiştirdi. Arkama döndüm bir tane erkek çocuk vardı. Gülümsedim ve çocuğun boyuna gelmek için eğildim.

"Merhaba"

"Meyaba"

"Bir şey mi söylicektin?"

"Çoç gücelçin"

"Teşekkür ederim. Sende çok tatlısın."

Dedim gülümseyerek daha sonra ayağa kalktım ve annesine dönerek konuşmaya başladım.

"Korkma çocuklara zarar vermiyorum. Çocuğu olanlara da."

Deyince kadın gülümsedi ve kafasını aşağıya doğru eğip geri kaldırdı. Önüme döndüm. Asansör gelmişti. İndim. Bu seferde odasını aradım. Bulunca hızlıca içeriye girdim. Bende kapı çalma adeti yoktu. Evet okulda kapıları çalarak sınıfa giriyordum ama normal şartlar altında asla çalmazdım. Kafasını kaldırıp bana baktı. Ayağa kalktı yanıma geldi.

"Hoş geldiniz Burcu hanım."

"Hoş buldum. Demir bey . Çıkın dışarıya."

Onun gözünün içine bakarak söylediğim için kendini gösterdi. Bende yantarafımdaki korumalara döndüm. Korumalar gidince konuşmaya başladım.