ELİF:

Eve geleli bir yarım saat olmuştu, ben hala Kenan'ı merak ediyordum. Ya yine biryerde içtiyse ve dönerken kaza yaptıysa!? Of hayır en kötüsünü düşünme...

Ama yazamıyorumda... yada aryamıyorum... biraz, biraz utanıyorum sanırım-

KENAN:

İçtiğim içkilerin sarsıntısı mideme vurduğunda, sallanarak kalktım ve tuvalate yürüdüm. Midem çok kötüydü kusmak üzereydim. Kendimi kabine atar atmazda bu olmuştu. Acı vericiydi, kendime bu şekilde mi ceza çektirecektim yani? Neden ceza çektirmeliydim ki birkere?

Tükürdüm ve elimin tersiyle ağzımı silip doğruldum. Ayağa kalkıp kabinden çıktım, diğer kabinlerdende gelen sesler herkesin benim gibi içtiğini gösteriyordu. Biryerlerdende hafif iniltiler duyuyordum, garson kızlar amaçlarına ulaşmış gibi ha?

Kafamı salladım ve irkildim, çeşmeyi açıp ellerimi ve yüzümü yıkadım. Soğuk suyun yüzüme çarpmasıyla yürüyecek gücü kendimde buldum. Mekandan çıkmak üzereyken barmen durdurdu.

Barmen: Efendim, hesabınız?

Kenan: Ha, ne kadar?

Barmenin söylediği fiyata şaşırmamıştım, fazla içmiştim.

Cebimdeki bütün paraları çıkarttım ve masaya koydum.

Kenan: Üstü kalsın, kalan parayı garsonlara verin. En azından daha reşit olmamış kızları amcaları yaşındaki adamlara kur yapmaya zorladığınızı saklarlar.

Barmen afallamış bir ifade ile kaldı. Herkes bir anda buraya dönmüştü. Cidden? Kızların buna zorlandığı herhallerinden belliydi.

Bardan çıktım, ama hiç araba sürecek halim yoktu. Elimle taksi çağırdım, bitanesi durdu. İçine oturdum ve kapıyı kapadım. Gözlerim tekrar buğulanıyordu buyüzden adamın suratını seçemiyordum.

Evin adresini verdim ve adam sürmeye başladı.

O an cebimde 1 kuruşum bile olmadığını farkettim. Barda tüm paramı umursamazca ortaya koymuştum. Ödeme yapmam gerekiyordu ama nasıl... içimden bir küfür savurdum.

Şoför o anda konuştu.

Şoför: İyimisin oğlum, sıkıntılı gibisin?

Adamın sesini duyunca yaşlı olduğunu anladım. Bu yaşta emekli olması gerekirken hala çalışıyordu. Nasıl bir hikayesi vardı? Ailesine bakmak için mi çalışıyordu geceleri? Yoksa kimsesi yoktuda evindeki ürkütücü ve soğuk boşluktan kaçıp insanlarda sohbet etmek için mi yapıyordu bu işi? Yada sadece para için mi?

Düşüncelerden sıyrılıp kekeledim.

Kenan: P-param yok, yani... hepsini bitirdim. Üzgünüm binerken ceplerimi kontrol etmem gerekirdi-

Şoför: Tamam oğlum tamam, ne olacak Allah aşkına. Bırakırım seni.

Kenan: Bunu yapmanıza gerek yok, benim yerime size para verecek bir yolcuyu alın. Boşuna yol gidiceksiniz.

Endişeyle konuştum.

Şoför: Paramı önemli olan? Yardımlaşmak koşulla değidir oğlum. Sen rahat ol, elbet birgün sende bir şekilde borcunu ödersin. İyilik eden iyilik bulur demişler değil mi?

Dedikleri okadar içime işledi ki, bir kaç saniye konuşamadım. Mahcubiyetimle gülümsedim ve başımı egdim.

Kenan: Teşekkürler...

Şofor gülümsedi ve arabayı sürmeye devam etti.