26. Bölüm

Sınav günü gelmişti ve Dolunay çok heyecanlıydı. Onun heyecanına ortak olmam beni de heyecanlandırıyordu. Sabahın köründe onun için kalkmıştım ve sınava girmesi için şuan onu uğurluyordum.

“Bak Dolunay bilemediğin soruyu geç sonra geri dönersin. Al şu okunmuş suyu iç. Haydi, güveniyorum ben sana benim sevgilim tıp kazanacak.” Diyordum onu kapımdan dışarı atarken. “Ay Dolunay ben çok heyecanlıyım senin için. Sana güveniyorum sevgilim yapacaksın. Haydi, koş aşkım geç kalma.” Dedim gözlerim dolu dolu.

Dolunay bana sıkı sıkı sarıldı. “Yapacağım tabi tıp kazanıp gelecek hemen sevgilin gelirken en sevdiğin şeyleri alacak.” Ona gülümsedim ve daha çok sarıldım.

“Dolunay seni çok seviyorum.”

“Gece’m bende seni çok seviyorum.”

Son sözlerimiz ve son bakışmalarımız bunlardı. Dolunay gitti ve ben odada tek kaldım. Arkasından bakarken onun istediği her şeyi yapması için dua ediyordum.

Biraz sonra başımın dönmesi ile yatağıma geçtim. Günden güne kilo kaybetmiş, saçlarımı kaybetmiş ve gücümü kaybetmiştim.

Saçlarımı kesmenin vakti gelmişti ama Dolunay’ın annesinin saçlarına çok benziyor diye kesmek istememiştim. Döküldükçe topluyordum zaten o yüzden bir süre daha böyle devam edecektim.

Kendimi biraz toparlamak istedim ama başaramıyordum. Ağrım biraz daha artınca hemşireye haber vermiştim. Bir yandan da Dolunay’a mesaj göndermek istediğim için telefonumla uğraşıyordum.

GECE: Dolunay seni çok seviyorum.

GECE: her şeyi başarabileceğini biliyorum.

GECE: Hiçbir zaman pes etme sevgilim.

GECE: Ben her zaman yanındayım.

GECE: Yapabilirsin.

GECE: Seni çook seviyorummm

Odanın kapısı açılınca hemşirenin geleceğini anladım ve telefonumu yanıma koydum. Birkaç saniye sonra karşımda beliren kişi ile yattığım yerde kala kalmıştım.

O buradaydı.

Cihat Erbaş.

Bana, aileme her şeyi yapan kişi karşımdaydı.

Hiçbir şey yapmadım. Öylece kala kaldım.

Bana doğrultulan silah karşısında hiçbir tepki vermedim.

“Her zaman kötüler kazanır küçüğüm… Unuttun mu bir masalda değiliz?”

Bir el silah sesi duyuldu odada.

O kurşun beni deldi geçti.

Gözlerimi kapattım.

Her şey geçsin istedim.

Sadece Dolunay… Sadece Dolunay bende kalsın istedim.

Ölümün pençesindeydim. Ben zaten yaşıyor da sayılmazdım.

İntiharım son buldu.

Gerçek intihar hikâyemde gizliydi.

Hikâyem son buldu.

Ben Gece

Ben Yıldız

Ben Hiç kimse

Ölürken ne düşünür insan bilmezdim. Şimdi ne düşündüğünü öğrenmiş oldum.

Ben Gece, Dolunay’a kavuşuyordum.

Ben Yıldız, Ay’ıma kavuşuyordum.

Ben Hiç kimse, Karanlığa kavuşuyordum.

Ben karanlıktan korkuyorum.