Ellerini saçlarına götürmüş ve parmakları ile hacimlendirerek bana yaklaşmıştı. Başını eğerek konuşmasına başladı. ‘’Koğuş 44. Kim jeongguk.’’ Başımla onaylayıp hızlıca ilerleyerek yanından ayrıldım. Kalbim ufak bir sıkışmaya girmişti. Neydi bu cidden böyle? Günahkar olma jeon, zaten büyük bir günahın ve zulmün içindesin…

Olaydan hemen sonra birkaç kişiye sorarak koğuşun yerini öğrenmiş ve şimdi ki yerime geçtim, beklediğimden daha samimi bir karşılık almıştım herkesten. Gülmek burada günah değildi. Yeni arkadaşım jimin tarafından güzelce (?) sorguya tutulduktan sonra atıştırmalıklarla birlikte şimdi sohbet ediyorduk. Kimse beni başka biri olarak görmemişti. Hoş, bu benim şüphe durumumu etkilemezdi onlar konuşurken dinleme baktım. Konu askeriyede dönen dedikodulardı.

‘’Nöbet değişimde sominin gördüklerini biliyor musunuz?’’

‘’Ne görmüşki, hem hangi sınır?’’

‘’Kuzey kore sınırında, soojinle birlikte devriye değişimde sınırda haraketlilik görmüşer araçlar hızla geçiyor ve bazen durup kontrol ediyorlarmış.’’

Ne? Sınırı korumaları için kadınlarımı gönderiyorlar. İçimde kahkahalara boğulmak isterdim fakat bunu ne yazık ki dışa vurmuştum. Koğuşta sessizlik olmuştu gülmemi dindirerek etrafa baktım. ‘’beni yanlış anladınız, hiç bir şey yapamayacaklarını bildikleri halde göz dağı vermeleri komik.’’ Benim açıklamamla birlikte herkesin yüzüne bir gülüş ve sırıtış oturmuştu. İyi kurtardın jeon iyi kurtardın sakin kal!