20. Bölüm

2.0

Kapıyı açtığımda kargocu abiyi görmeyi beklemiyordum.

“İyi günler Gökçe Ayyıldız burada mı?” dedi elinde bir posta ile bekleyen kargocu abi.

“Evet, evet benim.” Dedim.

“Şuraya bir imza lütfen.” Deyip gösterdiği yere imza atıp postayı aldım. Abinin arkasından kapıyı örterken postayı açmaya başlamıştım bile.

Beklediğim bir davetiye gelmişti aslında. Motor yarışı… Son gireceğim motor yarışının davetiyesini elimde tutuyordum. 2 gün kalmıştı.

“Gökçe kim gelmiş?” diye bağıran Gökmen ile mutfağa gittim.

Ne söyleyeceğimi çok bilmiyordum aslında onları yarışa davet etmek istiyordum ama karşı çıkmalarından korkuyordum.

“Birisi gelmemiş ya.” Dedim o sırada Sinan ile göz göze geldik. O yarış davetiyesi olduğunu biliyordu çok büyük ihtimalle çünkü arkadaşları ona bunları söylüyordu.

“Eee ne içinmiş?” Dedi Ural.

“Adres sormaya kapıya gelmişler. Sanırım kapıda bekleyen abi fırına gitmiş.” Diye salladım. Genellikle bu saatlerde fırına gidiyordu o abi. “Bir şey sorucam.” Diye mırıldandım. “Eskiden bu evde daha çok koruma vardı fakat şuan neden bir kişi var sadece? Evde çalışan ablada yok artık. Haftada bir geliyor sadece.” Dedim.

“Hepsi annemle babamın yanında oluyorlar genellikle. Sanırım ailemizin işi başından aşkın. Şirket ile ilgili sorunlar olduğunu söylediler. Sürekli yurt dışına gidip geliyorlar. Bizden sakladıkları bir şey var ama ne olduğunu tam olarak söylemediler.” Dedi Ege.

“Anladım.” Dedim sadece.

“Bir benle gelsene Gökçe.” Dedi Sinan. Benle neden konuşmak istediğini biliyordum. O mutfaktan çıkarken bende arkasından çıktım. Salonda beni beklerken yanına gittim.

“O yarışa katılacak mısın?” diye sordu. Bu konuda çok kararsızdım. Kaybetme korkum vardı. Eğer kaybedersem ben üzülmezdim belki ama abimlerim üzülürdü belki.

“Kararsızım.” Dedim fısıldayarak.

“Bana net cevap ver.” Dedi Sinan.

“Katılmak istiyorum.” Dedim net bir sesle. “Ama kaybetmekten korkuyorum.” Dedim. “Bu sefer siz olmayacaksınız orada kaybedersem tek başıma kaybedeceğim.” Dedim.

“Yanılıyorsun bizde orada olacağız ama kız kardeşimiz yarışırsa.” Dedi Sinan.

Gözlerim parladı. “Gerçekten mi?” diye sordum.

“Gerçekten. Kazanırsakta beraber kaybedersekte.” Dedi. “Yarışa hazır mısın?”

“Yarışta göreceğiz.” Dedim. Ama kaybedeceğimi biliyordum. Bu yarışı kazanma imkânım çok düşüktü.

.

(2 GÜN SONRA MOTOR YARIŞI)

Hazırlıklar tamamlanmıştı. Sinan ile konuşmamızın üstünden 2 gün geçmişti ve ben şuan yarış için hazırlanıyordum. Arka tarafta duruyor seyircilerin gelmesini bekliyorduk. Annem ve babam hariç herkes buradaydı resmen. Evet, anne ve babamın haberi olsa yüreğine inebilirdi. Abimler, Ali, Ömer, Baran ve Aras… Onlarda gelmişlerdi. En öne geçmiş ellerindeki bardaklar ile beni bekliyorlardı. Parkur çok zorlayıcı değildi dönemeçler de rakibin önüne geçmeye çalışacaktım.

Yarışın başlamasına hala vakit varken abimlerin yanına gittim.

“Oooo geldi yarışçı kardeşimiz.” Dedi Gökmen. Gülerek onlara eşlik ettim. Açıkcası benim bu yarışta olmamı istemiyorlardı tek kalmayayım diye gelmiş bile olabilirler. Bana bir şey olacağından korkuyorlardı.

“Astım ilacını evden çıkmadan kullandın değil mi?” diye sordu Ege. Ona kafamı salladım. O yüzden şuan ciğerlerim rahattı.

“Demek motorcu kız kardeşindi Sinan. Bende diyorum bu çocuk neden video görüntüsü istedi?” dedi Ömer.

