Lose My Breath (skz ver.)

~Seungmin

Şu an evimizin mutfağında bulunmaktayım. Chan hyung'un sözünü dinlemedim ve mutfağa girdim.

Normalde onun bana "Yapma, küçük köpek." Dediği şeyleri asla yapmam. Onun sözünü dinlemezsen onu üzerim çünkü, biliyorum. Onu üzmeyi asla istemem.

Onu seviyorum. Çok hem de. Ama... Bilmiyorum.

Size şimdi mutfakta niye öylece tezgahta ki ve mutfağın her yerindeki un yığınına baktığımı anlatayım.

Chan hyung(?) bu aralar cidden durgun ve mutsuz görünüyor. Ben de onun moralini düzeltmek için ona bitter çikolatalı kek yapmaya karar verdim.

Ama tabii ki Bay Kim yine her şeyi, tam anlamıylaaaaa;

Bok etti.

Önce kek kabını almak için yukarıdaki dolabı açtım. Boyum ermedi. Ben de sandalye çektim,

sandalye kırıldı...

Neyse kabı aldım.

Yumurtam yoktu komşum Seo Changbin'den yumurta istedim.

Yumurtalar elimdeyken, terliklerimi ters giydiğim için düştüm.

Yumurtalar kırıldı, Seo Changbin güldü.(pislik)

Neyse yine yumurta istedim.

Keki fırına attım.

Un kavanozunu tezgahtan, kapağından tutup geri kaldıracaktım,

kavanozun kapağı açıkmış , yere düştü kırıldı.

Şu an bu yüzden unlarla bakışıyorum yani.

Ve galiba Chan geldi.

Ve galiba çığlığımı duydu ki şu an adımı haykırıyor...

Keşke bir işi becersen Seungmin.

~Chan

Bizim kata geldim. Sonunda seni görebileceğim Seungmin. Cidden seni çok özlüyorum.

Salak liseli aşıklar gibi.

Neyse, bugün cidden yoğun bir gündü. Önce Prof. Namjoon'un yanına okula gittim. Bir kompozisyon yarışması için, bu olandan sonra geri eve dönmeyi dilerken, Lee Minho ile karşılaştım.

"Kahve içelim." Dedi. Ben anladım aalında bu işte bir şey olduğunu ama resmen Jisung'u benden isteyeceği aklıma gelemezdi. (Bizim uçan sincaba bakın hele, kimleri tavlamış.)

Tüm bunlar ve daha fazlası olduktan sonra tek isteğim eve gelip Seungmin ile yemek yiyip bir korku filmi izlemek. Çünkü ona sadece böylelikle sarılabilirim.

Fakat tüm bu hayallerimi yıkan ve beni büyük bir korkuya sürükleyen bir ses duydum.

Cam Kırığı ve bir çığlık.

"SEUNGMIN"