Eve vardığımızda saat 11'e geliyordu. Evi gördüğümda ağzım açık kalmıştı. Kocaman bir köşk gibiydi resmen. Bahçede korumalar vardı. Arabayı durdurduğunda hemen indi ve içeri doğru gitti. Bende yerimden gelinliğin eteklerini zar zor toplayıp kalktım. Korumalardan biri arabaya binip arabayı götürdü.

Sonra koluma bir koruma girdi ve yürümeme yardım etti.

Koruma: Burdan efendim.

Evin içine götürdü, içersi okadar büyüktü ki. Salona girince kolumu bıraktı ve:

Koruma: Hizmetçiler burda efendim birşeye ihtiyaç olursa söyleyebilirsiniz. Üst katta eşinizle sizin yatak odanız var. Alt katta mutfak, salon ve misafir odası var. Arka kapıdan çıkıncada arka bahçeniz var. Evinize hoş geldiniz.

İstemsizce gülümsedim ve teşekkür ettim. Daha sonra elleri önünde bana bakan 2 tane kız gördüm. Hizmetliler olmalılardı.

Merve: Efendim, hadi gelin eşiniz üst katta sizi bekliyor.

Elif: Beni mi bekliyor?

Merve: Evet.

Beni üst kata götürdüler ve yatak odasının kapısından girerken korkuyla titriyordum. Yapmak istemiyordum, tanımıyorum bile bu adamı.

İçeri girdiğimde yatakta oturduğunu gördüm. Ben girince hizmetçiler kapıyı kapattı ve oda bana döndü.

İkimizde öylece birbirimize baktık, istemiyorduk ikimizde belliydi.

Kenan: Gel, otur.

Yavaşça oturdum yatağa ve eteklerimi topladım.

Okadar korkuyordum ki sıcacık oda bana buz kesilmişti.

Yutkundu ve elleriyle saçlarını düzeltip bana döndü.

Kenan: Bak, ikimizde yapmamız gerekeni biliyoruz. Ama... istemediğinide biliyorum. Bende istemiyorum. Hizmetçiler babam için varlar, bizim hakkımızdaki şeyleri söylemek için. Sadece rol yapacağız tamam mı?

Bunların söylerken onun yüzündeki gerginlikte belliydi.

Rahatça nefes verdim.

Elif: Tamam... ne yapacağız peki?

Kenan: Bilmiyorum... sadece oturup bekleyelim. Kapıyı dinleyecek değiller herhalde.

Elif: Tamam öyleyse... üzerimi değiştireyim.

Kalktım ve dolaba gittim. Dolabı açınca gecelikler gördüm. Ama anormal gecelikler. Ne dediğimi anladınız umarım. Onları kenara ittim ve normal gecelikleri alıp banyoya gittim. Üzerimi değiştirdim ve odadan çıktım. Oda değiştirmişti üstünü, altında bir tane eşofman üstündede bol bir tişort vardı. Takım elbiseyi çıkardığında yaşı küçülmüştü sanki.

Beni görünce kenara kaydı ve yanına oturdum.

Uzun bir süre sessizlik oldu, sadece önümüze bakıyorduk. Konuşmaktan çekiniyorduk.

Kenan: K-konuşman istemisin?

Sesi yine titremişti.

Elif: Şey... olur.

Kenan: Kaç yaşındasın?

Elif: 19, sen?

Kenan: 20, ne söylediler. Yani benim hakkımda.

Elif: Hiçbirşey, yani ama ben seni böylw beklememiştim.

Kenan: Nasıl yani?

Elif: Yani... daha sert birini bekliyordum, daha doğrusu büyük bir adam bekliyordum.

Biraz sessiz kaldı.

Kenan: Anladım, sende benim düşündüğüm gibi çıkmadın.

Elif: Nasıl düşündün?

Kenan: Benden büyük biri olur diye düşünmüştüm. Babanla babamın arasında çok yaş farkı var. Senin baban büyük oyüzden senide büyük beklemiştim.

Elif: Oh, ben 3. Çocuğum bir ablam var. Bide abim.

Kenan: Buyüzdenmiş demek.

Elif: Evet.

Kenan: İstemedin değilmi?

Kafamı olmsuz anlamda salladım.

İkimizinde yüzü asıktı ve sıkıntılıydık.

Kenan: Karı-koca gibi davranmayacağız. Sadece kağıt üzerinde öyleyiz. Aynı evde yaşahan iki yabancıyız. Odalarımızda ayrı, sen burda kal ben diğer odada olacağım.

Elif: Tamam...

Kenan: B-ben gideyim...

Kalktı ve odadan çıktı, rahat bir nefes aldım. Korktuğum gibi olmadı, zorunda kalmadım. Aslında, okadarda kötü değildi, beni umursamıyordu bende onu. Sadece bu evde yaşayacaktım. Özgürdüm ve bu beni mutlu etti. Iyi tarafindan bakmaya calistim. Ne kadar iyi olsada evli oldugum kisi sevdigim kisi degildi. Aslada sevdigim kisi olamayacakti. Duygusal yönden berbattı ama mantık evliliğiydi.

Kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapadım.

------------------------------------------------------------------