...
Gözlerinde boğuluyordum. Beni adeta nefessiz kalmam için derin topraklarına gömüyordu. Uzun yıllardır beynimin arka raflarına attığım duyguyu hissediyordum. Sevgi. Bu duygu bana yabancıydı. Ben ne çocukluğumda ne ergenlik dönemimde ne de şimdi ki zamanda sevgi kavramını bilemedim, daha doğrusu bu hissi yaşamdım. Onu bir daha hatırlamamak sureti ile kapatmıştım kapıları. Lakin karşımda duran bu adam, içeride hapis kalmaya maruz çocuğu resmen uyandırmıştı. Küçük parmaklarını demirlere atarak çırpınıyordu çıkmak için.
Oysaki ne bilecektim ki bir gün tekrar bu hissi yaşayacağımı...
