real ceo / chapter 2

☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆°☆

by Kim Taehyung

"Bay Jeon geldiler, efendim."

"Hemen içeri gelsin."

Önce adım seslerini duydum küçüğün. Gittikçe yaklaştı sonra kapıyı çaldı.

"İçeri gelin Bay Jeon."

Kapıyı açtı ve içeri girdiği gibi kapattı. Çünkü dışarıdakiler için biz sadece ortak şirketlerin CEO'larıydık. Eğer birbirimize yaptıklarımızı bilirseler ikimizin de sonu kötü olurdu.

"Demek geldin, Küçük Patron. Senin bana küstüğünü sanıyordum."

Bunları söylerken koltuğumdan kalkmış onu kollarımın arasına almıştım. Kafasını kaldırdı tam gözlerimin içine bakarak konuştu;

"Küsmüştüm ama sonradan aklıma ofisindeki sütlerim geldi. Eğer ben onları içmezsem sen kesinlikle onları tek yudumda midene gönderirsin çünkü."

Bir elimi yanağına götürdüm.

"Yani, sadece sütlerin için mi geldin?" Dedim yüzümdeki hafif tebessümle. Biliyorum ki onun ofisinde o sütlerden kolilerce var, sadece beni özledi.

"Belki, sadece sana sarılmaya gelmiş de olabilirim."

"Hım, öyle mi sanki başka bir şey de istiyormuşsun gibi geldi ama bana."

"Senden başka ne isteyebilirim ki hyung?"

O kelimeyi sadece beni sinir edip kışkırtmak için kullandığını biliyorum. Bizim onunla aramızda ki ilişki çok farklı.

O benim kardeşim değil.

Arkadaşım da değil.

Flörtüm hiç değil.

Ama o benim sevgilim de değil.

Onu öpebilirim, kıskanabilirim, besleyebilirim, sevebilirim, okşayabilirim, onunla yatabilirim(fesat değil) ama ona 'sevgilim' diyemem.

Niye bilmiyorum ama sanki ona öyle seslenince veya onunla bir kez olsun yatınca tüm bunlar elimden alınacakmış gibi hissediyorum.

Oysa ki o çok isterdi benim 'sevgilim' olabilmeyi.

"Bir daha sakın öpücüğünü çalmak için geldiğin birine yani sadece bana 'hyung' deme Jungkook."

Dediğim şeyle önce gözleri büyüdü sonra ise dudaklarımı buldu. Yüzünde hain bir sırıtış belirdi.

"Peki, sen nasıl istersen hyung."