~7 yıl önce~

"Afedersin yanın boş mu?"

"Evet,oturabilirsin."

İlk tanışmamız o zaman başlamıştı.5.sınıfta yer kalmadığı için onun yanına oturmuştum.O zamanlar çok tatlı bir gözlük takıyordu.O gün okulun ilk günü olduğu için kimseyi tanımıyordum.İlk onunla arkadaş oldum.Bana çok yakın bir dost oldu.Bana badem saçlı diyip duruyordu saçım badem rengi diye.Sonra da zaten hocalar yerimi değiştirmemişti.6.sınıfta ondan hoşlanmaya başladım.Onu her gördüğümde çok mutlu oluyordum.Her gülüşü bir güneş,her göz yaşı seldi benim için.7.sınıfta ona aşık olmuştum.O futbol oynarken ona destek olmak istediğim,kazandığında sarılıp tebrik edip,kaybettiğinde onu teselli edip neşelendirmek iştediğim,kötü not aldığında yardım etmek istediğim zaman anladım.Onu her gödüğümde bocalıyor ,bana her tebessümünde içim bir hoş oluyordu.8.sınıfta bana hoşlandığı kızı anlattı.Onu dinlerken çok mutlu görünüyordum ama içim kan ağlıyordu.Kalbime tek tek bıçak saplıyor gibi hissediyordum.Ama sonra onu mutlu görmek için kalbimi bırakabileceğimi anladım.Bu yüzden ona hoşlandığı kızı ayarladım.O kadar mutlu görünüyordu ki.Sırf onun için kalbimden gelen o yakarışların sesini kesmiştim.Lisede şanshen aynısını kazanmış ama aynı sınıfa düşememtik.Sonra bir andan benle konuşmaz oldu.Onu hala ilk günkü gibi seviyordum.Ama o bana değer bile vermiyordu.O zaman anladım aşk diye bir şey olmadığını,yaptıklarımın boşa olduğunu.Çok acı bir gerçek olsada sonunda kabullendim.Ama kalbim hala onun adını haykırıyordu.Berkay diye...

✮✮✮

Dünyanın sonunun gelmesi açıkçası hiç mantıklı gelmiyordu.Kalbimi dinlemeyi bıraktıktan sonra mantığımla devam etmiştim.Ama niye dünyanın sonunda hayatta kalanlardandım işte onu bilmiyorum.Peki niye Berkay da burdaydı.Niye?Belki kader bir şeylerin daha bitmediğini,aşkımın devam etmesi gerektiğine inanıyordu.Berkay Deniz'in ölümünden sonra iyi değildi.Yüzünden belli oluyordu.Ama ardından 3 arkadaşını da kaybedince,dağılmıştı.Ondan önce oraya gittiğim zaman aklımdan şöyle bir şey geçti 'Keşke bu ölü cesetleri ortadan kaldırsam.Berkay çok üzülmese' demiştim.Ama olamıştı.Berkay gördüğü anda yıkılmıştı.Yüzündeki o ifadeyi hayatım boyunca unutmayacaktım.Canı acıdığımı biliyordum.Benim de canım çok acıyordu.O yüzden oradan koşarak ayrılmıştım.Daha fazla acı çekmesin diye.Ateşin başına geldiğinde gözleri ağlamkatan şişmiş ve kıpkırmızı olmuştu.O an gidip yüzünü yıkasam,sımsıkı sarısam ve ona 'herşey düzelicek' diyebilseydim.Ama hiç bir şey düzelmicekti.Biliyordum.Berkay bahçenin diğer tarafına gittiğinde yanına gitmek istedim.Daha dayanamadım ve uzun süredir bastırılmış olan kalbimin sesine kulak verdim.Belki çok üzülecektim.Ama en azından rahatlayacaktım.

Berkay'ın bir banka oturmasıyla duraksadım.Ağacın arkasından onu izlemeye başladım.Elindi bir şey vardı.Tam göremiyordum.Daha iyi görebilmek için bir öndeki ağaca geçtim.Elinde arkadaşlarıyla olan bir fotoratı vardı.Sonra fotorafı katlayıp kenara koydu.Sonra eline bir şey daha aldığını gördüm.Olamaz!Elimde bıçık vardı ve bileğine doğru tutuyordu.Daha bekleyemezdim.Tam keseceği sırada bıçağı alıp fırlattım.

"Sen ne yapıyorsun?Delirdin mi?"

