1.Bölüm

Ölmek için son saniyelerimi bekliyordum. Bileğime doğru tuttuğum keskin bıçağı biraz daha yakınlaştırdım. Kafamdan ne geçtiğini bilmiyordum. Başka zaman belki “Canım acaba çok acır mı?” diye düşünürdüm oysa şimdi onu bile düşünmüyordum. Karar vermiştim. Hayat zaten çalmıştı anılarımı bu hayata daha fazla anı biriktirmenin bir anlamı yoktu. Bıçağı tenime hafifçe değdirdim. Acıyor muydu? Hissetmiyordum. Verilen her karar hislerimi yok ediyordu.

Gözümden akan bir damla yaş tüm hayatımın bitişi olsun istemiştim. Hayat beni şaşırttı. Gözümden akan yaş benim tekrar doğan sonsuz karanlığımdı.

Telefonuma düşen bildirim ile gözlerim oraya kaydı. Yanımda duran telefonuma bakmak istemiyordum ama bu saate gelen mesajı merak ediyordum. Merakıma yenik düştüm. Tenime değdirdiğim bıçağı yerinden çıkarıp yanıma koydum. Hafif ucu kanlı olan bıçak koyduğum yeri de kana boyamıştı.

Telefonumu elime alıp gelen mesajın üstüne tıkladım. Her şeyin bittiği yer benim başlangıcım değil, karanlık sonum olacaktı.

Ve ben karanlıktan korkuyordum…

AY: Karanlıktan korkar mısın?

Gelen mesajı defalarca okudum. Gece saat 3 sularıydı. Bu mesajı atmak için bu saatimi seçmişti?

YIlDIZ: İçine girdiğim zaman çıkamayacaksam evet korkuyorum.

AY: Karanlığın içine mi çekiliyorsun?

YILDIZ: Evet. Sen peki?

AY: Ben karanlığın kendisiyim.

YILDIZ: Nasıl yani?

AY: Ölümüne az kalan bir yıldız söner gün geçtikçe… Sen sönüyor musun yıldız?

YILDIZ: Belki de çoktan sönmüşümdür.

AY: Oysa bu gece yıldızları görmek istiyordum.

YILDIZ: Kayan yıldızları sevmez misin?

AY: Hayatımdan geçip gidiyorlar sadece.

YILDIZ: Dilek tutabilirdin bu gece.

AY: Her gece sönen yıldızlar için bir dilek diliyorum zaten.

YILDIZ: Bu gecede dileyecek misin?

AY: Benim yerime dilemek ister misin?

YILDIZ: Hayır. Dilekler gerçekleşmez.

AY: Gerçekleşmeyen her dileğin için bir sigara yakacağım yıldız.

YILDIZ: Kendine zarar veriyorsun.

AY: Hayatın insana verdiği kadar değil.

YILDIZ: Kimsin?

AY: Bir yabancı.

YILDIZ: Neden yazdın?

AY: Sönmemen için.

AY: İyi geceler yıldız. Karanlıktan kaçma.

(Görüldü.)

Telefonu elimden bıraktığımda ne düşünüp ne yapacağımı şaşırmıştım. Az önce konuştuğum yabancı kimdi merak ediyordum. Etrafıma baktım. Kendi odamın banyosunun içindeydim. Etraf dağılmıştı. Yerdeki tüylü beyaz halının üzerinde ufak kan lekeleri vardı. Yanımda duran bıçağın kanı fayansta kurumuştu. Diğer yanımda birkaç peçete ve havlu vardı. Birde bir fotoğraf. Bu kadardı. Hayatımın son anında bunlar vardı yanımda.

Bunu istemiyordum. Kararımdan vazgeçiyordum. Dönüm noktam sadece ufak bir telefon konuşması merakıydı. İntiharımı erteledim. Kendi ellerimle sonumu erteledim.

Olduğum yerden kalkıp kendimi odama attım. Lavabomun yanan ışığını kapattıktan sonra odamın LED ışıklarını açtım. Yatağıma girdim ve üstümü örttüm. Yarı uyanık, yarı uykusuz geçirdiğim bir gece ile karşı karşıyaydım.

Kafamda ki tek soru: Yabancı kimdi ve bana neden yazmıştı?