1. Bölüm

Yağmur damlalarının cama çarpan sesi ile uyandım. Bir pazar sabahı idi, yataktan kalktım ve perdelerimi kapattım. Kendimi tekrar yatağa bıraktım tavandaki yıldızları izliyordum, düşünüyordum.Bazen o kadar derin düşüncelere dalıyordum ki o an naptığımın farkında olamıyordum, çalan müziğin sözlerini dinleyemiyordum, uzaklara dalıp gidiyordum. Beynimi bu kadar meşgul eden düşünceleri tam anlamıyla çözememiştim. İçeriden babamın adımı seslenmesi ile düşünce bulutlarım yok oldu, kalktım ceketimi giyerek odadan koridora doğru ilerledim. İşe gidiyordu ve yine fazla konuşuyordu, dinlemeden mutfağa gittim gözüme kestirdiğim bir yeşil elmayı alıp odama gittim. Çalışma masama oturdum yüzümü buruşturarak masamın dağınıklığına baktım ağzımdan "hassiktir ya" kelimesi çıktı sadece sonra masamı toplamaya çalıştım. O kadar kitap ve yazmaya, çizmeye çalışılmış ama becerilememiş kağıtlar duruyordu. Kafamdaki kesik düşünceler ilham kaynağımıda yok etmişti. Başa çıkamayacağımı anladığımda elime ilk gelen çantaya siyah ajandamı ve eskiz defterimi koydum ve birkaç random kalem attım. Üstüme bol bir kapşonlu altıma ise bol bir pantolon giyip odamdan çıktım. Hiçbir zaman kendini seven kızlardan olamadım sanırım olamayacaktım. Evden çıkmadan balkondan dışarıya baktım hava bulutluydu belki yağmur yağar umudu ile beremi takıp evden ayrıldım. Nereye gittiğimi düşünmeden etrafı izliyerek yürüdüm. Arkadaşları ile gezen insanlar, sevgilisi ile el ele dolaşan çiftler sanırım bu hayata yalnız olarak sadece ben geldim. Gözüme çarpan bir pastaneden ay çöreği aldım ve sahilin yolunu tuttum. Sahile vardığımda kulaklığımı taktım ve ay çöreğinden yemeğe başladım. Ay çöreği biraz da olsa eski yaşanmışlıkları aklıma getirdi ve yine uzaklara, dalgara daldım. Yalnızlık hiçbir zaman peşimi bırakmadı. Bir toplumdayken bile yalnızdım ben. Birinin yanına gittiğimde orada yokmuşum gibi konuşup eğlenirlerdi oysaki konuşmamı seven insanlarda olurdu. Çantamdan ajandamı çıkarttım, hissettiğim duyguları oraya yazdım. Sorunlarımı içimde çözmeye çalıştıkça kendime zarar veriyordum en azından bir nebze de olsa kafamı dağıtabilmek için siyah ajandayı aldım son 7 aydır ne hissettiğimi not alıyordum. Ne hissettiğimden daha çok başımdan geçen olayları, nasıl çözebileceğimi ve nasıl güçlü kalmaya devam edebileceğimi kendi kendime tartışıyordum. Evet, hayatım böyleydi.