Ertesi sabah saatin öğleni geçtiğini gördüm, hemen yataktan kalktım. Daha sonra rahat nefes verdim. Burası eski evim değildi, babam yoktu. Sırf öğlene kaldığım için ceza verecek biri yoktu.

Geceleğimi değiştirmek için dolaba gittim. Sabahlıkları gördüm, üzerime bir tisort ve altimada pantolon aldim. Coraplarimida giydim ve kapıyı açtım.

Koridor sessizdi, bu evi gezmek için bir fırsattı bence.

Odamın yanındaki oda bir banyoydu, diğer taraftada yemek odası vardı. Aşağıda zaten kocaman bir salon varken yemek odası çok luzümsuzdu aslında.

Bir oda daha vardı, Kenan'ın odası olmalıydı. Uyanmışmıydı acaba? Dünkü minik konuşmayla nedense iyi biri olduğu kanaatine varmıştım. Onun hakkında daha yeni bişey öğrenmiştim, hiçbirşey bilmiyordum.

Odanın kapısının kolunu tutacakken evin hizmetlilerinden bir kız geldi ve hemen geri çekildim.

Merve: Efendim, kocanız erken çıktı. Hadi gelin kahvaltınız hazır.

Kafa salladım ve onu takip ettim. Bana efendim diyordu, bu beni kötü hissettirdi dogrusu.

Aşağıdaki sofrayı görünce farketmediğim açlığım bir anda vurdu ve hemen masaya oturup yemeye başladım.

Hizmetliler bana çay veya meyve suyu vermeyi teklif ediyorlardı.

Elif: Kızlar, bana efendim demenize gerek yok. Ve hadi gelin sizde oturun.

Merve:ne? Bizde mi?

Elif: Evet sizde, hem tek yememiş olurum.

İkiside birbirine baktı ve sonea yavaşça masaya oturdular. Başta biraz cekindiler ama ben sohbet başlatınca alıştılar. İyi kızlardı. Benden büyüklerdi aslında ama yaşıt gibilerdi.

Yemek bitince masayı toplamalarına yardım ettim. Bütün gün onların oturmayıp benim boş boş oturmam zoruma gidiyordu.

Boş kalmıştım, kocaman evde ne yapacaktım ki? Öylece evi dolaştım ve odaları inceledim. Kenanin odasina girememistim buyuzden kimse yokken girdim. Dizayni benimkiyle ayniydi, sadece fazladan bir çalışma masası vardı. Odaya girip kapıyı kapadım ve yatağa oturdum. Çekmeceden ses geldi, açmak istiyordum ama özel eşyası olabilir diye cekiniyordum. Merakıma yenik düştüm ve açtım. Alarm çekmecedeydi o ötmüştü. Alarmı kapadım ve tam geri kapatacakken bir şey gordüm. Bir fotoğraf, daha doğrusu fotoğraflar.

3 tane fotgraf vardi, bitanesinde küçük sarışın bir çocuk bir kadınla sarılıyordu. Kenanmıydı bu!? Ne kadar tatlı.

Ama annesini ben görmemiştim, ne düğünde ne başka biryerde, ölmüşmüydü?

Diğer fotoğraflarda ise Kenan'ın şimdiki halinden fotoğraflar vardı. Ama tek değildi yanında bir kız vardım tıpkı kenan gibi sarı saçları vardı, gözleri yeşildi ve çok güzeldi. Biraz fazla güzeldi sanki?

Kenanla sarıldıklari bir fotoğraf vardı diğerinde ise kenan kızı yanağından öpüyordu.

Sevgilisi olmalı... şimdi anlamıştım neden bukadar sinirli olduğunu düğünde. Zaten sevdiği bir kız varken benimle evlenmişti. Aklıma Hakan geldi,bende onu seviyordum. Sevmiştim daha doğrusu. O varken Kenan'la evlenmiştim. Gerçi o şerefzile olacağımdan iyidirde neyse.

Fotoğraflara baktıkça üzüldüm, onun için değerli olmalılardı ki baş ucundaki çekmecede duruyorlardı.

Derin bir iç çektim ve yerine geri koydum. Odadan çıktım ve alt kata salona indim.

Hizmetlileri göremedim, hiçbiryerde yoktular. Dışarda duran korumalara sormak için bahçeye çıktım. Beni gören koruma gizlice kaytardığı işten hemen geri ayağa kalktı ve elindeki kurabiyeyi kaba bırakıp uzerini düzelttı. Güldüm ve yanına gittim.

