Güliz Demirel : " lan biri anlatsın artık"

" Boşver abla " dedim efe ahtapot gibi sarıldığından konuşmalta zorlanıyodum

Efe : " PAHAHAHAH bu kadar tatlı olmak zorundamısın "

" Efe biraz daha sıkarsan tatlı olamıycam "

Efe : " tamam tamam "

Alpay demirel : " bırak ula kardeşimi "

Diyip öbür yanıma oturdu ve bu sefer o bana sarıldı

" AY YETER BIRAKIN "

Efe : " PAHAHAHAH"

Abimin kolundan sıyrılıp öbür tarafta geçtim

" Atlas "

Atlas : " emredin komutanım "

" Sende şınava "

Atlas : " yok komutanım bizimkisi kısa sürdü "

" O ne demek "

Atlas : " inci benden ayrıldı ve yeni birini bulduğunu söyledi "

Ağlamamk için zor durduğu belliydi sevdasına tüm askeriye şahit olmuştu hepimize anlatırdı nasıl sevdiğini ,hepimiz bilirdik ' inci ' kelimesini duyduğu zaman gözlerinin nasıl parladığını şimdi ise sevdası başka biyerde başkasının yanındaydı şu hayatın tüm yükünü kaldıra bilen atlas şimdi bitmişti kaldıramıyodu kalbi acıyodu gözleri dolmuştu kara gözleri dahada kararmıştı ağlamak istiyodu ama yapamıyodu sevdiği herşeyi gitmişti keşke dedi ilk kez atlas keşke giderken canımıda alsaydı eskisinden de çok istiyodu artık şehit olmayı artık unutmak istiyodu ama sevda unutulurmuydu unutsa bile hergün içinde bir burukluk olurdu beraber dinlenen şarkılar beraber gidilen yerler beraber yenilen yemekler hep onu hatırlatırdı insana sevdiğini hatırlatırdı

Atlas : " komutanım ben mangala odun götürüyüm "

Dedi titreyen sesi ile efe nin koluna dokundum anlamış olcak ki ayağa kalktı ve saçımdan öpüp

Efe : " gel beraber götürelim"

Atlas : " yok komutanım ben hallederim "

Efe : " emre itaatsizlik"

Atlas : " emredersiniz komutanım "

Efeden

​​​​​​Odunluğa gelmiştik atlas ağlamaya başladı

Atlas : " çok zor komutanım hani dersinya her yükü kaldırırım o öyle kolay değilmiş insanın sevdi bırakınca sanki hayatta bırakıyo yaşayan bir ölü oluyosun komutanım bana benim onu haketmediğimi söylediği an kalbim toz oldu da rüzgar savurdu sanki yaşamak için bı sebebim yok gibi geldi ben şu kalbimi bi kere açtım ama belli ki hiç açmam gerekiyomuş bişey diyim mı komutanım unutmaya çalışmak bile istemiyorum gözleri , gülüşü , saçları, hatta kendinde kusur olarak gördüğü herşeye aşıktım ben , çok zor sevdiğinin gözünün önünde başka birisine sevgi sözleri söylemesi , sarılması , başka birisini öpmesi çok zor bütün bunları görüpte mutlu gibi davranması sokaktan çiftler geçerken hayal kurması çok zor sevmediğini bildiğin halde vazgeçemeden sevmesi çok zor komutanım çok zor "

Hiç bişey diyememiştim susup kaldım

Yazardan

Çok zor atlas o gün anlamıştı çok zordu gelmeden önce sevdiği kadını bir adamı öperken görmüştü yüreği acıyodu uçuruma gelip saatlerce ağlamıştı koca adam yüreği susmuyor du o kadın için atan yüreği öyle bir acıyordu ki dayanamıyodu kim isterdi sevdiğini başka bir adamın kollarında görmek kim isterdi şimdi ise atlas bağıra bağıra ağlıyordu gözünün önünden gitmiyor du sevdiğinin o adamı öptüğü an gitmiyordu sanki canını daha çok acıtmak istermiş gibi sanki ölmek gibiydi o anı görmek ,ölseydim demişti atlas o anı göreceğime ölseydim

Efeden

" Tamam kardeşim sakin ol biliyorum ama şimdilik sakin olman gerek "

Atlas : " sağ olun komutanım içimi dökmek iyi geldi kalbimde olan o ağır yükü paylaşmak iyi geldi "

" ne demek aslanım sende kendini topla hadi "

Atlas : " emredersiniz komutanım "

Dedi ve odun alıp mangala götürdük erdem albay bana öldürecek miş gibi bakıyordu

Güliz Demirel : " bu akşam düğünüm var sakın gerilim istemiyorum" sesi tehtit doluydu güliz ablanın insanı korkuturdu resmen

Devam edecek 🖤 ❤️ 🖤 🖤 ağlamaktan yazamadım ah be atlas...