~Seungmin

Kahretsin.

Ellerimi ben bile fark etmedim.

Bana o kadar kızmıştı ki şu an burun buruna olmamız bile onu hiç etkilemiyor gibiydi.

Hadi ama Seungmin, zaten neden etkilesin ki?

Benim ki küçük bir hayaldi sadece.

Hayellerimi yıktın, Chan. İnsan sevdiğini böyle incitmez.

"Ellerin, Seungmin, ellerin. Niye söylemedin?"

"Ben fark etmemiştim Chan."

"Nasıl fark etmedin ya, ellerinden akan o şeyi. Benim daha öpmeye bile kıyamadığım ellerine niye böyle yaptın? Çok acıtıyor di mi, ha?"

Koskoca adam karşımda ağlıyor, ağlıyor ve sadece ellerime bakıyor. Ellerimi bile tutamıyor, 'belki acıtırım' diye.

Bu esnada artık çığırından çıkmış olan kekimin dumanları, alarmı aktifleştiriyor.

"Cidden, onu hâla kapatmadın mı?" Alarm sesinden nefret ediyordum.

"Acıyorlar mı?"

"BEN NEYDEN BAHSEDİYORUM, SEN NEYDEN BAHSEDİYORSUN, CHAN. KAPAT ARTIK ŞU ALARMI!"

"Ben galiba sana çok fena aşığım, Kim Seungmin."

🖇Kısa olsun istedim🖇