Elif: Afiyet olsun.

Koruma: Ah, t-teşekkürler efendim. Ee şey birşey mi lazımdı?

Elif: Evet, hizmetliler nerde?

Koruma: Az önce çıktılar, işte değiller artık.

Elif: Neden?

Koruma: Kenan beyin özel isteği eve kimsenin girmesini istemiyormuş. Siz ve kendisi dışında girmek yasak.

Elif: Ne, benim bundan haberim yoktu...

Düşünceyle kafamı eğdim.

Koruma: Bizde yeni öğrendik.

Elif: Ah, şey pekala. Anladım iyi günler...

Koruma teşekkür anlamında kafa salladı ve bende geri dönüp eve girdim. Neden gitmesini istemişti herkesin, benle yalnız kalmak mı istiyordu? Yok ya.

Koltuğa kuruldum ve televizyonu açtım. Çizgifilm açtım, çizgifilmler beni cok mutlu ediyor.

Saatler geçiyordu ama ben evde ruh gibi bir oraya bir buraya gidiyordum. Çok sıkılmıştım, bahçeye çıkıyor orda korumalarla sohbet ediyordum. Hepsi çok komikti, sert gorünüşlü iri yarı adamlardı ama kişilikleri çok komikti. Espirili ve mizahçılardı.

Evlilik işi düşündüğümden iyi gidiyor aslında.

Akşam olduğunda yemek yemek için mutfağa gittim ama nasıl yicektim? Yemek yapmayı bilmiyordum ki ben.

Buzdolabıni açtım ve ordaki birkaç şeyden atıştırdım. Yemek yapmayı öğrenmem gerecek. Kenan ne yiyecek peki? Bir dakika ben neden onu düşünüyorum, kendi bilir ne yiyeceğini.

Kafamı silkeledim ve yemekleri toplayıp banyoya yürüyecekken kapı açılma sesi geldi.

Ellerimi yıkayıp cıkinca Kenan'ın geldiğini anladım. Yanında bir kız vardı, dikkatli bakınca fotoğraftaki kız olduğunu anladım. İkiside gergin duruyordu. Onlara gorünmeden merdivenden onları izledim.

Ela: Kenan, neden beni buraya getiriyorsun?

Kenan: Burası evim neden getirmeyeyim?

Ela: Sen evlendin Kenan! Hemde bana haber bile vermedin. Hani benimle evlenecektin?

Kızın gözünden yaşlar süzülmeye başlayınca kendimi suçladım. Benim yüzümdendi, eğer benle evlenmeseydi bunlar olmazdı. Ama benim seçimimde değildi bu.

Kenan kıza sarıldı ve saçlarını okşadı.

Kızda ona geri sarıldı.

Kenan: Ela... bak, bu sadece kağıt üzerinde. O kızdan hiç hoşlanmıyorum bak emin ol. Ben sadece seni seviyorum, eskisi gibi olabiliriz... sen ve ben, çocukluk aşkları...

Kizın kafasina bir opucuk kondurdu ve gozlerini baktı.

Kız biraz durakası.

Ela: Peki dün, evlendiniz. Birşey olmadı mı aranızda.

Kenan: Saçmalama Ela, ne olabilir. Dedimya kağıt üzerinde. Sadece sen varsın benim için.

Ne kadar sadıktı, çok seviyordu belliydi.

En sonunda sarıldılar ve oturdular. Yanlarına gitmek istemiyordum. Fazlalıktım, hem yanlız kalmaları iyi olurdu. Elanın bendende lek haz edeceğini düşünmüyorum zaten. Malum sevgilisyle evlendim.

Odama çıktım ve telefonumu aldım, öylece instagramda gezindim. Annemleri aramak geldi aklıma, ama aradığımda açan olmadı. Bende ikinciye aramadım.

Aradan 2 saat geçti ve aşağıdaki kapının kapanma sesini duyunca gittikleri düşündüm. Odamdan çıkıp aşaği indim. Ama kenan burdaydı, beni görünce öylece baktı ve yanımdan geri bakmadan geçip gitti. Anlam verememiştim dogrusu, daha dun gece benle konusmutu ve cok nazikti. Ama simdi tanimamis gibi davraniyordu sanki. Pek dusunmemeye calistim ve mutfaga gittim.