6. Bölüm

AY: Yıldız…

AY: Neden yaptın bunu?

AY: Neden saçlarını kestin ki?

AY: Onlar benim hayata tutunma sebebimdi…

(Görüldü.)

Gelen bildirimlere ne yazacağımı bilmiyordum aradan birkaç gün geçmişti yine bu sürede okul gidip gelmiş ve sadece uyumuştum. Sıramdan hiç kalkmadığım için kimse saçlarımı görmemişti. Bugün hariç. Hava almak için dışarı çıkmış, okulun etrafında bir tur atma gereği duymuştum. Bugün ise Ay’dan gelen mesaj buydu.

Ne yazacağımı bilmiyordum. Gerçekten dedim içimden biz neden saçlarımızı kestik?

Bir anda verilen yanlış kararlar tüm ömrümüze sebep olur muydu?

Beni hayatta tutan adamın hayatta tutunma sebebini elinden almıştım.

Benim saçlarım Ay’ın hayata tutunma sebebiydi. Bende hayatta birilerinin sebeplerini içeriyordum.

YILDIZ: Özür dilerim.

AY: Bir daha kesmesen olur mu Yıldız?

AY: Saçların…

AY: Saçların annemin saçına benziyordu.

YILDIZ: Annen mi?

AY: Benim annem öldü Yıldız. Ondan geriye bir tutam saçı hariç hiçbir şey kalmadı. Annemin saçları senin saçların gibiydi.

YILDIZ: Özür dilerim.

AY: Özür dilemene gerek yok Yıldız. Sadece benim için kesmesen olur mu?

YILDIZ: Olur.

YILDIZ: Senin için bir daha saçlarımı kesmeyeceğim.

AY: Teşekkür ederim.

YILDIZ: :)

AY: :)

AY: Neler yaptın ben yokken?

YILDIZ: Okula gittim ve uyudum.

YILDIZ: Sen?

AY: Okula gittim bende ve birkaç işim vardı.

YILDIZ: Sen okula mı gidiyorsun?

AY: Her öğrenci gibi.

YILDIZ: Bir saniye, bir saniye

YILDIZ: Sen bizim okuldasın de mi?

YILDIZ: Yoksa saçlarımı görmezdin.

AY: Yanlış tahmin.

YILDIZ: Ee o zaman nereden bildin saçlarımı kestirdiğimi?

AY: Ben bilirim.

YILDIZ: Hangi okuldasın?

AY: Karşı okulların birinde diyelim.

YILDIZ: Sınav senesi?

AY: On ikiden vurdun.

YILDIZ: Derslerin nasıl?

AY: Okul birincisi gibi bir şeyim.

YILDIZ: ne yiyip ne içiyorsun söylesene

AY: Valla bir şey yapmıyorum.

YILDIZ: Yalan söyleme.

AY: Hiç defter kitap yüzü açmadın değil mi?

YILDIZ: Cık. Açtım ama baktım ilk sayfaya tuhaf tuhaf şeyler yazıyor geri kapattım.

AY: Tebrik ederim işsiz kaldınız.

YILDIZ: İşsiz kalmayacağım. Çünkü zaten bir geleceğim yok.

AY: Hayır var. Gerçekleştireceğin hayaller seni bekliyor.

YILDIZ: İnanır mısın? Hayalimde yok.

AY: Her insanın hayali vardır Yıldız. İnsanlar yok dese bile hayallerde yaşarlar.

YILDIZ: Ben yaşamıyorum.

AY: En son ne zaman hayal kurdun?

YILDIZ: Hatırlamıyorum.

AY: İnsanlar her zaman en son yaptıkları şeyi hatırlar Yıldız. Büyük ihtimal son kez bir hayal kurdun ve bir daha hiç hayal kurmadın çünkü sen hep o hayalde yaşadın.

YILDIZ: Zihnimi mi okuyorsun?

AY: İnsanları gözlemliyorum diyelim.

YILDIZ: İki hayalim vardı. Biri gerçekleşti biri hala gerçekleşmedi ve gerçekleşmesi imkânsız olarak kaldı. Yine de biri gerçekleştiği için mutluyum.

AY: En son kaç yaşında kurdun hayalini?

YILDIZ: 7 yaşındaydım.

AY: Hayalleri bırakmak için erken bir yaş Yıldız.

YILDIZ: Oysa ben o yaşımda bile çok büyüktüm Ay.

AY: Tahmin edebiliyorum…

AY: Yıldız

AY: Sana tekrardan hayal kurmayı öğreteceğim.

AY: Çünkü ben hayalimi gerçekleştirdim.

YILDIZ: Gerçekleşen hayalimi sormayacak mısın?

AY: Hayır çünkü biliyorum.

YILDIZ: Nasıl?

AY: Mesaj attığım gün bana cevap verdiğinde zaten hayalin gerçekleşmişti Yıldız.

AY: Şimdi 7 yaşında kalmış çocuğa tekrar hayal kurmayı öğreteceğim.

AY: Gerçekleşmeyen hayalin… İmkânsız diye bir şey yoktur. Senin hayallerini gerçekleştireceğim.

YILDIZ: Sen dünyada gördüğüm en iyi adamsın Ay.

YILDIZ: Beni anlayabilmene her geçen gün daha çok şok oluyorum.

YILDIZ: İyi geceler hayata tutunmaya çalışan adam. Bu kız hayatını sana geri verecek.

AY: Sen olmayınca hiçbir gece iyi değil yıldız.