Chan sustu Seungmine baktı. Kendi elleriyle feda ettiği sevgilisinin ruhuna baktı o gece. Seungminin elindeki silah doluydu ve her an Chan Seungminin o güzel gülen yüzünü görmeyebilirdi. Sebebi intikam almaksa hala aşık olduğu adamı neden öldürürdü ki bir insan.

Chan derin bir nefes aldı. Şarkıları şimdiki durumu telafi edemiyordu. Kendini bulamıyordu çünkü boşluktaydı Chan. Koskocaman bir boşluktaydı ama o boşluğa tek kendisi girebilirdi.

Chan ağlamamak için kendini tuttu ve sevgilisine baktı. Hep aklından geçen onu öpme isteğini düşündü. Bu zamandan sonra olabilir miydi? Belki evet ama belkide hayır.

Yavaşça Seungmine döndü ve gülümsedi. Seungmin bu gülümsemeyi tanırdı. Hemde fazlasıyla...

Chan Seungmine döndüğü sırada onun gözündeki kararlılığı gördü. Kararlılık genelde iyiydi ama bu kararlılık intikam üzerineydi. Chan derin bir nefes aldı aklına tek gelen şey Seungmini ölmeden önce öpmekti.

Chan yavaşça yaklaştı. Seungmin sendeleyip düşmeden önce belini yakaladı. Kalbi çok hızlı atıyordu ve gözü kararmıştı. Seungmin korkuyla tetiği çekecekken Chan elini Seungminin silah tutan eline koyup okşadı. Seungmin kızararak silahı yere düşürdü. Ne olduğunu bilmeden dudaklarını Chanın dudaklarında buldu.

Chanın gözü kararmıştı artık. Seungmini dahada bastırıp dilini dudaklarının arasına kaydırdı. Kalbi gün gün atıyordu hala. Özlemişti bu hissi. Hemde çok özlemişti.

Seungmin karşı çıkmaya çalıştı ama olmadı. Bırakamadı Chanı kendine gelemedi. Chan Seyngminin belini sıkıp dahada kendine çektiğinde Seungmin zar zor ayrıldı. Yanakları kızarmış içinde gereksiz bir sevdi ve arzu vardı.

Chan yaklaşıp elini Seungminin çenesine koydu. Dudakları hafifçe kıvrıldı. Seungmin olayın şokunu atlatmaya çalışarak yutkundu. Chan tekrar Seungmini sarıp sarmaladı. Derin bir nefes alıp başını onun boynuna gömdü.

"Seni özledim Kim Seungmin"

Seungmin bu sözleri duyunca yutkundu. Bir süre kendine gelmeye çalıştı. Sonra gülümseyip elini Chanın başına koydu.

"Bende seni özledim Bang Christopher Chan... Beklediğinden çok"

Ama şunu unutmayın hikayelerin başı mutlu olduysa bilinki sonu hiç mutlu olmaz...