Şaşkınlıkla gözlerim açıldı. “Ona o videoyu sen mi gönderdin? Senin yüzünden tüm abilerim öğrendi.” Dedim.

“Sinan tutturdu valla.” Dedi karşılık olarak.

“Yarış başlayacak birazdan yerine geçsen iyi olur canım kardeşim.” Dedi Sinan.

“Umarım paranızı bana yatırmışsınızdır.” Dedim onların motor yarışını oynadığını düşünerek.

“Cebimdeki tüm parayı sana yatırdım kızım. Kazanmadan gelme sakın.” Dedi Arda gülerek.

“Bizde aynı şekilde.” Dedi Ali.

Yarışın başlamasına son beş dakika kalmıştı. Gözüm skor tablosuna değdiğinde daha çok heyecanlanmıştım.

“Heyecan yapma başaracaksın.” Dedi Ural.

“Umarım.” Dedim. Gözüm sürekli Aras’a kaysa da o hala konuşmamıştı. “İnşallah televizyonda güzel çıkarım.” Dedim. benim bunu dememle hepsi güldü.

“Sana bakan gözleri oyarım.” Dedi Ilgaz.

“Aynen abi aynen biraz daha abart.” Dedi Baran. Ben ise onların bu hallerine tebessüm etmekle meşguldüm.

“Ben gidiyorum o zaman.” Dedim. Ay Bismillah heyecanlandım.

Hepsi ellerini ortaya koyup “OOOOO BİR İKİ ÜÇ GÖKÇE!” dediklerinde daha çok heyecanlanmıştım.

“Kazanacaksın.” Diyorlardı ama çok ümidim yoktu. Piste onlar için başarmalıydım.

Tekrardan arka tarafa geçtiğimde peşimden gelen Aras’ı fark ettim.

“Beni takip mi ediyorsun?” diye sordum.

“Buralara hâkimsin belki bana tuvaletin yerini söylersin.” Dedi Aras.

“Çok komiksin.” Dedim onun aksine.

“Şaka yapıyorum sakin ol. Şans dilemeye geldim ama şansa ihtiyacın yok gibi.” Dedi Aras.

Yanılıyordu. Bu yarışı kazanamayacaktım aksine bol bol şansa ihtiyacım vardı. En iyiler buradaydı ve ben onlar kadar iyi değildim.

Yüzümün düştüğünü fark etmiş olacak ki bana doğru yaklaştı.

Birkaç adım sonra yanağıma bir öpücük kondurdu.

ÖPTÜ ÖPTÜ BİZİ.

“Şans öpücüğü.” diye mırıldanıp geri çekildi. Şaşkın bir halde orada kalsam da ne yapacağıma karar veremedim.

Tokat mı atsak ne yapsak?

O dudaktan öpüşünce mi oluyordu?

Kafam yandı.

“Gökçe iyi misin? kıp kızarık oldun.” Dedi. Oluruz onu da oluruz tabii.

“İyiyim. Teşekkür ederim.” Dedim sonra ekledim. “Yani şans için.” Dedim.

Allah’ına git şuradan Gökçe.

İçimdeki sese kulak verip koşarak kaçtım. Valla koşarak gittim oradan.

Motorumun yanına geçtiğimde içimdeki heyecan giderek artsa bile çok dışarı belli etmemeye çalışıyordum.

Motoruma bindim ve yarış çizgisine geçtim.

Etrafıma göz attım. Benimle birlikte yarışan herkes motorunda çizgide bekliyor ve etraflarını inceliyorlardı.

İzleyenler bölümünde abimleri ve arkadaşlarını görünce gülümsemeye başladım. Eskinden bu yarışmalarıma kimse gelmezken şimdi beni bekleyen birileri vardı.

Kaskımın camını kapattım ve abimlere doğru kalp işareti yaptım. Ardından bir selam çaktıktan sonra önüme döndüm.

Hazırsak yarış başlıyordu.

1 2 3! Düdük sesi.

.

.

.

Selam canlarrr... Umarım beğenmişsinizdir. Bu kitabı yazarken sürekli ya hastayım ya ameliyattayım... Perşembe günüde benim için çok önemli bir yarışma sonuçlanması galası var... Sizde bana şans dileyin :) Haftaya da sınav haftası büyük bir şans bombası lazım bana. Umarım her şey gönlümüzce olur. Neyse ben gideyim bunun devamını yazayım merakta kalmayalım bende ne olacak merak ediyorum çünkü.

instagram: ssuperisii0

(Sınav haftası geldi diye instayı sildim. mesaj falan atarsanız göremiyorum şuanlık. ben yükleyene kadar beni hemen takip edin. seviliyorsunuz!)