Sabah yataktan kalktığımda saatin erken olduğunu gördüm. Akşam ağlarken uyumuşum. Umarım çok ses çıkarmamışımdır diye düşündüm. Yataktan yavaşça kalktım ve banyoya gidip yüzümü yıkadım. Odaya geri girdim ve üstümdekileri değiştim, saçımı taradım.

Odadan çıktım, Kenan daha evden gitmemiş olmalıydı. Herzamankinden erken kalkmıştım, evde olmasını istedim. Evde tek başımaydım, bütün gün hemde. Benle konuşmuyordu belki ama evde birinin olması güzeldi.

Sabah erkenden gidiyor, akşam geliyordu. Çalışıyormuydu ki, ama babası zaten gayet varlıklıydı. Çalıştığını düşünmüyorum.

Onun kapısının önüne gittim, bir an delikten bakmak için eğildim ama yapmadım. Hoş olmazdı bu.

Aşağı indim ve mutfağa gittim. Kahvaltı hazırlamaya başladım. Kenan'a hazırlamalımıydım acaba. Yermiydi ki, dün yaptığım yemeği yemişti. Ona da yaptım.

İşim bitmişti yemek odasına gittim ve yemekleri koydum. Oturdum, yemek yemem gerekiyordu ama bekliyordum.

Neden beklediğimi bilmiyorum, onunda gelmesini istiyordum. Ama istememek istiyordum. Ona yakın hissetmeye başlamam çok kötüydü, o zaten biriyle birlikteydi. Ayrıca benle konuşmuyordu bile nasıl yakın hissediyordum? Bu çok saçmaydı, çoğunlukla evde bile değildi.

Sonra kapı açıldı, Kenan çıkmıştı. Beni görmedi, koridorda yürüdü. Durdu ve benim odamın kapısına baktı. Kapıya yaklaştı ve durksadı. Kapıyı tıklatmak için elini kaldırdı ama geri çekti.

Alt kata indi. Benim uyuduğumu düşünüyordu sanırım, neden kapımı çaldıki odama mı giricekti?

Akşam ağlamalarımı duymuşmuydu yoksa? Umarım duymamıştır. Kahvaltıya gelmesini bekledim. Ama gelmeyecekti büyük ihtimalle.

Kendi başıma yedim, alt katta biriyle konuştuğunu duydum. Merak ettim ve koridora çıkıp dinledim.

Kenan: Ela, neden böyle yapıyorsun?

Ela ile mi konuşuyor?

Kenan: Sana kaç defa dedim yok öyle birşey diye, sen kafanda kuruyorsun!?

Sinirli olduğu belliydi.

Kenan: Bak... geliyorum tamam mı?

Telefonu kapadı ve iç cekti.

Üst kat geliyordu, hemen yemek odasına geri döndüm. Odasına girdi.

O an nasıl hissttiğimi bilemedim. Bunca zamandır sevgilisinin yanına gidiyormuş... gerçi bunu umursamam çok saçma. Benle mi kalacaktı? Maalesef öyle olsun istiyordum... ama istemek istemiyordum.

Bana bir normal davranıyor bir görmezden geliyordu. Doğru düzgün konuşmuyorduk bile, ona aşık olmam çok anlamsız. Bir ilişkisi var ve mutlu... mutlu mu? Bundan emin değilim ama herneyse.

Yemeğimi bitirmiştim. Odadan çıktı ve aşaği inip gitti.

Onun için hazırladığım yere baktım, farketmemesini bekliyordum ama neden hayalkırıklığına uğradım ki şimdi?

Masadan kalktım ve topladım. Yine tek kalmıştım, gitmişti Ela'nın yanına...

------------------------------------------------------------------

Arkadaşlar bölüm kısa oldu çok özürdilerim maalesef yazamadım...