11. Bölüm

Bir hafta geçmişti. Sınav haftası geçmiş tüm sınavlar bitmişti.

Fakat Ay’dan gelen tek bir mesaj dahi yoktu.

Bana en son “Sınavda başarılar.” Yazmıştı. Ondan sonra yazdığım hiçbir mesaja geri dönüt alamamıştım. Sıkılmıştı benden belli ki. Yine de yazmaktan vazgeçmiyordum.

YILDIZ: Ay neredesin?

YILDIZ: Niye yazmıyorsun?

YILDIZ: İstemeden seni kırdım mı?

YILDIZ: Özür dilerim.

YILDIZ: Belki de o gece hiç yazmamalıydın.

YILDIZ: Hayatını mahvettim senin.

Bunlar ona yazdığım mesajların sadece bir kısmıydı. Hiç birine bakmamıştı.

Bazen olmayan hayatlarınıza giren insanlardan vazgeçemezdiniz. O benim olmayan hayatımda bulunan tek insandı. Belki de benden vazgeçmişti.

Tek istediğim benden vazgeçmemesiydi aslında.

AY beni kendine bağlamıştı.

Beni hayata bağlamıştı.

Son bir mesaj attım. Eğer bu mesajıma da cevap vermezse bir daha ona yazmayacaktım.

YILDIZ: AY… Ben sana âşık oldum.

Ona bunu gönderdim. İçimdeki hissi ona söyledim. Birkaç saniye sonra mesaj geldi.

AY: Yıldız… Sen benim evimsin. Bende sana âşık oldum.

AY: Özür dilerim. Her şey için özür dilerim böyle olmamalıydı.

AY: Ben yapamadım.

YILDIZ: ben hiçbir şey anlamıyorum. Ay seni çok merak ettim ben. Neredesin?

AY: Hastanedeydim… Özür dilerim. Seni yalnız bırakmamalıydım.

YILDIZ: neden hastanedesin? İyi misin? Sana bir şey mi oldu? Geliyorum konum at.

AY: gelmene gerek yok Yıldız. Hatta çıktık evdeyiz.

AY: sana yazamadığım için özür dilerim.

YILDIZ: sorun değil. Ben seni merak ettim sadece…

AY: seni seviyorum. Dünyadaki yıldızlar kadar seni seviyorum.

YILDIZ: bende… Bende seni seviyorum.