Lavin Avan'dan

Büyük bir baş ağrısıyla gözlerimi açtım elimi yüzümü yıkayıp saate bakmak için telefonumu elime alınca Uraz'dan bir kaç mesaj olduğunu gördüm onu hala kaydetmemiştim şimdilik kaydetmeyi düşünmüyordum sonuçta bakılırsa şuan hiçbir şeyim değildi ve şuan bir şeyim olmasını istemiyordum geçmiş bana ağır geliyordu belki de bunlar olmasaydı harikulade bir ikili olabilirdik yaşanılan güzel anıları düşününce aslında gayet iyiydik ama kesinlikle biliyordum da kötü anılar iyilerin önüne geçerdi eğer şuan bile bu durum adına içim acıyorsa geçmişin güzel duygularının altında ezildiğimden oluyordur ki öyle şuan üzülüyorsam hissettiğim değer duygusundan dolayı dediğim gibi yaptıklarını hiçe saysaydım şuan kalbimin merkezindeydi yaptıklarından kastığım şeyleri anlatayım en normali arkamdan konuşmasıydı inanın ki bu çok da umrumda değildi hakkımda istediğini diyebilirdi ama başka biri ile hele ki asla tahammülümün olmadığı o kız arkadaşıyla yapması gerekmiyordu onun sadece o arkadaşını sevmiyordum o zamanlar ki gelin görün ki o kız da beni sevmezdi sebepsizdi yani ben bana dedikleri veya tavırları yüzünden sevmiyordum o kızı onunsa bir sebebi yoktu sadece arkadaşının sevdiği kişiydim onunla arkamdan konuşmuştu aslında sadece benim de değil ben ve benim yakın arkadaşımın aslında tepkileri de inanın haksız diyemezdim çünkü arkadaşımla oldukça samimiydim bu da onun sinirlerini bozmuş olmalıydı kıskançlığın gözü kör olsun diyorduk buna kıskançlığına ve hislerine yenilip o an yapmıştı işte öyle bir şey bunun açıklamasını da yapmıştı az çok defalarca arayıp kendini açıklamaya çalışmıştı bende sonunda daha fazla ısrara ve açıklamaya dayanamayıp kabul etmiştim ve sadece güvenimi yerle bir etmişti öncekiler de olunca tabiki yaptığı son şey bu olmuştu ama öncesinde ona doğum gününde hediye göndermiştim bir bileklik ve fotoğraf makinesi şeklinde orta boyutta bir saatti o zamanlar da kargoyu benim yerime annem vermişti yani kendi numarasını vermişti tabiki onlar bunu fark ettiğinde gerçekten ailemden biri olup olmadığını anlamak için arama yapıp saçma sapan konuşmuşlardı fakat atladığı bir kısım vardı babam da oradaydı ve biz pek anlaşamazdık bu konu ciddiye binince o da arayanlarla konuşmaya karar vermişti ve eğer yanlış bir şey söyleselerdi kesinlikle biterdim annem ne kadar onu az çok tanısa da babam öyle değildi ve dediğim gibi bunda bir şey olmayabilir fakat zamanlar ben 12-13 yaşındaydım bu yüzden her türlü şey olabilirdi abartmamın veyahut ona hala tepki vermenin sebebi buydu şimdi olsa veya bir patlaklık olsa annem arkamda dururdu ama o yaşımda annem de herşeyi detaylı bilmiyordu bu yüzden her türlü durumlar çok karışabilirdi bu durum 2 kere olmuştu diğerinde hiçbir tepki vermeden geçmişlerdi çünkü annem detaylarını o zaman öğrenmişti babamı da bir şekilde geçiştirmiştik ve ben bunun ilkini kendime yediremezken ikincisini de görmüştüm ilkinde sormuştum tabiki arkadaşlarının poşeti bulduğunu ve onun o sırada orda olmadığını söylemişti ama sonradan tabiki bunun da doğru olmadığını öğrendim kısaca beni kaybetmemek için söylediği bir yalandı onu da itiraf etmişti attığı mesajda da aynen öyle demişti ;

054********:Ben yaptım kabul ediyorum ama böyle olacağını nerden bilebilirim.

054********:Sana yemin ediyorum 2. ben değildim.

054********:O an korktum sana bir şey yaptılar diye bir de 2. hamleyi tekrar ben mi yapacaktım?

Yani düşünmeden hareket ettiği ve yalanla üstünü kapatmaya çalıştığı bir olaydı gerçekten bir süre telefon çalmalarından korkar olmuştum geçmişim bıraktığı iz diyebilirdik tabiki bunlarla da bitmiyordu fazlası da vardı ve ona bu süre zarfında oldukça güvenmiştim belki de güvendiğim ve koruyacağına inanacağım tek kişiydi ama belki de yanılmıştım.