Ağlamaklı gözlerle bana bakarak

" Delirdim.Tamam mı?Delirdim.Ver o bıçağı bana!"

Bıçağa doğru koşacaktı ki onu durdurdum.Kolunu tutup onu banka oturttum.Polis olmak benim hayalimidi.Bu yüzden çok fazla eğitim almıştım.Bir anda anlamadığım bir şekilde elini belime doladı ve anlatmaya başladı.Hala ağlıyordu.

"Her zaman araba yapımcısı olmak istemişimdir.Bu fikrimi ailemle paylaştım ama hiçbiri bunu kabul etmedi.Beni zorla mühendis yapmaya çalıştılar.Bu baskı giderek büyüdü ve ben de 12. sınıfa geçtiğimiz zaman Ahmet'in evinde kalmaya başladım.O da arkadaşlarıyla kaşıyordu.O zamandan beri o ve onun arkadaşları benim ailem oldu.Sonra onun arkadaşları da bu okula başladı ve bizim sınıfa geldiler.Bir grup olduk.Onalar benim annem,babam kardeşim gibiydiler.Ama onları kaybedince sanki içimden büyük bir parça alınmış gibi hissediyorum."

Ağlaması dindiği zaman kafasını kaldırdı ve elini belimden çekti.Yüzüme doğru uzun uzun baktı.En son bakışlarını dudaklarıma dikti.

"Ortaokulda seni ilk gördüğüm zaman senden hiç hoşlanmamıştım."

Ah ne güzel yüreyimi okşadın.Saol

"Ama 6. Sınıfta senden hoşlanmaya başladım.7. Sınıfta kendmi sana çekiliyor gibi hissettim.8. Sınıfta sana şakasına bana birini ayarlamanı istedim.Belki sen de beni seviyorsundur ama söyleyemiyorsundur diye.Ama sen tamam diyince beni sevmediğini sandım ve o kızla arkadaş oldum."

Ne yani o da mı beni seviyormuş.O kızı beni denemek için mi söylemişti.

"Liseye geçtiğimiz zaman seni ne kadar özlediğimi bilemezsin.Belki yanıma gelirsin dedim.Ama hiç gelmedin.Baktın ve gittin.Bir ara yanına gelmeye karar verdim ama sen bana öyle soğuk bakarken yanına bir türlü gelemedim."

Çünkü eğer gelırsen sana tekrar bağlanabilirdim.

"Şimdi sana söylemek istiyorum Badem saçlı."

Bana yine onu demişti.Bana yine aynı 5. sınıftaki gibi Badem saçlı demişti.

"Bunu söylemek ne kadar doğru bilmiyorum ama heleki bu zamanda.Piskolojimin içine etmişim galiba."

Beklentiyle ona bakıyordum.Derin bir nefes aldı

"Ben senden hoşlanıyorum Badem saçlı.Hatta bu hoşlanmayı geçti aşığım sana.Bunu sana şu yüzden söyledim.Mehmet Akif Ersoy sunumu günü söylicektim ama.... Biliyorsun işte.Ölmeden önce söylemek istedim."

Kıpkırmızı olmuştu.Tam kalkıp gidecekken kolunu tuttum.Bana dönmedi.

"Lütfen bırak.Çok utanıyorum."

"Ben de buraya tam da bunu söylemeye gelmiştim.Ben de senden hoşlanıyorum.Hatta sana aşığım.Hem de sular seller gibi."

Gülümsedim ve ona doğru yaklaştım.Tam önüne geldiğimde Aramızda bir adım vardı.Kapasını yerden kaldırıp bana baktı.Kırmızı yanak ona çok yakışıyordu.Aramızdaki bir adımı atıp yünü avuçlarıma aldım ve dudaklarımı dudaklarına değdirdim.7.sınıftan beri bunu istiyordum.O da istiyormuş meğer.Dudağımı değdirdiğim anda önce şok yaşadı ama karşılık verdi.Ayrıldığımızda nefes nefese seydik.İkimizde bunu 7 yıldır istiyorduk.Duygularımız biraz darbe almıştı ama hala çok yoğunlardı.Bana bakıp bana kocaman sarıldı ve tekrar öpmeye başladi.Üzüntüsü hala çok tazeydi.

Ama biraz olsun dinmiş gibiydi.Kader galiba bunun olmasını istiyormuş.Tekrar aşkı bulmamı...

Ben aşkı bir kere daha öğrendim.Aşk bazı zorluklar olsada yinede çok sevmekmiş.Ben bunu anladım. Yaren~